Ο Παναθηναϊκός αρχίζει να αναδεικνύει πρωταγωνιστές

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τη νίκη επί του Πανσερραϊκού, στο άδειο ΟΑΚΑ, που προσφέρει απλόχερα μία ακόμα εβδομάδα ηρεμίας στον Παναθηναϊκό.

Η απλή ανάγνωση της επικράτησης, με 3-1, κόντρα στη μαχητική ομάδα του Χουάν Φεράντο είναι οι τρεις κερδισμένοι βαθμοί και το -5 από την κορυφή που παρέμεινε. Όχι ότι πρόκειται για μία καλή κατάσταση για το Τριφύλλι και εύκολα διαχειρίσιμη, ωστόσο η ζημιά που έγινε με Αστέρα AKTOR και Athens Καλλιθέα δεν μεγάλωσε...

Πέραν της νίκης, ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε, στο Πρωτάθλημα, σε κανονικό χρόνο. Το γκολ του Σπόραρ στο 1-0 επί του Λεβαδειακού, το μοναδικό «τρίποντο» στη Stoiximan Super League μέχρι τον αγώνα με τις Σέρρες, μάλλον ως buzzer beater πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το γκολ του Τετέ στο 10’ έφερε νωρίς μπροστά στο σκορ τους Πράσινους. Σε σχέση με τα προηγούμενα τέσσερα παιχνίδια Πρωταθλήματος, πρόοδος. Το αντίθετο, σαφώς, ήταν η διαχείριση προβαδίσματος. Ο Πανσερραϊκός απάντησε με διπλή ευκαιρία στο 13’ και ισοφάριση στο 15’.

Η εικόνα άλλαξε, υπέρ των γηπεδούχων (είχαν να αντιμετωπίσουν ξανά, φέτος, το άδειο λόγω τιμωρίας ΟΑΚΑ), στο 2ο ημίχρονο. Ακόμα και όταν ο χρόνος άρχισε να πιέζει, με το 1-1 να ξυπνά... εφιάλτες, ο Παναθηναϊκός δεν έχασε την υπομονή του. Η αλλαγή του Φίλιπ Τζούριτσιτς, εκ του αποτελέσματος, δικαίωσε τον Ντιέγκο Αλόνσο, μια και ο Σέρβος μπήκε αποφασισμένος να βγάλει αξία και ποιότητα στο γήπεδο. Οι εκτελέσεις του υπήρξαν αριστουργηματικές, οδήγησαν σε δύο γκολ από το 80’ και μετά, με συνέπεια να προκύπτει το ευκταίο για το Τριφύλλι. Μία νίκη ζωογόνος για τη συνέχεια, για μία σειρά λόγων.

Χρόνος, ηρεμία και νόμος... Τζούριτσιτς

Αρχικά, με την αμφισβήτηση να πλανάται επάνω από τα κεφάλια όλων στο ποδοσφαιρικό τμήμα, δεν θα οξυνθούν τα πνεύματα με συζητήσεις... προπονητολογίας, μηδενισμού του κόουτς Αλόνσο και του ρόστερ. Με την ηρεμία τούτη να λογίζεται ως πολύτιμο αγαθό στον Παναθηναϊκό. Άλλη μία εβδομάδα, η δεύτερη στη σειρά, που ο Ουρουγουανός προπονητής θα έχει τον χρόνο, μετά από καλό αποτέλεσμα, να εργαστεί με τους ποδοσφαιριστές του ενόψει της εξόδου στη Νέα Φιλαδέλφεια και το βαθμολογικό ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Ένα ακόμα όφελος αποτελεί η ανάδειξη πρωταγωνιστή. Ο Τζούριτσιτς δικαίως λογίζεται ως τέτοιος. Πήρε τον Παναθηναϊκό από το χέρι, σε ένα ματς «στραβωμένο», και του πρόσφερε όλα τα παραπάνω. Ο πρωταγωνιστής παίρνει την πρωτοβουλία. Επιβάλλει τον νόμο του, με την ατομική ενέργεια. Συμπαρασύρει τους υπόλοιπους. Και ο Σέρβος τα έκανε όλα αυτά, με τα γκολ του και τον χαρακτήρα που έβγαλε στα δύσκολα. Δίχως να λησμονείται ότι πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή, που πέρασε δύσκολα πέρυσι σε επίπεδο προσαρμογής και διαχείρισης.

Πέραν των προφανών μπόνους της νίκης επί του Πανσερραϊκού, τους βαθμούς, την ηρεμία, την καλή ψυχολογία που τη συνοδεύει, ο Παναθηναϊκός βρήκε τρία γκολ σε open play. Όσα σκόραρε στις τέσσερις αγωνιστικές που προηγήθηκαν... Δεν είναι μικρό πράγμα, ακόμα και αν το ποδόσφαιρο που απέδωσε δεν ήταν λαμπερό, ό,τι είχε πετύχει σε 360 αγωνιστικά λεπτά να το κάνει σε 90. Ξεκάθαρα είναι επιθετικό «λύσιμο» μίας ομάδας με μεγάλη ποιότητα και άφθονο ταλέντο μεσοεπιθετικά, η οποία ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο να τελειοποιήσει την τακτική αξιοποίησης των χαρακτηριστικών των ποδοσφαιριστών της.

Για τον Ντιέγκο Αλόνσο, μία κουβέντα στο φινάλε. Το θέλει πολύ. Επιζητά τη νίκη, αγωνιά για την επιτυχία του πλάνου του και κινείται γύρω από το πως θα φέρει πιο κοντά στον χρόνο τον Παναθηναϊκό, στο 100%, που ονειρεύεται. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, όταν εργάζεσαι υπό πίεση. Όχι από τη διοίκηση εν προκειμένω, αλλά από το περιβάλλον. Δεκτό ότι τα πολλά χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα έχουν «εξατμίσει» την υπομονή. Με τέτοιες συνθήκες, όμως, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο μήπως όλη αυτή η πίεση λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα στον δρόμο για το επιθυμητό.