Αυτοκτονίες...καρμπόν που έφεραν την αποτυχία

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ηττηθεί σε τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια με τον ίδιο τρόπο και να αποκλειστεί από το Conference League. Ένα επώδυνο μάθημα, που οι παίκτες και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επιβάλλεται να το πάρουν για το μέλλον.

Μία ομάδα πρέπει να μαθαίνει από τα παθήματά της. Ούτως ώστε να αποδεικνύονται ωφέλιμα και να μετατρέπονται σε μαθήματα. Για τον φετινό Παναθηναϊκό και την παρουσία του στην Ευρώπη, αυτό δεν συνέβη. Τουλάχιστον, από την 3η αγωνιστική των ομίλων του Εuropa League, μέχρι και το φινάλε και τον αποκλεισμό από την Μακάμπι Χάιφα.

Το Τριφύλλι συνέχισε να επαναλαμβάνει τα ίδια σφάλματα, τα οποία του κόστισαν τις τέσσερις συνεχόμενες ήττες και την τελευταία θέση. Στην κυριολεξία, ο Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, από τα τέλη Οκτωβρίου και έπειτα, χάνει με τρόπο... καρμπόν. Έχει παγιωθεί να αρχίζει τα ματς κυνηγώντας ένα γκολ που προέρχεται από σοβαρά λάθη των παικτών του. Ένα... δώρο στον αντίπαλο, απόρροια της ευγενούς άμιλλας των «πράσινων».

Απέναντι στη Μακάμπι, ο Λοντίγκιν και ο Σένκεφελντ συγκρούστηκαν σε μία εύκολη σέντρα από τον Κορνού και επέτρεψαν στον αφύλακτο Νταβίντ να σκοράρει το 0-1. Για ένα σύνολο που δεν έχει τις παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο, δεν είναι εύκολο να αντιδράσει και να επανέρθει. Πόσο μάλλον, να αντιμετωπίζει διαρκώς την ίδια κατάσταση, σαν ένα deja-vu.

Ας μην ξεχνάμε πως η αντίπαλος του Τριφυλλιού, μπορεί να προέρχεται από μία εμπόλεμη χώρα, αλλά είναι ένα group που την προηγούμενη τριετία έπαιζε με επιτυχία στην Ευρώπη και κέρδιζε προκρίσεις. Σε αντίθεση με τους «πράσινους» που δεν συμμετείχαν καν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις...

Είναι προφανές, ότι όπως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πιστώνεται την αναγέννηση του Συλλόγου, έτσι χρεώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο του αποκλεισμού από το Conference League. Σαφώς, ο Σέρβος προπονητής δεν μπορεί να μπει στο χορτάρι και να διορθώσει τα ατομικά λάθη των παικτών του. Ωστόσο, η επιμονή σε ένα στυλ που δεν δικαιώνεται από τα αποτελέσματα, η αδυναμία να διορθώσει την έλλειψη συγκέντρωσης, πρέπει να επισημανθούν.

Αναμφίβολα, όταν την τελευταία αγωνιστική παίζεις στην έδρα σου, με τη συμπαράσταση των οπαδών σου και έχεις την πολυτέλεια της νίκης και της ισοπαλίας, και καταλήγεις να χάνεις και να αποκλείεσαι, χωρίς υπεκφυγές αυτό συνιστά αποτυχία.

Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός δεν παύει να είναι ένας οργανισμός ο οποίος δεν είχε συνηθίσει σε αυτό το πυκνό πρόγραμμα, την ένταση των αγώνων και δεν είχε την εμπειρία να τα διαχειριστεί. Το σημαντικό είναι για κάθε ομάδα που εξελίσσεται, να κεφαλαιοποιεί τα κέρδη της, να μπορεί την επόμενη φορά να παρουσιαστεί διαφορετική και πιο έτοιμη. Όπως ήρθαν τα πράγματα, αυτό είναι πια το διακύβευμα.

Υ.Γ.: Ένα μεγάλο «μπράβο» στον κόσμο. Σε μία περίεργη συγκυρία, έδωσε εξετάσεις και τις πέρασε με άριστα. Η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη, δεν συνέβη το παραμικρό και επικράτησε ψυχραιμία παρά την άσχημη τροπή που πήρε το παιχνίδι. Όλοι ήταν κύριοι με «Κ» κεφαλαίο.

Υ.Γ.2: Έχει σημασία οι αρμόδιοι αξιωματικοί για τα μέτρα τάξης, να εξηγήσουν πως οι Ισραηλινοί εκδρομείς είχαν βεγγαλικά και πυροτεχνήματα. Θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε την άποψη τους.