Στον Παναθηναϊκό έχουν δημιουργηθεί ανθρώπινες σχέσεις που κάνουν τη διαφορά. Και μπορούν να μετατρέψουν μια πολύ καλή ομάδα σε ένα αλύγιστο σύνολο. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.

«Όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, οι σκληροί προχωράνε» ήταν η αρχική αναφορά στο blog μου, λίγες ώρες πριν το τζαμπολ του Game 4 στη Χάλα Πιονίρ.

Με αυτά τα λόγια που χρησιμοποιούνται σε δύσκολες στιγμές, ήθελα να αναδείξω τη σημασία που είχε για τον Παναθηναϊκό να βγάλει αντίδραση σε μια κατάσταση όπου βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο.

Άλλωστε το είχε κάνει αρκετές ακόμα φορές μέσα στους προηγούμενους επτά μήνες, δίνοντας απαντήσεις σε φίλους και εχθρούς, κάθε φορά που τολμούσαν να αμφισβητήσουν τις δυνατότητες της ομάδας που έχει χτίσει ο Εργκιν Αταμάν.

Η χθεσινή βραδιά στο Βελιγράδι, όμως, δίδαξε σε όλους πως το σημαντικότερο συστατικό σε αντίστοιχες καταστάσεις, όταν μιλάμε για ομάδες και όχι για άτομα, δεν είναι ούτε η σκληράδα, ούτε το πόσο καλός είσαι. Αυτό που μετράει είναι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το πως θα δέσουν, πως θα κολλήσουν, πως θα ταιριάξουν.

Και στον Παναθηναϊκό έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μέσα σε λίγους μήνες μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Από την κεφαλή του τμήματος, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, τους διοικητικούς συνεργάτες του, τους υπαλλήλους που είναι πάντα δίπλα στην ομάδα, τους προπονητές, όλο το σταφ, έως και τους παίκτες, έχει δημιουργηθεί ένα εξαιρετικό κλίμα. Έχουν δημιουργηθεί ανθρώπινες σχέσεις που κάνουν τη διαφορά. Και μπορούν να μετατρέψουν μια πολύ καλή ομάδα σε ένα αλύγιστο σύνολο.

Το σοβαρό πρόβλημα υγείας του Πάρη Δερμάνη είχε πολύ αρνητική επίδραση σε όλη την ομάδα τις πρώτες κρίσιμες ώρες. Όταν το επόμενο πρωί έμαθαν όλοι για τη βελτίωση της κατάστασης και τη μάχη που δίνει ο αγαπημένος σε όλους φροντιστής, όλη η οικογένεια ενώθηκε με έναν σκοπό και στόχο στο μυαλό της. Το έβλεπες και πριν και μετά το ματς.

Αγωνιστικά η ματσάρα της Μ. Πέμπτης έμοιαζε με τελικό της EuroLeague. Ο Εργκίν Αταμάν επέλεξε να πάει σε ένα πολύ κλειστό rotation, το οποίο και τον δικαίωσε. Η βασική του πεντάδα πήρε μεγάλο χρόνο συμμετοχής (Λεσόρ, Μήτογλου, Σλούκας και Ναν είχαν 33+ λεπτά στο παρκέ) και είχε τους 85 από τους 95 πόντους του Παναθηναϊκού (8 ο Γκριγκόνις και 2 ο Καλαϊτζάκης από τον πάγκο).

Οι Σλούκας και Ναν βρήκαν εύκολα καλάθια από τα πρώτα λεπτά του αγώνα, ένιωσαν άνετα, βρήκαν ρυθμό και ηγήθηκαν στην επίθεση. Ο αρχηγός του Τριφυλλιού ήταν συγκλονιστικός με ρεκόρ σε ριμπάουντ (8) και ασίστ, αφού με τις 6 που μοίρασε έγινε ο πρώτος στην ιστορία της EuroLeague σε playoffs ξεπερνώντας τον Βασίλη Σπανούλη (έφτασε τις 192).

Ο Λεσόρ έδωσε ομηρικές μάχες με τη frontline της Μακάμπι και κέρδισε τις περισσότερες σε επίθεση και άμυνα (4 μπλοκ), ο Μήτογλου έκανε step up αμυντικά «εξαφανίζοντας» τα τεσσάρια των Ισραηλινών, ενώ ο Ιωάννης Παπαπέτρου εξελίσσεται στον X-Factor τη σειράς, τόσο με την άμυνα στον Κόλσον (βοήθησε σε αυτή και ο Γκραντ σε ορισμένα σημεία), αλλά ακόμα περισσότερο με τα μεγάλα σουτ από την περιφέρεια.

Ο Έλληνας φόργουορντ είχε μόλις 3 εύστοχα τρίποντα στη regular season σε μόλις 13 ματς, λόγω και του σοβαρού τραυματισμού του και στα playoffs μετράει 9/13! Με αυτό που πέτυχε στα μισά της τέταρτης περιόδου με το σκορ στο 82-75 υπέρ της Μακάμπι να είναι το έναυσμα για την πράσινη αντεπίθεση.

Πλέον, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα ιστορικό Game 5. Το οποίο θα του επιτρέψει να βρεθεί ξανά σε Final Four μετά από 12 χρόνια. Ο κόσμος του εξάντλησε τα εισιτήρια μέσα σε λιγότερο από 3 ώρες και το ΟΑΚΑ θα είναι «κόλαση». Δεν βλέπω πως θα μπορέσει να αντέξει σε μια τέτοια ατμόσφαιρα η Μακάμπι, αλλά επειδή το μπάσκετ αυτού του επιπέδου είναι απρόβλεπτο, θα χρειαστεί συγκέντρωση στο μάξιμουμ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.