Παναθηναϊκός: Η λεπτή κλωστή ανάμεσα στη Μασσαλία και το Άμστερνταμ

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τον Παναθηναϊκό, που μέχρι τη διαδικασία των πέναλτι έμοιαζε να αναβιώνει το σενάριο πρόκρισης επί της Μαρσέιγ. Τελικά, βρέθηκε στην απέναντι όχθη και καλείται να διαχειριστεί έναν δύσκολο αποκλεισμό.

Αποστολή στο Άμστερνταμ

Χρειάστηκαν 34 πέναλτι, ώστε να αποκλειστεί ο Παναθηναϊκός από τον Άγιαξ (13-12, 9 χαμένα για τις δύο ομάδες) και να "υποβιβαστεί" από το Europa League στο Conference League. Για τέταρτο επίσημο ματς στη σεζόν με νέο προπονητή και ρόστερ, στον μεγαλύτερο βαθμό, προηγούμενου προπονητή, αυτό που έχουν επιτύχει ο Ντιέγκο Αλόνσο και οι ποδοσφαιριστές του είναι σημαντικό. Δεν χρησιμοποιείται μία πιο πομπώδης λέξη, διότι στον Παναθηναϊκό αναφερόμαστε...

Αγωνιστικά, ο Ουρουγουανός προπονητής δικαιώθηκε για την τακτική του, όσες ενστάσεις και αν αυτή συγκεντρώνει. Ο τρόπος αξιοποίησης του Φώτη Ιωαννίδη, για παράδειγμα, που προέρχεται από τραυματισμό και είναι δίχως προετοιμασία, σηκώνει συζήτηση. Με τους Μαντσίνι, Τζούριτσιτς στα εξτρέμ και τον Μπακασέτα σε μέτρια ημέρα, μόνο με "καμινάδες" θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, έχοντας μετά από κάθε τέτοια δύο ή και τρεις αντιπάλους επάνω του.

Η παρουσία του Γεντβάι (που ήταν, συνολικά, καλός) στο αριστερό άκρο της άμυνας, για μία ακόμα φορά, δυσκόλεψε την ανάπτυξη. Όμως πρόκειται για ένα δεδομένο του ρόστερ, το οποίο δεν είναι καινούριο προς αντιμετώπιση. Όλα αυτά σκεπάζονται από την εξέλιξη του αγώνα, διότι αυτή διαμορφώνει και την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι μετά εις βάρος του 1-0 στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός επικράτησε του Άγιαξ μέσα στο Άμστερνταμ με 1-0 στα 90 και τα 120 λεπτά.

Το απρόβλεπτο που έφερε ο Τετέ

Ο Βραζιλιάνος δεν είναι μόνο ότι σκόραρε. Έφτασε η μπάλα στα πόδια του εντός περιοχής, μετά από δύο κόντρες (στον Βιλένα και στον ίδιο), και τη... μισή φάση την έκανε γκολ. Αναστάτωσε την άμυνα των Ολλανδών, οι οποίοι από κάποια στιγμή και μετά δεν ήξεραν τι να περιμένουν από την αθηναϊκή ομάδα. Εκεί που το πλάνο τους λειτουργούσε, σχεδόν, άριστα, η προσθήκη του Τετέ έφερε το απρόβλεπτο. Επομένως και αναστάτωση.

Ομοίως του Βαγιαννίδη, η παρουσία του οποίου απέδειξε ότι επάνω στον Χάτο υπήρχε χώρος για ανεβάσματα που θα αποσυντόνιζαν την άμυνα του Άγιαξ. Συνολικά, δεν υπάρχει κάποιος παίκτης του Τριφυλλιού που να υστέρησε. Ακόμα και ο Βιλένα (θα ακούσει τα σχολιανά του), in-play ήταν καλός. Απλά έχασε το πέναλτι. Ακόμα και ο Ζέκα, με τον μικρό χρόνο συμμετοχής, έβγαζε ότι η διάθεσή του ήταν σαν το τελευταίο παιχνίδι καριέρας. Για τα δεδομένα της εποχής και αναλογικά με το ποια ομάδα αντιμετώπιζε, ο Παναθηναϊκός, αγωνιστικά, υπήρξε επαρκής. Η λεπτή γραμμή, πάντως, της... Μασσαλίας με το... Άμστερνταμ, καθορίζει και την επιτυχία από τον αποτυχία.

Ζήτημα η διαχείριση από εδώ και πέρα

Για τον Παναθηναϊκό, πλέον, προκύπτει μονόδρομος. Δεν υπάρχει άλλο "κανονάκι". Πρόκριση επί της Λανς και League Stage Conference. Αποκλεισμός και η σεζόν δυσκολεύει από πολύ νωρίς. Ενδιάμεσα υπάρχει η πρεμιέρα του Πρωταθλήματος, όπου, φυσικά, θα είναι τεράστιο πισωγύρισμα να μην έρθει η νίκη και μόνο επί του Αστέρα. Σερί παιχνίδια, με στόχο την επιτυχία και μόνο. Μία απλή καθημερινότητα για τη μοναδική ομάδα στον πλανήτη, που ζει και αναπνέει μόνο από το αποτέλεσμα. Που για να κερδίσει λίγες ημέρες ηρεμίας στα πέριξ, χρειάζονται μόνο νίκες. Κάτι που, φυσικά, δεν μπορεί να πετύχει ουδείς, σε κανέναν τομέα της ζωής, είναι υποχρεωμένος ο Παναθηναϊκός να το έχει ως απόλυτο και μοναδικό στόχο για την επιβίωσή του.