Η μάχη του Παναθηναϊκού με την αποτυχία

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για την αποτυχία των προσώπων, που έφεραν τον Παναθηναϊκό για μία ακόμα χρονιά σε αγωνιστικό και ψυχολογικό τέλμα. Οι ευθύνες της διοίκησης Αλαφούζου και η αποτυχία του Ρουί Βιτόρια σε όλα τα επίπεδα.

Είναι πολύ απλή η αιτιολόγηση τού ό,τι συμβαίνει στον Παναθηναϊκό. Φταίει ο Αλαφούζος, η απόλυση του Γιοβάνοβιτς και την ΠΑΕ πρέπει να την πάρει ο Γιαννακόπουλος. Γράφεις αυτά, είσαι με το ρεύμα και κάπου εδώ θα μπορούσε να τελειώσει αυτό το σημείωμα. Όχι όμως. Η αλήθεια περιλαμβάνει τις παραπάνω πτυχές, αλλά σε έναν οργανισμό που έχει ξεχάσει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και καταπιάνεται με όλα τα υπόλοιπα, η εξήγηση υπάρχει και είναι ποδοσφαιρική.

Προφανώς, η κεφαλή ευθύνεται για όλες τις αποφάσεις που έλαβε και έφεραν το Τριφύλλι εδώ. Δεν είναι και τα δεκαπέντε χρόνια του Γιάννη Αλαφούζου δίχως τίτλο. Μέσα σε αυτά να προστεθεί η θητεία των «εκτοξευτών», που έκαναν το διάλειμμά τους στον Παναθηναϊκό, και αυτών που τους επέτρεψαν την πασαρέλα. Από εκεί και πέρα είναι, πράγματι, εντυπωσιακό πώς ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού δεν έχει βρει μετά από δεκατρία χρόνια στην ομάδα τη συνταγή της επιτυχίας…

Αλλάζοντας διαρκώς πλάνα, χωρίς μία διοικητική προσέγγιση συγκεκριμένη και με μηδενική βελτίωση στην ποδοσφαιρική αντίληψη. Μόνο και μόνο αυτό που έχει γίνει από τον Δεκέμβριο του 2023, όπου πέντε προπονητές πέρασαν από την ομάδα, δεν έχει καμία λογική και δεν μπορεί να οδηγήσει το σύνολο στην πρόοδο. Φταίνε όλα αυτά για το 4-2, από τον Ολυμπιακό, στο Φάληρο; Αποτελούν το λίπασμα, απλά, για να έρθουν τέτοια βράδια. Μία ομάδα που έχει δομικές δυσλειτουργίες, «λιποθυμάει» όταν πλησιάζει στον στόχο και δεν μπορεί να διεκδικήσει ή να βρει το δίκιο της όταν αδικείται, δεν γίνεται να προοδεύσει.

Ο Ρουί Βιτόρια και αυτοί που τον έφεραν, απέτυχαν

Ο Πορτογάλος τεχνικός παρέλαβε ρόστερ άλλου. Όπως και πέρυσι, όμως, συνέβη αυτό και ο προπονητής που παρέλαβε ρόστερ άλλου έφυγε σαν αποτυχημένος και σε καθεστώς διαπόμπευσης. Έκανε το… λάθος να αποκλείσει τον Ολυμπιακό από το Κύπελλο και, δεκατρείς μήνες πίσω (που φαντάζουν αιώνες), να τον αναγκάσει σε ήττα με «τριάρα» και εσωτερική ανατροπή στο ημίχρονο. Ο Φατίχ Τερίμ αντιλήφθηκε τι συμβαίνει στον οργανισμό και προσπάθησε με το βεληνεκές και την προσωπικότητά του να αλλάξει δεδομένα.

Αγωνιστικά, σε κάποια ματς το πέτυχε. Η «επανάσταση», όμως, δεν πέτυχε, για αυτό και έφυγε όπως έφυγε. Με τη λογική, όμως, εκδίωξης ενός προπονητή, που δεδομένα, μέσα σε λίγους μήνες, έκανε τον μεγάλο αντίπαλο «πελάτη», πρέπει να ληφθούν τα συμπεράσματα και για τον Ρουί Βιτόρια. Ειδάλλως, με άλλα μέτρα και σταθμά στην κριτική, πάλι ο καθρέπτης των συμπερασμάτων θα είναι παραμορφωτικός. Πήρε τον Παναθηναϊκό στο -5 από τον πρωτοπόρο Άρη και στο -2 από τον τέταρτο, μετά την 9η αγωνιστική, Ολυμπιακό. Μετά από δεκαεπτά αγωνιστικές, ο Παναθηναϊκός είναι στο -13 από την κορυφή και τους πρωτοπόρους «ερυθρόλευκους». Τελειώνει κάθε συζήτηση…

Μέσα σε λίγες εβδομάδες χάθηκε το Κύπελλο Ελλάδας, από τον Ολυμπιακό που πέρυσι αποκλείστηκε από τον θεσμό από τον… σέντερ φορ Ακαϊντίν και η ευρωπαϊκή συνέχεια. 5 Φεβρουαρίου το 1-0 από τους Πειραιώτες στο Κύπελλο, 13 Μαρτίου το 3-1 από τη Φιορεντίνα στην Ιταλία. Ενδιάμεσα, για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός δέχτηκε τρία γκολ από τη Λαμία. Πώς να μην είναι φυσιολογικό να δεχτεί τέσσερα από τον Ολυμπιακό; Διαχείριση υλικού, τακτική προσέγγιση, αποτελεσματικότητα, ψυχολογία, ανάστημα… Τι παρουσίασε ο προπονητής από όλα αυτά; Εκλάμψεις μόνο και κάθε τρεις και λίγο απώλειες στόχων. Προφανώς, απέτυχε… Μαζί του και όσοι τον επέλεξαν και, φυσικά, η διοίκηση που ενεργεί με το ένστικτο και το θυμικό αλλάζοντας, με τέτοια συχνότητα, προπονητές.

Το… άλλοθι του Ντραγκόφσκι στην κακή τακτική

Σε παιχνίδι που ο τερματοφύλακας κάνει τέτοιο σφάλμα στα πενήντα δευτερόλεπτα, πράγματι, είναι δύσκολο στη συνέχεια να γίνει σωστή κριτική στο τι δεν πήγε καλά τακτικά. Όποιο πλάνο και να είχε στο μυαλό του ο Ρουί Βιτόρια μπορεί, δικαιολογημένα, να πει ότι κατέρρευσε. Ο Πολωνός δεν είναι καλά από την αλλοίωση αποτελέσματος στις Σέρρες και, δυστυχώς, δεν έχει προστατευτεί. Δεν εμπνέει, πλέον, καμία εμπιστοσύνη στην άμυνά του, κάνει λάθη και, γενικά, ό,τι πηγαίνει μέσα γράφει…

Από εκεί και πέρα, όμως, ο Παναθηναϊκός δέχτηκε σε τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες του Ολυμπιακού τέσσερα γκολ. Έχασε με 4-2 ένα ματς με τελικές 11-8, υπέρ του κατοχή μπάλας (έστω οριακά με 52% έναντι 48%), στο οποίο, μάλιστα, είχε και περίπου πενήντα περισσότερες εύστοχες πάσες. Το 6-0 του Κυπέλλου επί της ΑΕΚ αναλύθηκε, άραγε, ποτέ; Δεν γίνεται να έχει δει κάποιος εκείνο το παιχνίδι και να επαναλαμβάνει τα λάθη του Αλμέιδα. Ο Παναθηναϊκός κινδύνεψε με ακόμα πιο βαρύ σκορ, από μία ομάδα που είναι σαφές ότι σε αυτό το αγωνιστικό μοτίβο μπορεί να σε διαλύσει.

Ο Ολυμπιακός στο τρίπτυχο πίεση – κατοχή – μετάβαση είναι εξαιρετικός. Αντίθετα, όταν θα πρέπει να παίξει ποδόσφαιρο και να δημιουργήσει ευκαιρίες σε πιο κλειστές άμυνες δεν είναι αποτελεσματικός. Έτσι, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε μία άμυνα… αεροδρόμιο, με τον τερματοφύλακα εκτός τόπου και χρόνου, τον Γεντβάι να βγάζει 90λεπτο έχοντας να παίξει από τις 8 Ιανουαρίου και τον καλύτερό του χαφ τελευταία (Μαξίμοβιτς) να μπαίνει στο 85’. Παίκτες που ήταν εδώ στη διακοπή (Τζούριτσιτς, Τετέ) έμειναν στον πάγκο, ο Πελίστρι έχει γίνει ρεπατζής πολυτελείας, με την επιλογή τού 3-4-1-2 (όσο και αν δούλεψε στο δεύτερο ημίχρονο με τη Φιορεντίνα) να δημιουργεί συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης συντριβής.

Πλέον, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει και με το καταστροφικό σενάριο της τέταρτης θέσης. Στην κατάσταση που βρίσκεται, ίσως, είναι και το φαβορί για να καταλήξει εκεί. Με τις υπάρχουσες συνθήκες, αγωνιστική και ψυχολογική επιστροφή δεν φαίνεται να υπάρχει…

ΥΓ: Φώτης Ιωαννίδης, Μανώλης Σιώπης, Φίλιπ Μλαντένοβιτς και Αζεντίν Ουναΐ ήταν αυτοί που, κάπως, διασώθηκαν στο Φάληρο. Ο αρχηγός είναι στο επίκεντρο κριτικής, έχει στοχοποιηθεί και δέχεται ανελέητο πόλεμο. Ο Σιώπης είναι νέος στην ομάδα και δεν έχει μπει ακόμα στο πρόβλημα. Ο Μλαντένοβιτς είναι... μεγάλος και δεν έχει ανανεώσει ακόμα. Και ο Ουναΐ... ακριβός. Ούτε επίτηδες...