Παναθηναϊκός και ΑΕΚ βγαλμένοι από το ίδιο καλούπι, ο διάβολος και το… τρίποντο κρύβονται στις λεπτομέρειες!

Σα να βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη κοιτάζοντας τον αντίπαλο, οι δύο ομάδες μοιάζουν σε όλα τους, ακόμη και στα προβλήματα, όποια κάνει τη διαφορά θα έχει και… παράσταση νίκης! Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης.

Δεύτερο ντέρμπι μέσα σε λίγες ημέρες, και πάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο, έρχονται ούτως ή άλλως πολλά τέτοια παιχνίδια μαζεμένα, όρεξη να έχουμε να βλέπουμε και να… γράφουμε! Μετά από την κόντρα των «αιωνίων» για το Κύπελλο αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός περιμένει για το πρωτάθλημα την ΑΕΚ σε ένα ματς όχι ακριβώς αλλά σίγουρα περίπου «όποιος χάσει χάνεται»!

Με τη διαφορά των γηπεδούχων από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό στους 4 βαθμούς, με τη διαφορά των φιλοξενούμενων από την κορυφή στους τρεις, όποιος φύγει με άδεια χέρια θα έχει ένα βουνό να ανέβει! Αυτό βέβαια σε περίπτωση που οι «ερυθρόλευκοι» πανηγυρίσουν στο Περιστέρι, βάσει…απόλυτων τιμών ποιότητας και φόρμας είναι το πιθανότερο σενάριο και με αυτό πορευόμαστε!

Πρώτη κόντρα λοιπόν Βιτόρια και Αλμέιδα, αν ήμαστε στο 2022-23 θα κάναμε τελείως διαφορετική κουβέντα επί τακτικών ζητημάτων! Στο «τώρα» η αλήθεια είναι πως, σε ότι αφορά την αγωνιστική τους προσέγγιση, Πορτογάλος και Αργεντινός αν δεν ταυτίζονται απόλυτα είναι σίγουρα πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Βλέπετε ο «Πελάδο», τώρα πια μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα, έχει αφήσει για τα καλά πίσω του το…λυσσαλέο παιχνίδι της χρονιάς του νταμπλ και έχει οδηγήσει την ομάδα του σε πολύ πιο μεθοδικά μονοπάτια.

Η ΑΕΚ του 2024-25 παίζει περισσότερο από ποτέ επί των ημερών του παιχνίδι κατοχής μπάλας, τοποθέτησης, κυκλοφορίας, εντοπισμού και εκμετάλλευσης της…ρωγμής στην πανοπλία του αντιπάλου με όπλο την ομαδική αλλά και την ατομική ποιότητα. Και το σίγουρο είναι πως η παραπάνω περιγραφή με ελάχιστες, έως και καμία, διαφοροποιήσεις μπορεί κάλλιστα να αποδώσει και το master plan του Παναθηναϊκού στο χορτάρι κι ας είδαμε κάτι τελείως διαφορετικό στον ντέρμπι του Κυπέλλου την Τετάρτη.

Ας συμφωνήσουμε πως κόντρα στο aggressive, και άκρως αποτελεσματικό με βάση τα αποτελέσματα, σχέδιο του Μεντιλίμπαρ ο Βιτόρια συνθηκολόγησε και έπαιξε και στη δική του επίθεση για τις δεύτερες μπάλες θέλοντας να αποφύγει το κακό. Κι αυτό κακό δεν είναι, προφανώς πήρε μαθήματα από τα όσα έπαθαν ΠΑΟΚ και ΑΕΚ κόντρα στον Βάσκο όταν δοκίμασαν να χτίσουν, να παίξουν με την μπάλα και κρατώντας την στα πόδια τους να γίνουν επικίνδυνοι. Το λες και…καταστρόφα, τρία έφαγε ο πρωταθλητής στην Τούμπα, τέσσερα η «Ένωση» στο «Καραϊσκάκης»!

Σε αυτό το τρίτο του μεγάλο ματς, νίκη με τον ΠΑΟΚ, ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, ο προπονητής των «πράσινων» έχει δύο σημαντικές αποφάσεις να πάρει. Η μία έχει να κάνει με τη μεγάλη εικόνα, αν θα πάει και πάλι σε άμεσο παιχνίδι ή θα γυρίσει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Η άλλη έχει να κάνει με επιλογή προσώπων στο κέντρο της άμυνας και την μεσαία γραμμή, ρυθμιστής και καταλύτης και στις δύο περιπτώσεις ο Αράο.

Με δεδομένη την απουσία του Σένκενφελντ ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως στόπερ, δεν θα ήταν η πρώτη φορά αλλά απέχει πια πάρα πολύ η τελευταία. Γι’ αυτό ακριβώς μοιάζει πιθανότερο το Ίνγκασον και Πάλμερ Μπράουν ως δίδυμο στην άμυνα, δύσκολο το build up με τους συγκεκριμένους, «σκληραίνει» αλλά χάνει σε…γλύκα το παιχνίδι με τον Αράο στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Κατάσταση, έτσι όπως διαμορφώνεται σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών, απολύτως οριακή για τον αγωνιστικό…δρόμο που θα ακολουθήσει το «τριφύλλι», περιμένω μεικτό σύστημα, όχι τόσο άμεσο παιχνίδι όσο την Τετάρτη, όχι τόσο passing game όσο κατά κανόνα!

Στην αντίπερα όχθη, με «θέλοντας και μη» Σιμάνσκι δίπλα στον Μήτογλου στην άμυνα η ΑΕΚ κερδίζει στο πρόσωπο του Πολωνού έναν ακόμη πυλώνα κυκλοφορίας μπάλας από το βάθος του γηπέδου. Γιόνσον, Περέιρα και Πινέδα η ισχυρότερη υποψηφιότητα για την τριάδα στο κέντρο, έτσι όπως τα έχουν φέρει, ή τους έχουν έρθει, τα πράγματα περιμένω από τους «κιτρινόμαυρους» να πάρουν την μπάλα και να δώσουν τον τόνο στο ματς. Ζήτημα στην ανασταλτική λειτουργία το πως θα ανταποκριθεί ο Σιμάνσκι αν κληθεί να διεκδικήσει μεγάλες μπάλες με τον Ιωαννίδη, ζητούμενο το παιχνίδι για τον Λιβάι μπροστά. Εγώ θα τον έστελνα πάνω στον Ίνγκασον, μη σας πω θα έβαζα Πιερό στην κορυφή και τον Γκαρσία δεξιά να συγκλίνει πάνω στον Ισλανδό που παίζει αριστερό στόπερ, ευτυχώς για όλες τις ομάδες δεν αποφασίζουμε εμείς αλλά οι προπονητές τους.

Και είναι ακριβώς αυτή η μάχη των δύο ανθρώπων που θα βρίσκονται στην άκρη των πάγκων που με εξιτάρει περισσότερο για την περίσταση. Με παρόμοια ποδοσφαιρικά μοντέλα, παρόμοια προβλήματα και σε παρόμοια αγωνιστική και βαθμολογική κατάσταση είναι πολύ περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως οι δικές τους πινελιές που περιμένω να γείρουν την πλάστιγγα. Επηρεάζοντας κατά πρώτο λόγο τη μορφή, τη φύση του παιχνιδιού και κατά δεύτερο, αν και ποτέ δεν ξέρεις στ΄ αλήθεια, και το αποτέλεσμά του!