Ο πρώτος τελικός του Παναθηναϊκού με την υπομονή να έχει στερέψει

Ο Ντιέγκο Αλόνσο και οι παίκτες του αντιλήφθηκαν νωρίς ότι η πίεση είναι τεράστια στον σύλλογο και η κατάσταση γυρίζει μόνο με προκρίσεις, νίκες και το πρωτάθλημα…

Ο Παναθηναϊκός έδωσε το πρώτο του ματς στην σεζόν.

Χωρίς Ιωαννίδη, Τσέριν, με τον Μαξίμοβιτς και τον Ίνγκασον που δεν είναι απόλυτα έτοιμοι να μπαίνουν αλλαγή, με τον Τετέ στην εξέδρα, ενώ έπονται ακόμα ένας εξτρέμ κι ένας αριστερός μπακ. Τουλάχιστον… Αν δεν υπάρξουν και πωλήσεις.

Το τριφύλλι νίκησε 2-1 γιατί το άξιζε. Μην ξεχνάμε ότι ήταν το πρώτο ματς. Όσο αδύναμος και να είναι ο αντίπαλος δεν είναι το πιο απλό από την ρουτίνα της προετοιμασίας να πας να δώσει ματς που κρίνει ευρωπαϊκή διοργάνωση και μάλιστα οικονομικά δεδομένα. Αυτό, βέβαια, δεν συμβαίνει μόνο με τον Παναθηναϊκός. Ισχύει για όλους τους συλλόγους στα προκριματικά.

Μόνο που ο Παναθηναϊκός που είναι τεράστιος σύλλογος έχει 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και η υπομονή έχει εξαντληθεί, έχει στερέψει. Δεν συγχωρείται τίποτα. Τι κι αν ήταν το πρώτο ματς κι όλοι είναι μπουκωμένοι και λογικά να υπάρχει και κούραση; Αυτό που ξεχώρισε από το ματς με την Μπότεφ Πλόβντιβ, δεν ήταν μόνο η νίκη. Δεν ήταν οι ενέργειες του Τζούριτσιτς, τα καλά ανεβάσματα του Βαγιαννίδη και τα γυρίσματα του Μαντσίνι.

Ξεχώρισαν τα συνθήματα κατά του Γιάννη Αλαφούζου και η γιούχα στον Βιλένα. Ο πρώτος φέτος έχει μπάτζετ… πολυμετοχικότητας. Έδωσε 3,5 για τον Ίνγκασον, 7 εκατ. ευρώ για τον Τετέ. Ε και; Το παρελθόν δεν σβήνει έτσι εύκολα. Δεν γίνεται να ξεχαστούν τα λάθη.

Ο Ολλανδός μέσος έχει μεγάλη διάθεση στις προπονήσεις, αλλά στα παιχνίδια δεν του βγαίνει τίποτα. Έκανε το λάθος για το 2-1, απίστευτη γιούχα στην αλλαγή. Και αποθέωση στον «νέο» Μαξίμοβιτς.

Δυστυχώς, έτσι δεν στηρίζεται η ομάδα. Ο κόσμος έχει τα δίκια του, αλλά 90 λεπτά στο πρώτο ματς της σεζόν, σε ένα νέο ξεκίνημα με έναν φιλόδοξο προπονητή, αυτά έπρεπε να μπουν στην άκρη. Δεν μπήκαν. Αν δε, γινόταν και το 2-2 στη φάση που ευτυχώς δεν υπήρξε πέναλτι κι ακυρώθηκε, θα είχαμε γιούχα από τα παλιά.

Σ’ αυτό το κλίμα η ομάδα πάει σε μία εβδομάδα για τελικό. Όπως έδινε και με τον Άρη πριν λίγους μήνες, ενώ ήταν τέταρτη και τον κόσμο να βράζει. Τότε το πήρε. Με μετριότατη εικόνα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα. Δεν έχει σημασία πως, αρκεί να γυρίσει από την Βουλγαρία με την πρόκριση. Κι έχει ο Θεός μετά. Νίκη με νίκη, πρόκριση με πρόκριση και συμμετοχή σε ομίλους, όποια διοργάνωση κι αν είναι, θα βελτιώσει το κλίμα. Μέχρι επιτέλους να έρθει ένα πρωτάθλημα. Όσο δεν έρχεται η υπομονή θα είναι άγνωστη λέξη.