Υποθέσεις Αράο και Ουναΐ: Άλλο δεν μπορώ να τους κρατήσω, άλλο δεν θέλω

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τα δημοσιεύματα από το εξωτερικό, που αφορούν τους Γουίλιαν Αράο και Αζεντίν Ουναΐ. Η ιδανική παραμονή και των δύο, η οποία κρίνεται ως ουτοπικό σενάριο, και η επιθυμία του Παναθηναϊκού να τους διατηρήσει στο ρόστερ που θα φανεί από τις κινήσεις του.

Το τρέχον διάστημα, ελλείψει αγωνιστικής δράσης και με το Τριφύλλι εκτός όλων των τίτλων, περιλαμβάνει πληροφορίες που «βομβαρδίζουν» το μυαλό των φιλάθλων. Και λογικό είναι να το κάνουν... κουρκούτι, αφού δεν συμβαδίζουν όσα μεταφέρει ο Τύπος, όσα μεταφέρουμε όλοι, τέλος πάντων, για την οικονομία της συζήτησης, με την απόλυτη λογική.

Δεν υπάρχει καμία αλληλουχία ή σύνδεση πληροφοριών και πιθανών γεγονότων, ενώ συζητώνται (συζητάμε) πράγματα, τα οποία θα έπρεπε να ισχύουν και να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ακόμα και αν ο Παναθηναϊκός ήταν στους «οκτώ» του Conference League, στα ημιτελικά του Κυπέλλου και στο +10 από τον δεύτερο στο Πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράδειγμα παραμορφωτικού φακού, η όλη συζήτηση για δομικές αλλαγές στο ποδοσφαιρικό τμήμα με κριτήριο ότι ο Παναθηναϊκός έμεινε εκτός στόχων.

Δηλαδή αν κέρδιζε τη Λαμία, αν δεν έμπαινε το σουτ του Μουζακίτη στο 90’+4’ στο Φάληρο και αν πετύχαινε ένα γκολ ακόμα, στις πολλές ευκαιρίες του δευτέρου ημιχρόνου, στο «Αρτέμιο Φράνκι» όλα θα ήταν καλά. Προφανώς και δεν θα ήταν καλά, προφανώς και δεν είναι καλά. Διότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται, έτσι ή αλλιώς, τις δομικές αλλαγές στη λειτουργία του και είναι λάθος όλων μας που δεν το είχαμε επισημάνει μέσα στη σεζόν αλλά τώρα που χάθηκαν όλα.

Χρειάζεται τις αλλαγές, διότι δεν έχει Τεχνικό Διευθυντή στην Ακαδημία, «βόγγηξε» για να αποδεσμευτεί από τους «κομμένους», έχει αλλάξει πέντε προπονητές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, σημαντικές μεταγραφές του αποδείχτηκαν αποτυχημένες (Μαξ), πλήρωσε ένα σκασμό λεφτά το καλοκαίρι για την ενίσχυση και δεν πήρε τίποτα πίσω. Όλα αυτά συνθέτουν μία κατάσταση δύσκολη προς διαχείριση για τον οργανισμό.

Συμπληρωματικά στα παραπάνω, είναι κωμικό να συζητάμε για ειλημμένη απόφαση παραμονής προπονητή, τουλάχιστον σύμφωνα με την οπτική γωνία του υπογράφοντος, όταν μπορεί, για παράδειγμα, να έρθει ένα στέλεχος στην κορυφή της πυραμίδας της ΠΑΕ που ενδέχεται να έχει άλλη γνώμη. Μπορεί να έρθει CEO, δηλαδή, ο οποίος σίγουρα θα θέλει τον Ρουί Βιτόρια; Τι σόι CEO θα είναι αυτός, ο οποίος θα προσαρμοστεί σε αποφάσεις άλλων; Μύλος, οπότε πάμε σε μία κουβέντα επί πραγματικού.

Ο προπονητής θα πρέπει να κριθεί τον Μάιο

Στον Ρουί Βιτόρια αναγνωρίζονται όλα τα ελαφρυντικά, που δεν αναγνωρίστηκαν πέρυσι στον Φατίχ Τερίμ ο οποίος πορεύτηκε, όπως και ο Πορτογάλος, με ρόστερ άλλου. Μάλιστα δύο μεταγραφές επί ημερών του Τούρκου (Ντραγκόφσκι, Μπακασέτας) είναι βασικοί ακόμα και σήμερα. Οι δανεικοί Ούγκο και Ακαϊντίν κόστισαν ελάχιστα και ήρθαν με στόχευση την κάλυψη του τραυματία Μάγκνουσον.

Ομοίως, ο Πορτογάλος συνεχίζει με ρόστερ που δεν είναι δικό του. Οι Σφιντέρσκι και Σιώπης προφανώς και δεν αποτελούν εισηγήσεις του. Ωστόσο, αποδέχτηκε τον ερχομό τους. Αμφότεροι, μάλιστα, από τότε που ήρθαν είναι από τους πιο σταθερούς παίκτες. Κάθε προπονητής επιβάλλεται να κριθεί με δικό του ρόστερ και όχι κάτω από συνθήκες εμφανώς εις βάρος του. Πέρυσι, όμως, δεν συνέβη αυτό. Ο προπονητής που έδωσε, ουσιαστικά, το Κύπελλο στον Παναθηναϊκό και πήγε την ομάδα ως τις τελευταίες αγωνιστικές των playoffs ως διεκδικήτρια έφυγε σαν τσαρλατάνος...

Φέτος, ο Ρουί Βιτόρια, έχοντας ομάδα με μεγαλύτερο μπάτζετ και εκτός στόχων από τα μέσα Μαρτίου, αντιμετωπίζεται εντελώς διαφορετικά. Ανεξαρτήτως αντιπαθειών και συμπαθειών, ο Παναθηναϊκός, μόλις ολοκληρώσει το οργανόγραμμά του, θα πρέπει να κληθεί να αποφασίσει για το μέλλον του Πορτογάλου. Τον πιστεύει; Να μείνει, διότι οι αλλαγές προπονητών δεν οδηγούν πουθενά. Δεν τον πιστεύει; Να τον αλλάξει και να στηρίξει τον επόμενο.

Όχι όπως τον Αλόνσο, ο οποίος για ένα πέναλτι δεν προχώρησε με το Τριφύλλι στο Europa League και το έβαλε στη League Phase του Conference League. Που έβγαλε το πιο δύσκολο κομμάτι του προγράμματος, αφήνοντας τον Παναθηναϊκό στο -2 από τον Ολυμπιακό και όχι στο -10 που είναι τώρα... Ακόμα και όγδοοι, που ήταν οι Πράσινοι μετά την ένατη αγωνιστική, στο -5 βρίσκονταν από τον πρωτοπόρο, τότε, Άρη. Καλές οι προσωπικές ατζέντες στην κριτική, ωστόσο η πραγματικότητα και η ρεαλιστική καταγραφή γεγονότων είναι αμείλικτες.

Οι υποθέσεις των Αράο και Ουναΐ

Πολύ σημαντικά όλα τα παραπάνω, για το ρεζουμέ... Δημοσιεύματα τις τελευταίες ημέρες προϊδέασαν για το μέλλον των Γουίλιαν Αράο και Αζεντίν Ουναΐ. Οι Βραζιλιάνοι γράφουν ότι ο συμπατριώτης τους θα πάει στη Σάντος. Οι Γάλλοι πως ο Μαροκινός θα γυρίσει στη Μαρσέιγ. Ο Παναθηναϊκός, στρατηγικά, θα πρέπει να αποφασίσει (αν δεν το έχει ήδη κάνει) τη στάση του. Μπορεί να τους κρατήσει και δεν τους κρατάει; Γιατί; Δεν μπορεί να τους κρατήσει, για «χ» ή «ψ» λόγους. Ok, αποδεκτό και προχωράει στην κάλυψή τους.

Αν δεν τους θέλει, πάντως, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, το οποίο δεν λύνεται με κανέναν CEO στον πλανήτη. Ο 33χρονος Αράο διανύει τα τελευταία του χρόνια ως ποδοσφαιριστής. Στην ομάδα έχει προσφέρει σε κέντρο άμυνας και μεσαία γραμμή. Ναι, δεν κάνει καλή χρονιά. Ναι, η τενοντίτιδα τον πήγε ακόμα πιο πίσω. Πόσοι υπάρχουν στο ρόστερ, με τους τίτλους του Αράο; «Ποτισμένοι» στον πρωταθλητισμό, τροπαιούχοι όπου και αν έχουν παίξει. Στη Φλαμένγκο, στην Μποταφόγκο, στην Κορίνθιανς, στη Φενέρμπαχτσε. Από τις προσθήκες της εποχής Γιοβάνοβιτς είναι, ίσως, η πιο επιτυχημένη. Δεν μπορεί, δηλαδή, ο Αράο να μείνει ένα χρόνο ακόμα, σε μία ομάδα που από το καλοκαίρι θα δίνει τελικούς επιβίωσης;

Τώρα, αν ο ίδιος ζητάει μεγάλο συμβόλαιο σε διάρκεια ή τρελά λεφτά, ok, εκεί η ομάδα πρέπει να το αξιολογήσει και δεν είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τις απαιτήσεις του. Τούτο είναι σεβαστό. Αν ο Παναθηναϊκός, όμως, θέλει να ρίξει το μέσο όρο της ηλικίας του ρόστερ από τον Αράο και αυτό αποτελεί κριτήριο απόφασης να μην τον επεκτείνει, υπάρχει πρόβλημα. Ας ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας με την παραμονή του 25χρονου Ουναΐ. Που είναι, με μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο, ο καλύτερος χαφ του Πρωταθλήματος. Δεν έχει διάρκεια; Δεν έχει. Αν είχε, μετά το Μουντιάλ 2022, δεν θα ερχόταν ενάμιση χρόνο μετά στην Ελλάδα.

Ο Μαροκινός είναι από τις αιτίες και τις αφορμές να πληρώσει εισιτήριο ο φίλαθλος να πάει στο γήπεδο. Ο καλός Ουναΐ συμπαρασύρει τον Παναθηναϊκό φέτος και τούτο δεν αναιρείται. Ναι, η ρήτρα των 11,5 εκατομμυρίων είναι μεγάλη. Ναι, δεν είναι εύκολη εποχή να πληρωθούν αυτά τα λεφτά. Ναι, ο ίδιος, μάλλον, θέλει ή elite Πρωτάθλημα ή τα φράγκα της Μέσης Ανατολής. Άλλο διαπραγματεύομαι και δεν τον κρατώ, διότι δεν μπόρεσα. Και άλλο δεν μου κάνει γιατί έχει ανεπαρκή στατιστικά, που γράφουν οι Γάλλοι... Στην υπόθεση αυτή, οι Πράσινοι θα πρέπει να προσέξουν και αυτούς που από τον Ιανουάριο βολιδοσκοπούν τον Ουναΐ δια της τεθλασμένης, αφού εκ πρώτης απέτυχαν να τον φέρουν, με χρονικό ορίζοντα το καλοκαίρι του 2026... Αυτά.