Το μικρό βήμα μίας μεγάλης ομάδας

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για την οριακή νίκη του Παναθηναϊκού επί της Φιορεντίνα, το ισχνό προβάδισμα που του έδωσε ενόψει της ρεβάνς στο «Αρτέμιο Φράνκι» και το dna μίας ταλαιπωρημένης, μεγάλης, ομάδας, η οποία αντέχει ακόμα σε πείσμα των καιρών.

Μία σημαντική ευρωπαϊκή ομάδα αντιμετώπισε το Τριφύλλι στο ΟΑΚΑ. Σε αυτήν την... εύκολη, ευρωπαϊκή, χρονιά δεν έφτασε εδώ, όσο και αν επιχειρείται η ενδυνάμωση του αντιθέτου, επειδή ήταν αποτελεσματικός με τη Νιου Σεντς, την Ντινάμο Μινσκ και τη Βίκινγκουρ. Πάλεψε τον Άγιαξ, αντιμετώπισε την Τσέλσι, απέκλεισε τη Λανς και πήρε μία οριακή νίκη με τη Φιορεντίνα. Δεν είναι και άσχημα...

Σαφέστατα το 3-2 επί των «βιόλα» δεν εξασφαλίζει τίποτα. Ο επαναληπτικός στο «Αρτέμιο Φράνκι» θα είναι πιο δύσκολος, κόντρα σε ποιοτικό σύνολο που προέρχεται από elite Πρωτάθλημα και είναι η φιναλίστ των δύο τελευταίων ετών στο Conference League. Για αυτό και η συγκέντρωση των Πράσινων θα πρέπει να οριστεί σε υπερθετικά επίπεδα. Διότι αν επαναληφθεί στην Ιταλία το διάστημα 20’ έως 45’ δεν έχουν καμία τύχη.

Αντίθετα, αν ο Παναθηναϊκός είναι τόσο αποτελεσματικός όσο στο 1’ έως 20’ και πιάσει απόδοση όπως στο δεύτερο ημίχρονο, μπορεί να ελπίζει για το βήμα παραπάνω και το ζευγάρωμα με την Τσέλιε ή τη Λουγκάνο στους «8». Ακόμα και σε τόσο σημαντικά βράδια, η σκέψη ότι το σύνολο του Ρουί Βιτόρια έχει αδικήσει τον εαυτό του δεν γίνεται να μην υπάρχει. Η απόσταση ανάμεσα στη... Λαμία και τη... Φλωρεντία δεν είναι μεγάλη μόνο χιλιομετρικά...

Οι δύσκολες αποφάσεις του Ρουί Βιτόρια

Στο κρισιμότερο παιχνίδι, έως το επόμενο, ο Πορτογάλος προπονητής πήρε μία, άξια σχολιασμού, απόφαση. Ο ποδοσφαιριστής – σημείο αναφοράς του συγκεκριμένου ρόστερ έμεινε στον πάγκο, για να αγωνιστεί αυτός που έκρινε ότι μπορεί, τη δεδομένη χρονική στιγμή, να προσφέρει περισσότερα. Δίκαιο, αλλά κίνηση με... παγίδες στις οποίες δεν επιτρέπει καμία αναφορά το αποτέλεσμα και η εικόνα του αγώνα.

Ο Κάρολ Σφιντέρσκι, μεταγραφή Ιανουαρίου, παρουσιάζει την τέλεια προσαρμογή στην ομάδα και δικαίως μπήκε στην ενδεκάδα αντί του Φώτη Ιωαννίδη. Δεδομένα ο Έλληνας επιθετικός θα αποτελέσει, ξανά, σύντομα βαρόμετρο. Η διαχείρισή του, ωστόσο, στην παρούσα φάση κρίνεται ορθή. Η δεύτερη δύσκολη απόφαση του Ρουί Βιτόρια ήταν η χρησιμοποίηση του Γουίλιαν Αράο στο κέντρο της άμυνας. Ο Βραζιλιάνος έχει παίξει δεκάδες ματς εκεί στον Παναθηναϊκό, όμως πρώτη φορά, ως βασικός, με τον Ίβηρα κόουτς στον πάγκο.

Δεν είναι, μετά το πρόβλημα της τενοντίτιδας που πέρασε, ο γνωστός Αράο, όμως στο δεύτερο ημίχρονο και αυτός ανέβασε απόδοση και βοήθησε στη νίκη. Τρίτον, η χρησιμοποίηση του Κώτσιρα στην πλευρά του παικταρά Γκόσενς είχε λογική. Δεν έχει μεγάλη σημασία που δεν βγήκε. Προτίμησε ο Ρουί Βιτόρια έναν ποδοσφαιριστή πιο πιστό ανασταλτικά. Ασχέτως και αν, για λόγους ανωτέρας βίας, όταν ο Βαγιαννίδης μπήκε στο παιχνίδι ήταν πιο επαρκής από τον καλύτερο, αμυντικά, συμπαίκτη του. Η δυσκολία της απόφασης του Πορτογάλου έγκειται και στην απίθανη χημεία που έχει η δεξιά πλευρά, με τους Βαγιαννίδη και Τετέ. Ρίσκαρε στην επιλογή ενδεκάδας, τη χάλασε, στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, φάνηκε η αξία του διδύμου.

Ούτε δευτερόλεπτο χωρίς συγκέντρωση και πλάνο

Το επόμενο παιχνίδι του Παναθηναϊκού είναι στο Περιστέρι. Και επιβάλλεται να κερδηθεί, κόντρα στον Ατρόμητο. Για μία σειρά από λόγους, που αφορούν το βαθμολογικό κομμάτι, την ψυχολογία και τα εμπρός – πίσω που πρέπει να σταματήσουν. Ο επαναληπτικός με τη Φιορεντίνα αργεί, αφού υπάρχει ενδιάμεσο ματς, με τη διαχείριση σε όλα τα επίπεδα να κρίνει τα πάντα.

Και στη φρεσκάδα του ρόστερ και στο τακτικό πλάνο και στη συγκέντρωση, η οποία μπορεί να απογειώσει ή να προσγειώσει απότομα τον οργανισμό. Υπόβαθρο υπάρχει. Ευρωπαϊκή φανέλα, έστω και ταλαιπωρημένη από τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών, επίσης. Το dna δεν είναι ακριβώς αναλλοίωτο, ωστόσο υπάρχει ακόμα δυνατό και αποτελεί «ασπίδα» για τον Παναθηναϊκό. Όλοι μαζί νικούν, όλοι μαζί χάνουν... Μία σειρά της κινησιολογίας του Μανώλη Σιώπη στο ματς με τους «βιόλα» αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για το πως μπορεί ο Παναθηναϊκός να μείνει αποφασισμένος, προσηλωμένος στον στόχο, συγκεντρωμένος και μαχητικός.

Έγινε ένα μικρό βηματάκι, μίας μεγάλης ομάδας που προσπαθεί να σταθεί όρθια σε πείσμα των καιρών... Στην επόμενη πίστα διακυβεύονται πολλά περισσότερα.