Βάλσαμο το Κύπελλο και το «τέλος» των ξένων

Ο Παναθηναϊκός ήταν ο... εύστοχος και Κυπελλούχος σε έναν κακό τελικό, που είχε το «αντίο» των Μπερνάρ, Χουάνκαρ, Παλάσιος, τη λύτρωση του Αλαφούζου και το κυνηγητό των μελών τού Άρη στη Στεφανί Φραπάρ.

Αυτό το τρόπαιο, ήταν στην κυριολεξία ένα βάλσαμο για τον Παναθηναϊκό. Αδυνατώ να βρω πιο σωστή λέξη για να χαρακτηρίσω την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από το Τριφύλλι. Ένας τίτλος που δεν αλλάζει το πρόσημο της σεζόν, το οποίο είναι αρνητικό μετά την τέταρτη θέση στη Stoiximan Super League. Όμως, είναι ένας τίτλος που αποσόβησε τα χειρότερα και άφησε μία γλυκιά αίσθηση στους «πράσινους».

Ήταν ένα πάρα πολύ κακός και συνάμα έντονος τελικός στο Πανθεσσαλικό Στάδιο. Κρύος, λόγω των άδειων εξεδρών. Σαν να μην διεξαγόταν μία ποδοσφαιρική γιορτή, για τον επίλογο μίας σημαντικής εγχώριας διοργάνωσης.

Δύο φιναλίστ με φοβική συμπεριφορά, που είχαν πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη το τρόπαιο. Παίκτες κουρασμένοι, πιεσμένοι, έχοντας στο μυαλό πρώτα να μην εκτεθούν και να μην υποπέσουν στο λάθος.

Με κριτήριο το θέαμα, ο Παναθηναϊκός και ο Άρης δεν έθελξαν. Οι οπαδοί τους έχουν να θυμούνται ελάχιστες φάσεις από το παιχνίδι. Οι δύο προπονητές επέλεξαν πιο συντηρητικές τακτικές, ο Χρήστος Κόντης για να μην επαναλάβει τη διαχείριση του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και ο Άκης Μάντζιος γιατί το παθητικό στυλ της αναμονής είναι η δεύτερη φύση του.

Έστω και έτσι, ο Παναθηναϊκός στέφθηκε Κυπελλούχος. Παράλληλα, εξασφάλισε τη συμμετοχή του στον Β’ προκριματικό γύρο του Europa League. Ένα κεκτημένο που δίνει χρόνο, ηρεμία και ψυχραιμία στον Γιάννη Αλαφούζο και στους συνεργάτες του, για την υλοποίηση του σχεδιασμού. Με πιο σημαντική προτεραιότητα την πρόσληψη του νέου προπονητή.

Παράλληλα, η ευρωπαϊκή προοπτική δίνει κίνητρο στους παίκτες οι οποίοι θα μείνουν στο «Γεώργιος Καλαφάτης». Αποτελεί δέλεαρ για κάποιους άλλους για να έρθουν. Θα είναι ένα αβαντάζ για να πειστεί ένας σοβαρός και εγνωσμένης αξίας τεχνικός για να συμφωνήσει. Η ΠΑΕ θα έχει τη δυνατότητα να εισπράξει έξτρα έσοδα. Γενικά, το «μένουμε Ελλάδα» θα ήταν σκέτη καταστροφή για το Τριφύλλι...

Στα επί μέρους, η κατάκτηση του τροπαίου ήταν ένα όμορφο αντίο για τον Μπερνάρ και τον Χουάνκαρ. Δύο παίκτες οι οποίοι έχουν συμμετοχή στη φάση που έδωσε τη νίκη στους «πράσινους». Ο Μπερνάρ είχε την έμπνευση που διέσπασε την άμυνα του Άρη, o Χουάνκαρ πάσαρε εξαιρετικά στον Βαγιαννίδη και αυτός με σουτ σκόραρε το 1-0.

Την τελευταία εμφάνιση του πραγματοποίησε και ο Σεμπάστιαν Παλάσιος, όμως αυτός αποκλείστηκε από την 20άδα και η σύντροφος ανάρτησε Insta-stories με υπονοούμενα και μομφές αρκετή ώρα πριν από τη σέντρα. Οπότε, στην προκειμένη το φινάλε δεν είχε την πιο ευχάριστη όψη για τον Τούκου. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου και άλλοι δεν θα ξαναπάνε στο «Γεώργιος Καλαφάτης», αλλά αυτό θα το αναλύσουμε στις επόμενες ημέρες.

Το Κύπελλο ήταν και μία λύτρωση για τον Γιάννη Αλαφούζο. Ο ιδιοκτήτης του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού αποθεώθηκε και... απογειώθηκε από τους παίκτες και χαμογέλασε κατά την απονομή. Μετά από έναν μήνα με δυσάρεστα συναισθήματα, αποδοκιμασίες και ένα συλλαλητήριο, το τρόπαιο ήταν βάλσαμο και για τον εφοπλιστή. Αρκεί να μάθει από τους εσφαλμένους χειρισμούς του και να λειτουργήσει πιο ορθολογικά στις μελλοντικές αποφάσεις του.

Εν κατακλείδι, η οργή στον Άρη για τη διαιτησία της Στεφανί Φραπάρ είναι κατά μέρος κατανόητη, εξαιτίας της κρισιμότητας του τελικού και της απογοήτευσης από την ήττα. Η άποψη μου είναι πως η Γαλλίδα ρέφερι ορθώς απέβαλλε τους τρεις παίκτες. Ο Κώτσιρας και ο Νταρίντα πάτησαν τους αντιπάλους τους και σωστά τιμωρήθηκαν με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Ενώ ο Ζουλς παρότι κέρδισε ένα καθαρό φάουλ από τον Μπακασέτα, τον κλώτσησε πασιφανέστατα. Δεν μπορούσε η Φραπάρ να μην υποδείξει αποβολή με απ’ ευθείας κόκκινη.

Ωστόσο, η εικόνα του Θόδωρου Καρυπίδη, του Γκουγκουλιά, του Μάντζιου και άλλων παικτών και μελών του Άρη, να κυνηγούν τη Φραπάρ, να την προπηλακίζουν και να τη βρίζουν, δεν τιμά το άθλημα στη χώρα. Μέσα στα αποδυτήρια έγιναν και άλλα. Μερικά καταγράφηκαν στο φύλλο αγώνα και θα γνωστοποιηθούν σταδιακά, ενώ θα αρχίσουν να μιλούν και οι παρόντες στο εσωτερικό του Πανθεσσαλικού Σταδίου, με όποια ιδιότητα και αν είχαν.

Αυτό το σκηνικό συνέθεσε άλλη μία νύχτα ντροπής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Φοβάμαι πως ήταν και το κύκνειο άσμα των ξένων διαιτητών στη χώρα μας. Τουλάχιστον, όσων προέρχονται από τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Δεν έχουν κανένα λόγο να στέλνουν ρέφερι, για να τους καταδιώκουν οι παράγοντες μας... Οι ποινές, όσο αυστηρές και να είναι, δεν αναιρούν αυτό που συνέβη...