Το πιο δυνατό ουρλιαχτό της αγέλης του Αλμέιδα και του αρχηγού της

Άγνωστο αν η νίκη στην Τούμπα ήταν τίτλου για την ΑΕΚ, Σίγουρα όμως ήταν, το πιο δυνατό ουρλιαχτό της αγέλης του Αλμέιδα και ακούστηκε σ’ όλη την ποδοσφαιρική επικράτεια. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά και από πολλούς για την φετινή ΑΕΚ που έχει φτιάξει ο Αλμέιδα. Για την δουλειά που έχει κάνει, για τη νοοτροπία της, για την αγωνιστική ταυτότητα που βγάζει μέσα στο γήπεδο και όχι μόνο. Το πιο εύστοχο όμως και κυρίως το πιο κοντινό για να περιγράψει αυτό που ισχύει για την φετινή ομάδα, είναι αυτό που έβαλε η Original 21 στο κάλεσμά που έκανε για το ξεπροβόδισμα της αποστολής για την Θεσσαλονίκη. «Όλοι δίπλα στην αγέλη του Αλμέιδα» έγραψαν οι οπαδοί της ΑΕΚ.

Αυτή είναι η πιο ακριβής περιγραφή γι αυτό που συμβαίνει με την ΑΕΚ. Ένα σύνολο με ισχυρούς μεταξύ του δεσμούς, που έχει δύναμη και ψυχική και σωματική και που ότι κάνει, το κάνει συντεταγμένα με τον δικό του προσδιορισμό του όρου. 

Και αυτό που έδειξε στην Τούμπα η αγέλη του Αλμέιδα, είναι πως «πεινάει» για πάρει αυτό που κυνηγάει, αυτό που θέλει και αυτό που με βάση αυτό που δείχνει από την αρχή της σεζόν, το δικαιούται κιόλας. Όχι απλώς το έδειξε. Το φώναξε το πόσο πεινασμένη αλλά και πόσο πολύ δυνατή, είναι αυτή η αγέλη. Με μπροστάρη σ’ αυτό, τον αρχηγό της, τον Αραούχο.

Τσιγκλίστηκε πολύ και άγαρμπα... 

Είναι αλήθεια πως το τελευταία διάστημα αυτή η αγέλη τσιγκλίστηκε πολύ. Και τσιγκλίστηκε και άγαρμπα. Έκανε δυο στραβοπατήματα στη Νέα Φιλαδέλφεια, που ειδικά το ένα καθαρά αγωνιστικά ήταν μαγική εικόνα αλλά και στο δεύτερο δεν ήταν χειρότερη η ΑΕΚ από τον αντίπαλο της και μόνο το ότι περισσότερο άξιζαν να είναι στα πλέι άουτ παρά στα πλέι οφ, δεν άκουσαν ο Αλμέιδα και οι παίκτες του. 

Όλα τα άλλα τα άκουσαν. Ακόμα και από την καλά μπολιασμένη με το μικρόβιο της εσωστρέφειας μερίδα του δικού της κόσμου. Η ΑΕΚ ήταν δυο βαθμούς πίσω από την κορυφή μετά την πρώτη αγωνιστική των πλέι οφ και το κλίμα δεν απείχε πολύ από το περυσινή αντίστοιχη περίοδο, που ήταν τρίτη και με 20 βαθμούς από την κορυφή.

Διάβαζε, άκουγε και αφουγκραζόταν όλο αυτό ο Αλμέιδα και όχι μόνο δεν πίστευε στα αφτιά του και στα μάτια του, αλλά έτρεμε μήπως όλο αυτό περάσει και μέσα από στεγανά των αποδυτηρίων. Και δεν είχε μόνο αυτό να σκεφτεί. Ο Γκαρσία μέχρι και την Τετάρτη έκανε ατομικό πρόγραμμα. Ο Γκατσίνοβιτς μέχρι και την Παρασκευή ήταν να μην παίξει καθόλου στην Τούμπα. 

Ο Βίντα γύρισε από την Κροατία την Τετάρτη με τούμπανο το γόνατο. Ο Χατζισαφί γύρισε την Πέμπτη, έχοντας παίξει βασικός ακόμα και στο playstation της εθνικής Ιράν. Ο Μουκουντί δεν επρόκειτο να προλάβει, το ίδιο και ο Φαν Βέερτ. Ο Φερνάντες έπρεπε να κάνει μια μικρο-επέμβαση ρουτίνας στην καρδιά, που όμως δεν έπαιρνε αναβολή.

Η ΑΕΚ, η αγέλη του Αλμέιδα, κάπως έτσι πήγε στην Τούμπα για να δώσει το ματς με τον ΠΑΟΚ στο οποίο έπρεπε να παίξει το παιχνίδι της, να πάρει και αποτέλεσμα. Λαβωμένη και τσιγκλισμένη χοντρά και άγαρμπα. Με πιο τσιγκλισμένο, για να ξέρουμε και τι λέμε, τον αρχηγό της αγέλης. 

Ο Αραούχο μέχρι που άκουσε πως πλέον δεν το έχει καθόλου με το γκολ και κάποια στιγμή πρέπει να μείνει επιτέλους στον πάγκο. Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα, πριν συμπληρωθεί τέταρτο στο ματς, έρχεται και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες διαιτητή παγκοσμίως. Ο Κουλμπάκοφ θα μνημονεύεται στον αιώνα τον άπαντα, για το αναπάντητο ερώτημα γιατί ακύρωσε το γκολ του Άμραμπατ.

Όλοι θα ψάχνουν, κανείς ποτέ δεν θα το βρει. Πιθανότατα θα μπει ακόμα και σε τηλεπαιχνίδια. Βρείτε γιατί ακυρώθηκε αυτό το γκολ της ΑΕΚ και κερδίστε μια φριτέζα. Υπάρχουν φυσικά πολλές εκδοχές, αλλά θα τις αναλύσουν καλύτερα οι κριτικοί διαιτησίας και σεναριογράφοι κωμωδίας. Η ουσία είναι, πως μετά από μια τέτοια απόφαση, ακόμα και σε φιλικό προετοιμασίας ομάδων σε κοινότητα Μορμόνων, οι ποδοσφαιριστές των ομάδων που ακυρώθηκε το γκολ, θα έχαναν το μυαλό τους. Μίξερ θα γινόταν το κεφάλι τους. Πολλώ δε μάλλον σ’ ένα τόσο κρίσιμο ματς και με τα δεδομένα με τα οποία πήγε η ΑΕΚ στην Τούμπα για να παίξει αυτό το παιχνίδι.

Ήταν αποφασισμένη να φωνάξει δυνατά...

Παρόλα αυτά, ούτε κανένα μυαλό βγήκε από το κεφάλι και άρχισε να κάνει ποδοσφαιρικές τρέλες, ούτε η συγκέντρωση στον στόχο πήγε περίπατο. Ο Αλμέιδα είχε βάλει την αγέλη του στο γήπεδο αποφασισμένη για να φωνάξει πόσο πεινασμένη είναι. 

Στο πρώτο ημίχρονο και μετά απ’ όλα τα τσικαμπούμ από το ακυρωμένο γκολ, η ΑΕΚ έβαλε την μπάλα κάτω, έψαξε τον Πινέδα που ήταν ο πιο κινητικός και πιο επικίνδυνος παίκτης της και κυνήγησε το γκολ. Δεν το βρήκε και ο Αλμέιδα σκέφτηκε να το ψάξει και μ’ άλλον τρόπο. Νωρίς στο γήπεδο ο Γκαρσία, νωρίς η αλλαγή σχηματισμού, νωρίς ο Ελίασον, νωρίς και ο Μάνταλος.

Την τράπουλα ο Αλμέιδα την ανακάτευε μέχρι να μπορέσει να βρει τον τρόπο να πάρει από το ματς αυτό που θέλει. Αφού πρώτα έπαιρνε ασφάλεια από την ματσάρα του Σιμάνσκι και του Βίντα και ενέργεια από το πάθος του Τζαβέλλα. Και τελικά αυτό που ήθελε το βρήκε, από ασίστ του Μάνταλου που ήρθε από τον πάγκο και φυσικά με τον αρχηγό της αγέλης. 

Ο Αραούχο όχι μόνο σκόραρε, αλλά έβαλε και μια γκολάρα απ’ αυτές που είχε στο ρεπορτόριο του, όταν έπαιζε μόνο σέντερ φορ. Τώρα ξαναβάζει αυτές τις γκολάρες και την κατάλληλη στιγμή και από τον νέο ρόλο που τα κάνει όλα. Και αν δεν κάνω τρομερό λάθος, πλέον δεν υπάρχει γήπεδο παιχνιδιού με χαρακτηριστικά ντέρμπι, που να μην έχει σκοράρει ο Σέρχιο.

Η ΑΕΚ βρήκε το γκολ και πήρε τη νίκη. Η πρώτη εκτός έδρας φετινή σε ματς με χαρακτηριστικά ντέρμπι, στο απόγευμα που προερχόταν από δυο στραβοπατήματα σε ντέρμπι, που έφαγε στο κεφάλι μια διαιτητική σκανδαλάρα και που ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχασαν ανέλπιστα βαθμούς. 

Κανείς δεν μπορεί να πει πως ήταν μια νίκη τίτλου. Σίγουρα όμως ήταν, το πιο δυνατό ουρλιαχτό της αγέλης του Αλμέιδα, για το πόσο δυνατή, πόσο αποφασισμένη, πόσο πεινασμένη είναι φέτος για να πάρει αυτό το πρωτάθλημα. Και ακούστηκε σίγουρα σ’ όλη την ποδοσφαιρική επικράτεια.