Μήπως το ’17 που η ΑΕΚ πήρε (ίδιο) ρίσκο, βγήκε χαμένη;

Η υπόθεση Πινέδα πάει για να τραβήξει χρονικά, αλλά ο Μεξικανός μπορεί να βγει περίπτωση Αραούχο για την ΑΕΚ, τότε αξίζει η υπομονή και επιμονή. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Είναι μια πραγματικότητα, πως εδώ και αρκετές μέρες, στην επικαιρότητα της ΑΕΚ όχι απλώς κυριαρχεί, αλλά έχει κάνει μονοπώλιο η υπόθεση του Πινέδα. Λίγο χθες αυτό «έσπασε» με την γκάφα που έκανε ο προπονητής της εθνικής Σερβίας, που ανακάλυψε πως ο Γκατσίνοβιτς θα κάνει την ίδια εγχείρηση μέσα σε διάστημα έξι μηνών. Να πω βέβαια την αλήθεια, δεν πολυπιστεύω πως ήταν ακριβώς γκάφα.

Περισσότερο ήταν πως για κάποιο άγνωστο λόγο, ο κόουτς Στόικοβιτς είδε πολύ στραβά την επιλογή του Γκατσίνοβιτς να προστατεύσει τους καταπονημένους κοιλιακούς του, αντί να τους επιβαρύνει με έξτρα βάρος. Παρόλο που ο Γκάτσι αποδεδειγμένα την λατρεύει και την πατρίδα του και την εθνική του. Και μάλιστα του είχε στοιχίσει πολύ ψυχολογικά, όταν καθ’ όλη την διάρκεια της φετινής σεζόν, πάλι για άγνωστο (και ακραία παράξενο) λόγο, ήταν εντελώς αόρατος για τον κόουτς Στόικοβιτς.

Με εξαίρεση λοιπόν αυτή την παρένθεση από την Σερβία, την επικαιρότητα της ΑΕΚ μονοπωλεί εδώ και πολλές μέρες το τρίγωνο Μεξικό, Ισπανία, Ελλάδα. Με τον Πινέδα, κάπου εκεί ενδιάμεσα. Για να ξέρουμε και τι λέμε, δεν είναι και πολύ παράλογο. Αφενός διότι σε γενικές γραμμές η ΑΕΚ έχει τακτοποιημένο τον προγραμματισμό της και έχει κερδίσει την πολυτέλεια να μην έχει έναν βουνό σχεδιασμού να ανέβει, ούτε να την πιέζει ο χρόνος. Αφετέρου διότι όταν μιλάμε για τον Πινέδα, η συζήτηση είναι για τον καλύτερο παίκτη του περυσινού πρωταθλήματος. Επομένως όσο η υπόθεση ενός τέτοιου παίκτη είναι ανοιχτή, τόσο θα μονοπωλεί και την επικαιρότητα της ΑΕΚ και την σκέψη των ανθρώπων της.

Δυστυχώς η ποδοσφαιρική λογική λέει, πως πρόκειται για μια υπόθεση, η οποία θα τραβήξει σε χρόνο. Ειδικά μετά απ’ αυτή την εξέλιξη με την αλλαγή στον πάγκο της Θέλτα. Από την στιγμή που πρόκειται να πάει καινούργιος προπονητής, δεν γίνεται να του πουν οι Ισπανοί στην πρώτη προπόνηση, ξέρεις κόουτς είχαμε και έναν χαφ Πινέδα που πέρυσι οργίασε στην Ελλάδα, αλλά τον πουλήσαμε πριν τον δεις επειδή ήταν δεμένος συναισθηματικά με την ΑΕΚ και τον Αλμέιδα και η γυναίκα του αναπολούσε την Αθήνα.

Η λογική που λέει... αναμονή

Ακόμα όμως και αν δεν το βλέπουν έτσι στην Θέλτα, σίγουρα αυτό που βλέπουν είναι πως ενδεχομένως όσο προχωρά το καλοκαίρι, τόσο μπορεί να εμφανίζονται ενδιαφερόμενοι με περισσότερα λεφτά στην τσέπη. Μακάρι η ΑΕΚ να μπορούσε να σκάσει αύριο το πρωί δέκα εκατομμύρια στους Ισπανούς και να τελειώσει την υπόθεση. Αλλά το πράγμα δεν πάει έτσι. Δεν γίνεται να τιναχτεί στον αέρα η ΑΕΚ για κανέναν Πινέδα. Αφήστε που ακόμα και έτσι να μπορούσε να γίνει, εύλογα η Θέλτα θα σκεφτόταν πως αφού ελληνική ομάδα φτάνει μέχρι τα δέκα, σίγουρα θα βρεθεί κλαμπ από πιο εύρωστο πρωτάθλημα για να δώσει 11 ή 12. Επομένως πάλι στον ίδιο παρονομαστή θα βρισκόμασταν.

Η ουσία είναι πως στην ΑΕΚ καταλαβαίνουν πως είναι μια υπόθεση που δεν μπορεί να τελειώσει γρήγορα. Πάντα υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Άλλωστε πέρυσι ο Πινέδα κατάφερε μέσω της πίεσης που άσκησε, να πείσει πως όποια πρόταση και να ερχόταν θα την απέρριπτε και να πάει στην Ολλανδία στον Αλμέιδα από τις αρχές του Ιούλη. Μπορεί να το πετύχει και φέτος, διότι δεδομένα και πάλι πιέζει. Όμως το πιο πιθανό είναι πως η ιστορία θα χρειαστεί και χρόνο και υπομονή. Και το ερώτημα προφανές. Είναι, ή για να την ακρίβεια την συμφέρει την ΑΕΚ να είναι, διατεθειμένη να δώσει χρόνο και να κάνει υπομονή.

Την απάντηση φυσικά την ξέρει και σίγουρα μπορεί να την δώσει μόνο ο Αλμέιδα. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα παραδείγματα από το παρελθόν, που έχουν την σημασία τους. Το πιο τρανό είναι αυτό με τον Αραούχο. Τον Ιούνη του 2017, ολοκληρώθηκε ο πρώτος δανεισμός του Αργεντινού στην ΑΕΚ. Ήταν τότε που ο οργανισμός ΑΕΚ κατάλαβε τι εστί γι αυτήν ο Αραούχο. Φυσικά και ξεκίνησε προσπάθεια για να τον κρατήσει και τότε ο πρόεδρος της Λας Πάλμας μήνα Ιούλιο, περιδιάβαινε τις παραλίες των Βαλεαρίδων και διατεινόταν πως δεν θα τον δώσει με λιγότερα από 25 εκατομμύρια.

Το μάθημα που πήρε από την υπομονή

Τελικά η ΑΕΚ κατάφερε με το πείσμα και την υπομονή της, να πάρει για έναν ακόμα χρόνο δανεικό τον Αραούχο, αλλά με το ντιλ να κλείνει την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Βγήκε άραγε χαμένη η ΑΕΚ απ’ αυτή την αναμονή μέχρι και την τελευταία μέρα του Αυγούστου; Προφανώς και όχι. Έβαλε ξανά στο ρόστερ της τον Αραούχο με τον οποίο πήρε εκείνο το πρωτάθλημα και δημιούργησε και ένα τρομερό δέσιμο μ’ έναν παίκτη που έγινε αργότερα ο ιδανικός αρχηγός της. Και τότε πήγε στην Ευρώπη χωρίς να έχει κλείσει τον Αργεντινό επιθετικό. Αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά στα πλέι οφ του Γιουρόπα έκοψε φέτες την Μπριζ, που μετέπειτα κατέκτησε το πρωτάθλημα του Βελγίου.

Δεδομένα άξιζε η ΑΕΚ να περιμένει μέχρι και την τελευταία μέρα των μεταγραφών για να καταφέρει τελικά να πάρει τον Αραούχο. Και άξιζε κυρίως επειδή δεν μιλάμε απλώς για έναν καλό και ποιοτικό ξένο ποδοσφαιριστή, αλλά για κάτι πολύ ιδιαίτερο. Μήπως όμως ο Πινέδα είναι ένα απλά καλός ξένος παίκτης; Προφανώς και όχι. Ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος, παίζοντας συνολικά σε πέντε διαφορετικές θέσεις μέσα στη σεζόν. Όλες με επιτυχία. Για να ξέρουμε και τι λέμε, αν δεν υπήρχε ο Αλμέιδα στον πάγκο, ένας παίκτης σαν τον Πινέδα, δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα ούτε για να κάνει τον γάμο του με την Γκαμπριέλα.

Φυσικά και υπάρχουν στην αγορά παίκτες ισάξιοι του Μεξικανού. Υπάρχουν και ακόμα καλύτεροι. Αλλά θα πρέπει να είναι πολύ καθαρό, πως αν δεν υπάρχει μια ειδική συνθήκη όπως αυτή του Πινέδα με τον Αλμέιδα, για την ΑΕΚ και συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι απλησίαστοι. Σίγουρα οι καλύτεροι και πιθανότατα και οι ισάξιοι. Βεβαίως ο Αλμέιδα μπορεί να το σκεφτεί διαφορετικά. Μπορεί αν δει και τραβάει σε χρόνο η υπόθεση, να μην επιλέξει να μην πάρει το ρίσκο να περιμένει. Κανείς δεν ξέρει πως θα το σκεφτεί ο Ματίας και την δεδομένα θα έχει στα χέρια του. Πάντως η ποδοσφαιρική λογική και η… ιστορία, λέει αν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να γίνει ο Πινέδα περίπτωση Αραούχο, τότε αξίζει τον κόπο η υπομονή και η επιμονή. Αλλά πάντα και για όλα, ισχύει το ότι πει ο Αλμέιδα.