Πισωγύρισμα που πρέπει να είναι οδηγός της ΑΕΚ για την αγορά του Γενάρη

Ήταν να μην γίνει αυτή η βαθμολογική και ψυχολογική ζημιά, αλλά αφού έγινε, η ΑΕΚ θα πρέπει να την αξιοποιήσει ως οδηγό για το πως θα κινηθεί στην χειμερινή αγορά - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Θα μπορούσε να σε βάλει σε μεταφυσικά μονοπάτια όλο αυτό που συμβαίνει με την ΑΕΚ πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων. Δεν είμαι σίγουρος πως υπάρχει άλλη ομάδα στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, που από το 2008 και μετά, να έχει κερδίσει μόνο ένα ματς πριν από τις γιορτές. Και που για να πέσει και άλλο νερό στο μύλο όλου αυτού το μεταφυσικού, να κάνεις αλλαγή το αριστερό σου μπακ στο ημίχρονο και αυτός που βάζει να κάνει το πέναλτι από το οποίο η ΑΕΚ έτρεχε και δεν έφτανε.

Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα είναι πως τίποτα απολύτως απ’ όσα έφεραν αυτή την γκέλα με τον Λεβαδειακό, δεν ήταν ούτε μεταφυσικό, ούτε παραφυσικό, ούτε τίποτα. Όλα είχαν την εξήγηση τους με βάση την ποδοσφαιρική λογική. Για παράδειγμα, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλμέιδα αλλάζει νωρίς – νωρίς αριστερό μπακ, διότι δεν παίρνει τίποτα απ’ αυτόν. Για την ακρίβεια, είναι πλέον μια από τις πιο σταθερές αλλαγές που κάνει.

Ούτε επίσης είναι η πρώτη φορά, που η ΑΕΚ δυσκολεύεται πολύ και βραχυκυκλώνει αγωνιστικά, απέναντι σ’ έναν ανασταλτικό σχηματισμό με τριάδα στο κέντρο της άμυνας. Το έπαθε στο Ηράκλειο απέναντι στον ΟΦΗ, αλλά τότε είχε βρει την λύση από το μαγικό του Λιβάι. Το είχε πάθει και στην Λαμία αλλά και εκεί βρήκε την λύση από στατική φάση. Τώρα όμως, ο Λεβαδειακός ήρθε μ’ ένα πολύ πιο δουλεμένο πλάνο πάνω σ’ αυτή την παγίδα και αυτή την φορά η ΑΕΚ έπεσε μέσα.

Ναι, προφανώς η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο αλλά και στο δεύτερο ημίχρονο, έκανε φάσεις για γκολ. Όχι όμως όσες χρειαζόταν για να μην μπλέξει άσχημα. Και ο λόγος που δεν έκανε όλες αυτές τις φάσεις που χρειαζόταν, είχε να κάνει με το γεγονός πως απέναντι σ’ αυτή την άμυνα των τριών, που γινόντουσαν πέντε, η ΑΕΚ δυσκολευόταν πολύ να πάει ορθόδοξα απλώνοντας το παιχνίδι στα άκρα. Και δυσκολευόταν, για δεν έπαιρνε πράγματα από τα ακραία μπακ και κυρίως από το αριστερό του που έπρεπε να απελευθερώσει τον Μαρσιάλ από τους δυο και τρεις παίκτες που είχε μόνιμα πάνω του.

Η ΑΕΚ υποχρεώθηκε να πάει είτε από τον άξονα και να πέσει πάνω στην πολυκοσμία κουτουλώντας συνεχώς πάνω σε αντιπάλους. Είτε μονόπαντα από τα δεξιά. Εκεί που ο Φερνάντες έκανε πολλά στο πρώτο ημίχρονο, κουράστηκε γρήγορα στο δεύτερο και επιλογή αντίστοιχη με τον Ισπανό από τον πάγκο δεν υπήρχε. Ο Λαμέλα πήγε να παίξει δεξιά, με τον Πινέδα που ήταν σκασμένος ως δεξί μπακ. Αδύνατον να απλωθεί πλέον το παιχνίδι στα άκρα από δεξιά. Αδύνατον να απλωθεί και από αριστερά με τον Κοϊτά που μπήκε χωρίς καθόλου αγωνιστικό ρυθμό. Κλειστός και άξονα με... μποτιλιάρισμα από δέκα παίκτες και τέλος. Μόνο οι στατικές φάσεις είχαν απομείνει στην ΑΕΚ, για να σώσει ότι σωζόταν.

Ακούω αυτούς που λένε, πως ίσως δεν έπρεπε να ξεκινήσει σ’ αυτό το ματς ο κουρασμένος από τα συνεχόμενα ματς Μαρσιάλ. Και αυτούς που λένε πως ίσως έπρεπε τελικά να κάνει πιο ευρύ rotation. Ακούω και αυτούς που λένε πως δεν έπρεπε να παίξει ως αλλαγή ο Μάνταλος αλλά ο Γκατσίνοβιτς. Όλα έχουν την λογική τους βάση, όλα έχουν και τον ποδοσφαιρικό τους αντίλογο. Έτσι κι αλλιώς σ’ ένα τέτοιο βράδυ και ένα τέτοιο αποτέλεσμα, είναι πολλά τα οποία πρέπει να πάνε στραβά για να έρθει. Όμως από την στιγμή που η ΑΕΚ αυτό το πισωγύρισμα, βαθμολογικό και ψυχολογικό, δεν το γλίτωσε, πρέπει να το αξιοποιήσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην το ξαναπάθει. Όχι τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο.

Έγιναν πράγματα πολύ χτυπητά, που πρέπει να τα κάνει η ΑΕΚ οδηγό για την μεταγραφική αγορά του Γενάρη. Καταρχάς η συζήτηση πλέον πρέπει να φύγει από το η ΑΕΚ κοιτάζει στην αγορά για αριστερό μπακ. Πρέπει να πάει στο παίρνει μπακ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, για να παίξει ακόμα και στις 5 του Γενάρη στο ματς με τον Βόλο. Είναι μια υπόθεση που οι άνθρωποι της ΑΕΚ την ξέρουν και την δουλεύουν εδώ και καιρό, πρέπει ήδη να υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν προκριθεί και δεν μπορεί να χαθεί άλλος χρόνος. Ομάδα που να μην μπορεί να πάρει πράγματα από το άκρο της άμυνας της, δεν μπορεί να πάει μπροστά. Ειδικά όταν έχει κυρίως να αντιμετωπίσει κλειστές άμυνες.

Επίσης η ΑΕΚ πρέπει επειγόντως να δει τι θα κάνει με την περίπτωση του Ελίασον και κατ’ επέκταση την θέση του δεξιού εξτρέμ. Διότι καθαρά πρακτικά, από εκεί που είχε τρεις επιλογές ο Αλμέιδα, έχει ξεμείνει μόνο με τον Φερνάντες. Και προφανώς υπάρχει και η εναλλακτική του Λαμέλα, αλλά δεν είναι αυτή που μπορεί να δώσει λύσεις σ’ όλα τα παιχνίδια. Φάνηκε άλλωστε με τον Λεβαδειακό. Αν ο Ελίασον δεν προβλέπεται πλέον να υπολογίζεται, όπως συμβαίνει στα τελευταία ματς, η ΑΕΚ πρέπει να κινηθεί για να τον παραχωρήσει και για να τον αντικαταστήσει.

Σίγουρα πάντως μ’ έναν μόνο ακραίο δεξιό επιθετικό, δεν μπορεί να πορευτεί μέχρι τέλους. Εκτός αν πλέον η συζήτηση είναι πως ο Λαμέλα μονιμοποιείται στο δεξί άκρο της επίθεσης, στο οποίο πολλές φορές έχει παίξει στην καριέρα του. Αυτό είναι κάτι άλλο, που οδηγεί όμως την ΑΕΚ σ’ έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού. Ωστόσο ακόμα και αυτό για να συμβεί, θα πρέπει να υπάρχει κάτι ξεκάθαρο με την υπόθεση του Ελίασον. Για να ξέρει πως και αν πρέπει να κινηθεί η ΑΕΚ στην αγορά του Γενάρη.

Και κάτι τελευταίο. Ναι, βάζει το χέρι του ο Μήτογλου πάνω στην πλάτη του αμυντικού του Λεβαδειακού. Αλλά μήπως δεν το έβαλε και ο Ιωαννίδης στην πλάτη, πάλι του αμυντικού του Λεβαδειακού, την προηγούμενη Κυριακή; Και επίσης αν είναι επιθετικό φάουλ του Μήτογλου, τότε αυτό που γίνεται στον Πιερό στην σχεδόν αμέσως επόμενη φάση, τι ακριβώς είναι; Επίσης η δουλίτσα που έγινε μ' αυτές τις κάρτες στον πάγκο του Λεβαδειακού, ανά πέντε λεπτά, όταν η ΑΕΚ έτρεχε και καιγόταν, ήταν αποτελεσματικότερη από κάθε άλλο σφύριγμα του Τσακαλίδη. Εννοείται για τον αντίπαλο.