Πόσο... 1-0 αντέχεις;

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τις οριακές νίκες του Παναθηναϊκού, επί των ημερών του Ρουί Βιτόρια. Πόσο μπορεί να αντέξει το Τριφύλλι να επικρατεί με... μισό γκολ διαφορά, αλλά και πόσο μπορεί να αντέξει αυτή τη συνθήκη η ψυχολογία των αντιπάλων του από εδώ και πέρα.

Οκτώ νίκες σε δέκα ματς έχει ο Παναθηναϊκός, οι επτά με ένα γκολ διαφορά. Οι πέντε με σκορ 1-0. Όπως γίνεται αντιληπτό, αν κάποιος θέλει να βρει γωνία στο δεκάρικο, αυτή η πρόχειρη στατιστική αποτύπωση είναι βούτυρο στο ψωμί του... Ο Παναθηναϊκός δεν σκοράρει, παίζει οριακά όλα τα παιχνίδια του, ακροβατεί με την γκέλα. Όλα δεκτά, πες για την καλή πίστη, όλα κατανοητά.

Πράγματι, η συνθήκη αυτή δεν μπορεί να φέρει μακρόχρονα την επιτυχία. Φάνηκε στο 1-1 με τον Ατρόμητο, στο ΟΑΚΑ, όπου οι Πράσινοι δέχτηκαν μία φάση στο τέλος και την ισοφάριση. Έως τώρα, το ματς αυτό αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Στη Λιβαδειά, ο Παναθηναϊκός δεν πιέστηκε. Μία φάση της προκοπής δέχτηκε, στο τετ α τετ του Όζμπολτ νωρίς και πέραν της στιγμής αυτής λίγα πράγματα. Ο Ρουί Βιτόρια έχει την πίστη ότι με τον καιρό θα έρθουν τα γκολ και οι πιο άνετες νίκες.

Με βάση τα, μέχρι τώρα, πεπραγμένα του δεν υπάρχει λόγος να μην του δοθεί χρόνος να αποδείξει αυτό που λέει. Η ομάδα που παρέλαβε, με αυτήν που παρουσιάζει, έχουν διαφορές και ομοιότητες, όμως, με γνώμονα το αποτέλεσμα, είναι η ημέρα και η νύχτα. Η αισιοδοξία πως μπορούν οι Πράσινοι να βγάλουν ανθεκτικότητα, αντοχή και αποτελεσματικότητα στο μέλλον στηρίζεται σε συγκεκριμένους παράγοντες.

Βάζουν, συνεχώς, παίκτες στην εξίσωση... Τελευταίος, σε μία πολυαναμενόμενη εξέλιξη, ο Φώτης Ιωαννίδης, που μετράει γκολ σε δύο σερί παιχνίδια. Και με τον Λεβαδειακό, σε open play κατά κάποιο τρόπο (μια και η ασίστ είναι από κόρνερ του Μπακασέτα), και όχι με πέναλτι. Με τον συνειρμό «αν αρχίζει να σκοράρει με μεγαλύτερη συχνότητα, τότε τι θα γίνει;» να είναι εύλογος. Το Τριφύλλι είναι μέσα σε όλους τους στόχους, έχοντας περάσει δύσκολα στο πρώτο μισό της σεζόν. Με αλλαγή προπονητή, με ποδοσφαιριστές ντεφορμέ, με ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα.

Δίχως να προσμετράται πλέον - και πολύ κακώς - ότι αυτό το γκρουπ έχει χάσει ποδοσφαιριστή του. Χάθηκε ανθρώπινη ζωή, εξέλιξη που δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεραστεί. Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχει και μία ακόμα ανάγνωση των «1-0», που εργαλειοποιείται στην κριτική για τα αποτελέσματα που παίρνει η ομάδα.

Είναι πως θες να δεις το ποτήρι, μισοάδειο ή μισογεμάτο; Ας πάμε στη δεύτερη εκδοχή. Τα «1-0» ή, τέλος πάντων, οι οριακές νίκες δεν αποτελούν συνθήκη εύκολα αντιμετωπίσιμη από τον εκάστοτε αντίπαλο. Όταν αυτός γνωρίζει πως αν δεχτεί γκολ από τον Παναθηναϊκό, θα είναι δύσκολο στη συνέχεια να το απαντήσει και να διεκδικήσει κάτι. Δημιουργείται μία «βασανιστική» συνθήκη να αντιλαμβάνεται ότι μόλις βρεθεί πίσω στο σκορ, θα είναι δύσκολο να ανατρέψει την κατάσταση. Τουλάχιστον, σε αυτής της μορφής και δυσκολίας παιχνίδια. Τώρα, τι θα γίνει τον Ιανουάριο, στο απαιτητικό πρόγραμμα των Πράσινων, είναι κάτι που θα φανεί και θα συζητηθεί αργότερα.

Όσο δύσκολο, πάντως, είναι για τον Παναθηναϊκό να διαχειρίζεται τα «1-0», άλλο τόσο δύσκολο είναι να καλείται να κουμαντάρει και ο αντίπαλος μία τέτοια ενδεχόμενη ήττα. Σαφώς και πρέπει να έρθουν τα παιχνίδια, όπου θα προκύψουν άνετες νίκες. Η... κέτσαπ που είπε ο Φώτης Ιωαννίδης, στη μεγάλη συνέντευξη στο PAO TV, μιλώντας για τις δικές του επιδόσεις. Που την κουνάς, την κουνάς, την κουνάς και κάποια στιγμή πέφτει όλη μαζί. Ε, αυτό περιμένει και ο Παναθηναϊκός στη συνολική, επιθετική, συγκομιδή του.

Είναι δύσκολο, πράγματι, αυτές οι οριακές νίκες να οδηγήσουν την ομάδα σε πλήρη επίτευξη στόχων. Θα πρόκειται για ένα μικρό, ποδοσφαιρικό, θαύμα. Για τα δεδομένα, όμως, της εποχής και του προγράμματος αρκεί. Με το προσδοκώμενο να είναι πως ο Ρουί Βιτόρια και οι μεταγραφικές «επιδιορθώσεις» του Ιανουαρίου, θα αλλάξουν τα δεδομένα και θα βελτιώσουν τις παθογένειες της ομάδας.