Πόσο ΠΑΟΚ είναι αυτός ο αποκλεισμός!

Ο Μάνος Τσαλγατίδης καταπιάνεται με τον μεταφυσικό αποκλεισμό του ΠΑΟΚ, αλλά και τον Άλι Σαμάτα που μοιάζει διαλυμένος.

Κάθεσαι και το σκέφτεσαι, πώς έγινε αυτό; Πώς ο ΠΑΟΚ δεν πανηγυρίζει την πρόκριση κόντρα στον Παναθηναϊκό; Εξήγηση όσο και να ζορίσεις το μυαλό σου δεν υπάρχει. Το μόνο λογικό-παράλογο που μπορείς να πεις είναι το... πόσο ΠΑΟΚ ήταν αυτό το ματς.

Ο Δικέφαλος πήγε στην Αθήνα με δύο στόχους, ο πρώτος προφανώς ήταν να γυρίσει το παιχνίδι τούμπα και να πάρει την πρόκριση που θα τον έστελνε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Αυτό όμως δεν έγινε τελικά. Ο δεύτερος στόχος ήταν να αποδείξει σε όλους και πρωτίστως στον εαυτό του πως δεν έσβησε, πως οι εμφανίσεις της τελευταίας εβδομάδας ήταν απλά μια κακή παρένθεση. Αυτό όχι απλά το πέτυχε, αλλά πήρε άριστα στην προσπάθεια που κατέβαλε.

Οι «ασπρόμαυροι» κυριάρχησαν-διέλυσαν-τρόμαξαν τον Παναθηναϊκό σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, τόσο στην κανονική διάρκεια, όσο και στην παράταση. Βρήκαν δύο γκολ και θα μπορούσαν να βρουν κι άλλα αν έκαναν πιο καλές επιλογές στα τελευταία μέτρα. Εγώ πραγματικά είμαι περήφανος για αυτή την ομάδα και την αντίδραση που έβγαλε και αν περιμένετε ανάθεμα-γκρίνια και κακομοιριά διαβάστε κάτι άλλο.

Ο τρόπος που αποκλείστηκε ο ΠΑΟΚ φτάνει στα όρια του μεταφυσικού. Η στιγμή κλειδί του αγώνα είναι ο τραυματισμός του Μπάμπα οι στιγμές που ακολούθησαν μετά από αυτόν. Δεν μόνο είναι πως το συμβάν έρχεται σε ένα σημείο που το ματς σβήνει, είναι και πως έρχεται. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε με ψηλές μπαλιές με τους παίκτες του Δικεφάλου να τις καθαρίζουν. Ωστόσο, μετά τον τραυματισμό του Μπάμπα όλα άλλαξαν από την άποψη πως οι «ασπρόμαυροι» έμειναν με 10 παίκτες, αλλά το μυαλό τους είχε κολλήσει στον συμπαίκτη τους, που έφυγε με ασθενοφόρο. Οι «πράσινοι» σε εκείνο το σημείο είχαν πιο πολύ ενέργεια και ο Λημνιός ισοφάρισε με σουτ, που αν το έκανε αυτό όσο αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ η μπάλα θα έβγαινε εκτός γηπέδου και θα πετύχαινε περαστικό στην Λαμπράκη.

Όσον αφορά τα πέναλτι, είναι γνωστό πως η διαδικασία αυτή είναι κάτι ξεχωριστό. Κι όμως, ακόμα και εκεί, ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε να εκτελεί δεύτερος, αλλά πήρε κεφάλι, επειδή ο Παναθηναϊκός έχασε το πρώτο, για την ακρίβεια το έπιασε ο Κοτάρσκι. Κι εκεί όλα έμοιαζαν ιδανικά, καθώς οι πράσινοι έκαναν δώρα με άστοχες εκτελέσεις, αλλά οι Ντεσπόντοφ, Οζντόεφ, Ότο, Σαμάτα δεν ευστόχησαν, την ώρα που βρήκαν δίχτυα οι Κουλιεράκης, Μουργκ, Μεϊτέ, Κεντζιόρα και Αντόνιο. Είναι να τρελαίνεσαι! Οι ακριβοπληρωμένοι επιθετικογενείς παίκτες αστόχησαν και ευστόχησαν οι υπόλοιποι.

Θα έλεγα πως το ματς θύμισε ταινία, αλλά τέτοιο άρρωστο σενάριο δεν έχει γραφτεί ακόμα, γιατί κανένας σεναριογράφος στο Ηollywood δεν είναι ΠΑΟΚτσής. Μόνο ο ΠΑΟΚ μπορούσε να αποκλειστεί σε ένα ματς που ήταν πραγματικά υπέροχος.

Το θέμα Σαμάτα το άφησα για το τέλος. Προφανώς όλοι εκνευρίστηκαν με την αστοχία του στο πέναλτι, αλλά και με την γενικότερη απόδοση του. Όχι, ο Σαμάτα δεν είναι ο επιθετικός που θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ στο σκοράρισμα και θα δώσει λύσεις. Ωστόσο, είναι άσχημο, μικροπρεπές και σιχαμερό να χτυπάς κάποιον όταν είναι σπασμένος σε κομμάτια, όταν είναι διαλυμένος. Αυτό είναι ο Σαμάτα σήμερα και λογικά για πολλές ημέρες ακόμα. Κατανοώ τα νεύρα, ακούω την κουβέντα για τον Τζίμα, αλλά δεν δέχομαι αυτούς που έχουν βάλει στον τοίχο τον Τανζανό και τον πυροβολούν ακατάπαυστα για το χαμένο πέναλτι. Αυτός ο άνθρωπος δεν είδε φως και μπήκε, κάποιοι τον επέλεξαν. Ο Σαμάτα αυτό ήταν και αυτό είναι. Όμως τώρα πρέπει να τον αφήσουμε να κολλήσει τα κομμάτια του η ποδοσφαιρική κριτική έχει γίνει και το συμπέρασμα για τον παίκτη έχει βγει άλλωστε.

Tέλος θα το ξαναπώ, να είστε περήφανοι για αυτόν τον ΠΑΟΚ! Αυτή η ομάδα μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα και τίποτα δεν έχει τελειώσει!