Πού άραγε μπορεί να φτάσει η ΑΕΚ, όταν παραμονεύει στη... γωνία η γκέλα και η εσωστρέφεια

Στην ΑΕΚ συμβαίνουν πράγματα που πάνε κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική και αν δεν βρει τρόπους να εξορθολογήσει όλο το έργο της, τότε είναι πολύ ξεκάθαρο πως δεν γίνεται να προχωρήσει ούτε σωστά, ούτε μπροστά - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Δεν βγαίνει εύκολα άκρη μ’ αυτό που συμβαίνει στην φετινή ΑΕΚ. Είναι ένα μεγάλο μπλέξιμο, από το οποίο δεν βλέπω πόσο εύκολο είναι να ξεμπλέξει. Μέσα σε διάστημα ακριβώς δέκα ημερών, έχει πάει από το μέγα κάζο του πρόωρου ευρωπαϊκού αποκλεισμού από τη Νόα και τις έντονες αποδοκιμασίες, σε μια νίκη με εξαιρετική αγωνιστική εικόνα στην πρεμιέρα πρωταθλήματος απέναντι στον ΟΦΗ. Και κατόπιν γκέλα στη Νέα Φιλαδέλφεια με την Λαμία και πάλι στις αποδοκιμασίες. Σε ματς που ο αντίπαλος έχει κάνει μια τελική και ένα γκολ και η ΑΕΚ κοντά στις 30 αλλά ούτε τις μισές προς την εστία.

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να βάλει κάποιος στο τραπέζι και να αναλύσει. Το πρώτο πάντως που μπαίνει, είναι ο κοινός παρονομαστής των δυο στραβών και ανάποδων αποτελεσμάτων του τελευταία δεκαημέρου. Η έλλειψη του δεύτερου σέντερ φορ που η ΑΕΚ ψάχνει στην μεταγραφική αγορά από τον Ιούνη και ακόμα δεν έχει πάρει.

Διότι με τη Νόα που δεν υπήρχε ο Γκαρσία, αν έπαιζε η ΑΕΚ μ’ έναν κανονικά, καθαρόαιμο φορ, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να υποστηρίξει πως η ποδοσφαιρική λογική δεν έλεγε πως έβρισκε το σκορ πρόκρισης που χρειαζόταν. Και τώρα στο ματς με τη Λαμία, που ο Γκαρσία δεν ήταν σε καλό βράδυ και δεν τελείωνε σωστά τις φάσεις, αν υπήρχε η δυνατότητα να έρθει από τον πάγκο ένας καθαρόαιμος φορ, θα ήταν πολύ διαφορετική η εικόνα όταν η ΑΕΚ κρέμασε τον αντίπαλο στα καρέ του.

Θα πει κάποιος, πως απ’ όλα αυτά που συνέβησαν, εσύ κόλλησες στον φορ. Επιτρέψτε μου, αλλά σε μια ευρωπαϊκή ρεβάνς που η ΑΕΚ ψάχνει τρία γκολ για να προκριθεί και σ’ ένα ματς πρωταθλήματος που θέλει δυο γκολ για να κάνει ανατροπή, το να μπορείς να έχει έναν καθαρόαιμο φορ, είναι τεράστια ιστορία. Εννοείται πως με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία. Αλλά η εικόνα και του παιχνιδιού με τη Νόα και με την Λαμία, έδειξε πως η ΑΕΚ πλήρωσε το γεγονός πως δεν είχε έναν ακόμα καθαρόαιμο φορ διαθέσιμο. Ειδικά από την στιγμή που ήξερε καλά πόσο τον χρειάζεται, γι αυτό και την απόκτηση του την είχε βάλει στον μεταγραφικό σχεδιασμό ήδη από τις αρχές του Ιούνη.

Από εκεί και πέρα προφανώς υπάρχουν και ακόμα πιο περίπλοκα ζόρια και γρίφοι που έχει να λύσει η ΑΕΚ. Με μεγαλύτερο απ’ όλα τα γεγονός πως η αίσθηση που πλέον βγάζει μ’ ένα ικανό δείγμα επίσημων παιχνιδιών φέτος, είναι πως η γκέλα παραμονεύει σε κάθε γωνιά του δρόμου. Είτε γιγαντιαία όπως ο αποκλεισμός από τη Νόα, είτε λίγο μικρότερη όπως με την Λαμία. Και φυσικά μαζί με την γκέλα, παραμονεύει και η εσωστρέφεια.

Η ΑΕΚ έχει παίξει τρία παιχνίδια στη Νέα Φιλαδέλφεια με κόσμο. Το φινάλε και των τριών ήταν με αποδοκιμασίες από τον κόσμο. Και αυτό πλέον ίσως δεν έχει να κάνει καν με το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα πέρυσι η ΑΕΚ ξεκίνησε με ισοπαλία εντός έδρας με τον Πανσερραϊκό. Σ’ ένα ματς στο οποίο είχε λίγες περισσότερες τελικές απ’ ότι τώρα με την Λαμία, αλλά δεν είχε δυο δοκάρια. Κιχ δεν ακούστηκε από την εξέδρα. Μόνο χειροκροτήματα και επιδοκιμασίες. Τώρα σ’ ένα ματς με 28 τελικές και δυο δοκάρια, ο κόσμος αντέδρασε με αποδοκιμασίες.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα, που σίγουρα μόνο ένα θετικό αποτέλεσμα στο επόμενο ματς πρωταθλήματος, δεν είναι αρκετό για να το αλλάξει. Και πραγματικά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά την δεδομένη χρονική στιγμή, τι είναι αυτό που μπορεί να το αλλάξει. Πάντως η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ ψάχνει σίγουρα αποτελέσματα, αλλά και αναζητά και εμπιστοσύνη σ' όσα κάνει ή ακόμα και δεν κάνει στο γήπεδο.

Το προφανές είναι πως πρέπει να βρεθεί ο λόγος ή οι λόγοι, που παραμονεύει η γκέλα. Η ΑΕΚ έπαιξε ένα ματς, που αντίπαλος της έκανε μόνο μια τελική προσπάθεια και έβαλε ένα γκολ. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι και το πιο λογικό του κόσμου, ειδικά όταν η ΑΕΚ έχει δεχθεί γκολ στην πρώτη επίθεση του αντίπαλου της σ’ όλα τα προηγούμενα εντός έδρας ματς της, πλην του ΟΦΗ. Επίσης έπαιξε ένα ματς στο οποίο έκανε 28 τελικές, αλλά ούτε οι μισές δεν πήγαν στην εστία. Κέρδισε 13 κόρνερ και ίσως άλλα τόσο φάουλ έξω από την περιοχή αλλά από στατική φάση βρήκε μόνο το γκολ του Μουκουντί στις καθυστερήσεις. Και αυτό μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο, αλλά ούτε αυτό είναι το πιο λογικό του κόσμου.

Η ΑΕΚ δεν είχε να βάλει φορ στο γήπεδο για να αντικαταστήσει τον Γκαρσία που δεν ήταν σε καλό βράδυ, έπρεπε να παίξει εντελώς χωρίς αμυντικό χαφ διότι το αμυντικό χαφ που είχε δεν μπορούσε να κάνει παιχνίδι και είχε στον πάγκο της και τον Γκατσίνοβιτς και τον Περέιρα που δεν έπαιξαν ούτε λεπτό, διότι με πόσους μεσοεπιθετικούς να παίξει στην ενδεκάδα. Ούτε και αυτό είναι το πιο (ορθο)λογικό του κόσμου. Και πρώτα για τον Αλμέιδα όλο αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο στην διαχείριση. Αλλα νομίζω πως ένα σημαντικό κομμάτι απ’ αυτό, είναι και δική του ευθύνη. Δεν είπε εξάλλου ποτέ κανείς, ούτε πρώτος ο ίδιος, πως ο Ματίας είναι αλάνθαστος.

Για να πάμε και στην ουσία. Αν αυτή η ισοπαλία με την Λαμία ήταν πέρυσι τέτοια εποχή, τότε θα ήταν σχεδόν μηδέν οξέα. Γιατί συνολικά αυτό που έγινε, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Μια ομάδα πιέζει, χάνει ευκαιρίες, η μπάλα δεν μπαίνει μέσα. Συμβαίνει. Το ζήτημα για την ΑΕΚ είναι, έτσι όπως έχει στηθεί και προχωρά φέτος, δείχνει σαν να προκαλεί την τύχη της, για να της συμβεί αυτό που της συνέβη με την Λαμία ή με τη Νόα. Και πλέον έχει στην διάθεση της ελάχιστο χρόνο, για να μπορέσει όλο αυτό να το γυρίσει. Διότι φυσικά και έχει σημασία να αποκτηθεί ο σέντερ φορ, είναι απαραίτητο, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό. Ενώ ακόμα και η λύση να κάνει περισσότερες από μια μεταγραφές, μοιάζει ως εύκολη αλλά πρακτικά εφικτή δεν είναι σ’ ένα ρόστερ με 27-28 ποδοσφαιριστές. Το οποίο έχει στον πάγκο με μηδέν λεπτά συμμετοχής σε ματς που ψάχνει ανατροπή, έναν Περέιρα με συμβόλαιο 1,5 εκατομμύρια ευρώ.

Το έγραψα ακόμα και μετά τη νίκη επί του ΟΦΗ. Η ΑΕΚ χρειάζεται και πρέπει να ψάξει για εξορθολογισμό του ρόστερ της, αλλά με τον χρόνο να την πιέζει πολύ και τις δυνατότητες να είναι περιορισμένες. Αυτή είναι η πραγματικότητα της. Να την αποδεχθεί και να επιχειρήσει κινήσεις μέσα απ' αυτήν. Και εννοείται χωρίς να ψάξει για ακραίες λύσεις, που αυτή την στιγμή δεν θα την βοηθήσουν σε τίποτα. Όσο όμως δεν θα το κάνει, η γκέλα και η εσωστρέφεια, θα παραμονεύουν στην επόμενη γωνιά του δρόμου της. Και καμία ομάδα δεν μπορεί να πάει έτσι μακριά.

Κάτι ακόμα, για το κλείσιμο, που όμως και αυτό έχει την σημασία του. Η ΑΕΚ, όπως και κάθε ομάδα, χρειάζεται ηγέτη στο γήπεδο. Ο Λαμέλα μπορεί να γίνει ένας τέτοιος. Έχει τεράστια ποιότητα σε κάθε άγγιγμα του με την μπάλα, ενώ ξέρει να μην κρύβεται. Δεν θα αργήσει το ματς, που δεν θα βγαίνει από την ενδεκάδα.

Και κάτι τελευταίο. Την προηγούμενη Κυριακή μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, δεν της δόθηκε της ΑΕΚ μαρς πέναλτι. Αλλά ήταν στο 2-0 και πέρασε χωρίς συνέπειες. Τώρα τα έξι λεπτά καθυστερήσεων που έδωσε ο διαιτητής στο φινάλε, με κάθε εκτέλεση πλαγίου της Λαμίας να διαρκεί κοντά στο δίλεπτο και με cooling break, ήταν κωμική αλλά και συνάμα προκλητική απόφαση.