Σάντα… Αλμέιδα για την ΑΕΚ

Όταν στην περσινή σεζόν διαλύθηκε το σύμπαν της, η ΑΕΚ είχε μια μόνο ελπίδα να γυρίσει τον διακόπτη και αυτή ήταν ο προπονητής που θα επέλεγε. Και έπεσε πάνω στον Αλμέιδα. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Η ΑΕΚ υποδέχεται τον καινούργιο χρόνο χωρίς μεν να είναι πρώτη στην βαθμολογία, αλλά έχει την πρώτη επίθεση, την πρώτη άμυνα, είναι η πρώτη ομάδα σε τελικές προσπάθειες, είναι και η πρώτη σε ασίστ. Ο Μελισσανίδης χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο που παίζει «εξωγήινο». Ο κόσμος της ταξιδεύει σε πενταψήφιο αριθμό στον Βόλο σε εργάσιμη μέρα για να δει αυτό το ποδόσφαιρο και μετρά και τις ώρες για να το ξαναδεί.

Όσοι ξέρουν την ΑΕΚ, εύκολα αντιλαμβάνονται πως αυτή είναι μια κατάσταση σχεδόν πρωτόγνωρη. Συνήθως βλέπετε, τέτοια εποχή, εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη της ΑΕΚ, άρχιζαν να βγαίνουν και να στήνουν χορό οι καλικάντζαροι. Ακόμα και στον μακρινό Γενάρη του 2008 που ήταν οι τελευταία φορά που η ΑΕΚ είχε τόσο καθαρές πρωτιές σε αριθμούς στο πρωτάθλημα, τέτοιες μέρες είχε αρχίσει ξεπερνάει τα όρια η αποξένωση του Φερέρ από τους παίκτες. Και η αντίστροφη μέτρηση για να τελειώσει από την ομάδα.

Όσο για τα τελευταία τέσσερα χρόνια, το νέο έτος έβρισκε πάντα την ΑΕΚ βουτηγμένη σε εσωστρέφεια. Είτε μόλις είχε αλλάξει προπονητή, είτε ετοιμαζόταν να αλλάξει προπονητή, είτε ακόμα, ακόμα πήγαινε ολοταχώς για την τρίτη αλλαγή προπονητή μέσα στην ίδια σεζόν. Ακόμα και τεχνικό διευθυντή έχει αλλάξει η ΑΕΚ μέσα στις γιορτές. Αν δε, πάμε μόλις έναν χρόνο πίσω τέτοιες μέρες, θα θυμηθούμε πως ήδη το πρώτο δυνατό χαστούκι είχε σκάσει στο τελευταίο ματς πριν τα Χριστούγεννα με την εντός έδρας ήττα με τον ΟΦΗ. Και το σωτήριο 2023 μπήκε μ’ ένα ανατριχιαστικό σερί τριών εντός (τρόπος του λέγειν) έδρας ήττες και μάλιστα σε ματς που κανένα εξ αυτών δεν ήταν ντέρμπι.

Όλα αυτά τα περίεργα και τα εφιαλτικά, μοιάζουν τόσο μακρινά λόγω της κατάστασης που βιώνει τώρα η ΑΕΚ. Αλλά και αυτή η κατάσταση μοιάζει τόσο πρωτόγνωρη σε σχέση μ’ όλα όσα έχει ζήσει η ομάδα τα προηγούμενα χρόνια τέτοια εποχή. Και το ερώτημα που εύλογα προκύπτει, είναι τι επιτέλους άλλαξε. Τι είναι αυτό που έδιωξε μακριά τους καλικάντζαρους και έβαλε την ΑΕΚ για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια σε θέση να υποδεχθεί το νέο έτος με τόσο μεγάλη και κυρίως τόσο ποδοσφαιρικά δικαιολογημένη αισιοδοξία.

Και πως γύρισε το... κουμπί;

Δεν χρειάζεται πολύ κόπο, διότι η απάντηση είναι απλή. Ένα όνομα. Ματίας Αλμέιδα. Και για να προλάβω τις ενστάσεις. Ναι, η επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια έχει παίξει τεράστιο ρόλο. Είναι σπουδαία υπόθεση για μια ομάδα που επί 19 συνεχή και ολόκληρα χρόνια δεν έπαιξε ποτέ εντός έδρας, να επιστρέφει στην έδρα της. Στο σημείο αναφοράς της. Εκεί που το γήπεδο (και τα τσιμέντα) θα παίζουν μπάλα και θα παίρνουν παιχνίδια. Ναι, επίσης, έγιναν και άλλες αλλαγές και σε πρόσωπα και σε προσωπικότητες και σε τρόπο λειτουργίας της ΠΑΕ. 

Όμως όλα αυτά, σίγουρα δεν θα είχαν δώσει αυτή την εικόνα που έχει σήμερα η ΑΕΚ, εντός αλλά και εκτός γηπέδου, αν δεν υπήρχε ο Αλμέιδα, η φιλοσοφία του και η δουλειά του. Διότι κακά τα ψέματα, όλα περνούν μέσα απ’ αυτά που κάνει ή δεν κάνει, ένας προπονητής. Δείτε τι γίνεται σ’ όλες τις πετυχημένες ομάδες ανά τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Θυμηθείτε τι έγινε στην ΑΕΚ ’90. Όταν στο τέλος της περασμένης σεζόν η ΑΕΚ έφτασε ξανά στο μηδέν, η μοναδική της ελπίδα για να το γυρίσει, ήταν να πετύχει η επιλογή που έκανε για τον πάγκο της. Ούτε 40 μεταγραφές, ούτε 10 αλλαγές παραγόντων, δεν επρόκειτο να την αλλάξουν, αν αποτύγχανε στο προπονητή.

Ο Αλμέιδα μπήκε μπροστά να αλλάξει, να κτίσει, να φτιάξει, να ενώσει. Ο κόσμος, που έπνεε μένεα κατά πάντων στο φινάλε της περυσινής σεζόν, άρχισε να ανακτά την εμπιστοσύνη του στην ομάδα, όταν πρώτα άρχισαν να πιστεύουν λίγο και δειλά στο έργο του Αλμέιδα. Και κάθε μέρα αυτό το λίγο, γινόταν πολύ.  Πίστη στην ομάδα, στην δουλειά της, στις μεταγραφές της, στο ρόστερ της. Η ΑΕΚ, θυμίζω, ξεκίνησε το πρωτάθλημα με δυο ήττες σε τέσσερα ματς. Ζόρικο έτσι κι αλλιώς, τραγικό με βάση όσα έγιναν πέρυσι και τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αλλά αυτό που είχε κτίσει ο Αλμέιδα άντεξε. Η εμπιστοσύνη του κόσμου στην δουλειά του Αργεντινού και στο υλικό της ομάδας, άντεξε. 

Η εμπιστοσύνη που δικαιώθηκε...

Και πρώτος ο κόσμος της ΑΕΚ τώρα αισθάνεται δικαιωμένος γι αυτή την πίστη που έδειξε στον Αλμέιδα. Ακουμπά πλέον πάνω του. Ο Αλμέιδα έγινε ο πρώτος προπονητής μετά τον Σάντος, που ακούει το όνομα του από την κερκίδα, πριν καν φανεί αν θα κατακτήσει τίτλο ή όχι. Διότι και ο Χιμένεθ το άκουσε, αλλά όταν πλέον είχε πάρει το πρωτάθλημα. Οι παίκτες επίσης ακουμπάνε πάνω του. Μπορεί να τους αλλάξει θέση, μπορεί να τους αφήσει στον πάγκο, μπορεί να τους καλέσει σε μπάρμπεκιου και να ψήνει ο ίδιος. Μαζί του θα είναι. Ο Μελισσανίδης ακουμπά πάνω του, όπως δεν έχει ακουμπήσει ποτέ σε κανέναν άλλον προπονητή, πλην του Μπάγεβιτς.

Προφανώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει όλο αυτό. Ποδόσφαιρο είναι και μπορούν να συμβούν τα πάντα. Ακόμα και η ΑΕΚ να φτάσει μέχρι και το τέλος της σεζόν παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο και ούσα πρώτη σ’ όλες τις κατηγορίες, αλλά να μείνει με άδεια χέρια από τίτλους. Όσο και αν πάντα η αποτίμησε σε ομάδες σαν την ΑΕΚ γίνεται με τους τίτλους, αυτή την φορά δεν αυτό που έχει την μεγαλύτερη βαρύτητα. Η ΑΕΚ είχε ανάγκη από έναν προπονητή που να την πάρει από το χέρι και να την βγάλει από το τέλμα της και την εσωστρέφεια της και να την βάλει πάλι στην θέση που την έχει ο κόσμος της. Και είχε την τύχη και τον βρήκε.

Σε μια παλιά ελληνική ταινία, ο τεράστιος κωμικός (μεγάλος ΑΕΚτζής) Βασίλης Λογοθετίδης, στην απόλυτη ευτυχία διότι από την απόλυτη απελπισία μια γυναίκα του άλλαξε ολόκληρη την ζωή, ρωτά την Ίλια Λιβυκού που το όνομα της στον ρόλο είναι Τσικίτα. «Στην πατρίδα σου υπάρχει αγία Τσικίτα;». Του απαντά «όχι, δεν υπάρχει τέτοια αγία». Και εκείνος μ’ όλη την ειλικρίνεια της λέει, «δεν πειράζει, για μένα θα είσαι πάντα η Σάντα Τσικίτα». Δεν ξέρω λοιπόν αν υπάρχει άγιος… Αλμέιδα στην Αργεντινή, αλλά για την ΑΕΚ, ειδικά μέρες που είναι, θα είναι πάντα ο Σάντα Αλμέιδα. Όπως και αν έρθουν στο τέλος της πράγματα, Όπως και αν τα φέρει η ζωή του ποδοσφαίρου. Βλέπετε, ήδη την ζωή της ΑΕΚ, κατάφερε να την αλλάξει, εκεί που όλοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν πως πλέον δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί.