){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Όπως για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε το βράδυ της Τετάρτης, με τη φετινή Super League ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει, θα τελειώσει το πρωτάθλημα και ακόμη κι αυτός που θα το κατακτήσει... δε θα έχει τη δύναμη να πανηγυρίσει!
Το 'χει πει ο ποιητής, και όχι όποιος κι όποιος, ολόκληρος Καβάφης, «σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις»! Και ποιοι είμαστε εμείς αλήθεια για να πάμε κόντρα στο μεγαλείο του ανδρός;
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, μετά και από τα όσα έγιναν το βράδυ της Τετάρτης σε «Λεωφόρο Αλεξάνδρας» και «OPAP Arena», Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, αντιθέτως, δεν πρέπει να εκτιμούν και τόσο πολύ το εν λόγω αριστούργημα.
Πόσες περιπέτειες και πόσες γνώσεις να αντέξουν αλήθεια, αυτό το φετινό δεν έχει ξαναγίνει, μοιάζουν «πράσινοι» και «κιτρινόμαυροι» δεμένοι με μιαν αόρατη κλωστή! Και είμαστε πολύ τυχεροί που στα κριτήρια της ισοβαθμίας καταλήγουμε στο απόλυτο της κατάταξης στην κανονική περίοδο, αλλιώς με αυτούς τους δύο άκρη δε βγάζαμε.
Όπως δεν έβγαλαν κι εκείνοι με τους αντιπάλους τους, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, στην όγδοη αγωνιστική των playoffs. Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, τις εκτιμήσεις, ακόμη και τις θεωρίες συνωμοσίας, οι δύο ομάδες που πολλοί, πιθανότατα οι περισσότεροι, περίμεναν να επιδείξουν συμπεριφορά «παρίσταμαι και χαιρετίζω», μόχθησαν, πάλεψαν, άντεξαν.
Όσο κι αν στην αχλή της «μάχης» δεν το βλέπουμε ακόμη τόσο ξεκάθαρα, δεν μπορούμε παρά να το αναγνωρίσουμε, οφείλουμε να το κάνουμε! Ήταν οι «κομπάρσοι» της περίστασης που έγιναν πρωταγωνιστές, ήταν οι δεύτεροι ρόλοι που έκλεψαν την παράσταση, ένα ακόμη παράσημο αξιοπιστίας, μια ακόμη συναρπαστική έως και δραματική πράξη στο...έργο του φετινού πρωταθλήματος.
)
23:25 - 03.05.2023
Το μήνυμα των Μπερνάρ και Ιωαννίδη για τον τίτλο
Ο Ιωαννίδης τόνισε ότι ο Παναθηναϊκός κρατάει την τύχη στα χέρια του και ο Μπερνάρ επισήμανε ότι η ομάδα θα παλέψει για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Με τους διεκδικητές να θέλουν, προφανώς, αλλά να μην μπορούν, ίσως και να ταιριάζει πιο πολύ το...να μην αντέχουν! Και μπορεί, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, με το παιχνίδι στη «Λεωφόρο» να ολοκληρώνεται περίπου δέκα λεπτά νωρίτερα, το αφήγημα της επόμενης μέρας να αφορά, κυρίως, χαμένη ευκαιρία για την ΑΕΚ αλλά, αν με ρωτάτε, καθόλου έτσι δεν το βλέπω.
Με μια πιο ψύχραιμη και νηφάλια, βασισμένη στα γεγονότα και τα στοιχεία και όχι την περίσταση, ματιά, όσο «κλώτσησε» την τύχη της η ομάδα του Αλμέιδα άλλο τόσο το έκανε κι εκείνη του Γιοβάνοβιτς. Οκ, καταλαβαίνω το επιχείρημα που θέλει, ακόμη και μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, τον Παναθηναϊκό να εξακολουθεί να κρατά την τύχη του στα χέρια του. Καταλαβαίνω όμως, επίσης, πως αν είχε κερδίσει τον ΠΑΟΚ, κόντρα στον οποίο μάλιστα προηγήθηκε, η ΑΕΚ ποτέ δεν τα κατάφερε, τώρα θα του αρκούσαν τέσσερις βαθμοί στα δύο τελευταία ματς για να πανηγυρίσει.
Τέσσερις βαθμοί που πλέον δεν του φτάνουν αν ο Δικέφαλος πετύχει δύο νίκες, δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, θα συμφωνήσετε φαντάζομαι, να παίζεις με υποχρέωση νίκης στην, έστω και άδεια, έδρα του «αιώνιου» αντιπάλου σου για να πάρεις το πρωτάθλημα! Πόσω μάλλον από τη στιγμή που αυτός ακριβώς ο αντίπαλος κατάφερε, κατέστη απολύτως προφανές, να...μαζέψει τα κομμάτια του και να εμφανίσει ένα πρόσωπο άκρως ανταγωνιστικό, αποφασιστικό, μαχητικό και, εν τέλει, αποτελεσματικό, λίγες μέρες πριν να βρεθεί στο δρόμο σου.
Μακριά από σενάρια και φαντασιώσεις, μοιάζει από σχεδόν βέβαιο έως και αναπόφευκτο, την Κυριακή ετοιμαστείτε για ένα ακόμη «θρίλερ», για δύο ακόμη που θα τρέχουν παράλληλα για να είμαι ακριβής, σε «Κλεάνθης Βικελίδης» και «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ετοιμαστείτε για εικόνες που, όσο οξύμωρο κι αν μοιάζει, σαν να είναι πρωτόγνωρες κάθε φορά.
Αυτό, στο τέλος της ημέρας, είναι και το μεγάλο κέρδος του ελληνικού ποδοσφαίρου τη φετινή σεζόν. Οι εικόνες που μας έχει προσφέρει, εικόνες γεμάτες κάθε είδους συναίσθημα. Με αποκαμωμένους «μαχητές» σχεδόν να σωριάζονται στο χορτάρι μόλις ακούγεται το σφύριγμα της λήξης. Με σφιγμένα, όλο συσπάσεις, τα πρόσωπα των προπονητών, να παρακολουθούν τη δράση γεμάτοι αγωνία, με το μυαλό τους να τρέχει με χίλιες στροφές.
Με κατάθεση ψυχής αλλά και κάθε ικμάδας δύναμης από τους ποδοσφαιριστές στο χορτάρι. Με αδημονία, αγωνία, αγανάκτηση, ώρες ώρες έως και...παράνοια στις εξέδρες ανάλογα με τις εξελίξεις. Με...χρώματα κι αρώματα. Γιατί τι είναι στ' αλήθεια το ποδόσφαιρο αν το αποσυνθέσεις; Όλα τα παραπάνω! Είχαμε πολύ καιρό να το ζήσουμε, τουλάχιστον σε αυτό το βαθμό. Ας το απολαύσουμε όσο κρατήσει, ανεξαρτήτως τελικού...νικητή!
)
)
)
)
)
)
)
)