Ταπεινά και συνετά

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την προσέγγιση με την οποία πηγαίνει ο Αρης στην επόμενη τριάδα αγώνων σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Παν μέτρο άριστον που έλεγαν και οι αρχαίοι. Ο Αρης απολαμβάνει την 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα και μαζί τα εγκωμιαστικά σχόλια της πλειονότητας της ποδοσφαιρικής Ελλάδας για αυτό που παρουσιάζει στο χορτάρι, όμως ούτε τρελαίνεται, ούτε επαίρεται. Προφανώς και το απολαμβάνει, αφού είναι δική του κατάκτηση, αλλά φροντίζει να το διαχειρίζεται με σύνεση και ψυχραιμία. Συνεχίζει να πατά γερά τα πόδια του στο έδαφος και να επενδύει στη συνεχή βελτίωση του γκρουπ, γνωρίζοντας ότι η σταθερότητα θα είναι αυτή που θα του δώσει στο τέλος τον στόχο.

Προς το παρόν δεν θα ακούσεις κανέναν να μιλάει για πρωτάθλημα. Αν θέλετε καλύτερα για πρωταθλητισμό. Όχι ασφαλώς γιατί δεν το πιστεύουν. Άλλωστε τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Άπαντες στο εσωτερικό της ομάδας καταλαβαίνουν ότι με την εικόνα του φετινού πρωταθλήματος και το δικό της αγωνιστικό upgrade, έχει κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται. Σε πρώτη φάση ότι μπορεί να κατακτήσει μια θέση στην πρώτη τετράδα που ήταν και ο αρχικός στόχος. Αυτό θα είναι ένα πρώτο… ράπισμα σε αυτούς, που συλλήβδην τον τοποθέτησαν και φέτος, πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος, εκτός playoffs, οραματιζόμενοι το νέο φορμάτ.

Οι αριθμοί μιλούν προσώρας καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Η ομάδα του Άκη Μάντζιου είναι η μοναδική που έχει κερδίσει και τα δυο ντέρμπι που έδωσε με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Επίσης είναι η μοναδική ομάδα στη Ελλάδα που έχει σκοράρει σε όλα της τα παιχνίδια μέχρι τώρα, διαθέτει τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος (Μορόν) και τον πιο βελτιωμένο ποδοσφαιριστή, τον Μάνου Γκαρθία. Ακόμη καταλαμβάνει τις πρώτες θέσεις σε αρκετές σημαντικές στατιστικές κατηγορίες, όπως στα κλεψίματα, που του δίνουν άμεσα την κατοχή, όταν χάνει την μπάλα ή τις τελικές ενέργειες. Αυτή τη στιγμή και από τον Σεπτέμβριο και μετά ο Αρης είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα στη Λίγκα.

Και αυτό δεν είναι τυχαίο αφού η αναβάθμιση του ρόστερ στηρίχτηκε σε αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια. Επέλεξε παίκτες με συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά σε θέσεις που… πονούσε προκειμένου να δημιουργεί υπεραριθμίες, να μπορεί να έχει τα στόπερ του ψηλά και να προκαλεί διαρκώς σχέσεις ένας εναντίον ενός και έδωσε νέο ρόλο στον Μάνου Γκαρθία με ορατά τα αποτελέσματα.

Σημαντικό επίσης ότι επιλέγει να μην ασχολείται με τα προβλήματα των άλλων αλλά να επενδύει στη δική του δουλειά και βελτίωση, ξέροντας ότι δεν έχει το βάθος του ρόστερ σε σχέση με τις ομάδες του ανταγωνισμού. Έχει όμως ένα ματς, ως επί το πλείστον την εβδομάδα και το υπάρχον ρόστερ του αρκεί στην παρούσα φάση. Διόλου τυχαίο που ο Νταρίντα μοιάζει να έχει αποδεχτεί τον νέο του ρόλο να έρχεται από τον πάγκο και να μένουν εκτός αποστολής Σαμόρα, Σαβέριο και Ζουλ που ήταν πέρσι βασικοί.

Την Κυριακή ο Άρης πηγαίνει να παίξει το τρίτο του φετινό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ με τον... πιεσμένο και με την πλάτη στον τοίχο Παναθηναϊκό (που σημειωτέο έβαλε σε δεύτερη μοίρα το ματς με την Τσέλσι, προχωρώντας σε ροτέισον εν όψει Άρη) και αρκετοί ήδη υποστηρίζουν ότι εφόσον πάρει αποτέλεσμα θα αποδείξει ότι είναι για μεγάλα πράγματα. Διαφωνώ. Δεν έχει να αποδείξει κάτι. Με την ψυχολογία που έχει θα πάει για να κερδίσει αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα κριθεί η σεζόν, ούτε διακυβεύεται η έξοδος στην Ευρώπη. Προφανώς και μια νίκη θα εδραιώσει ακόμη περισσότερο την πεποίθηση ότι ο φετινός Άρης θα είναι μια ισχυρή υποψηφιότητα για την τετράδα, κάνοντας τους υπόλοιπους να χάνουν τον ύπνο τους, αφού σε αυτό το σενάριο, κάποιος πρέπει να μείνει έξω. Δεν χρειάζεται όμως καμία υπερφόρτωση του γκρουπ από ΠΡΕΠΕΙ. Είναι πολύ πρόσφατο το παράδειγμα του τελικού κυπέλλου για να έχει ξεχαστεί.

Εξακολουθώ να μην φοβάμαι τον Άρη στα ντέρμπι και για αυτό θεωρώ ότι τα παιχνίδια στην έδρα του και το αήττητο με τις μικρομεσαίες ομάδες θα τον κρατήσουν ψηλά με το πρόγραμμα που έχει ως τις γιορτές. Ακόμη όμως και σε περίπτωση… στραβής την Κυριακή δεν θα έρθει και η συντέλεια του κόσμου. Μάλιστα η ορθή διαχείριση μιας ήττας θα είναι ακόμη μεγαλύτερη ένδειξη προόδου και αλλαγής νοοτροπίας. Και η φετινή ομάδα, εμένα τουλάχιστον, μου βγάζει μια διαφορετική προσωπικότητα….

Εν κατακλείδι ο Άρης μπαίνει σε μια τριάδα αγώνων που ξεκινάει με μια πρόκληση, τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, συνεχίζεται με ένα must win αγώνα που μπορεί να ρίξει την ψυχολογία και να χαλάσει την καλή εικόνα (το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό), έναν αγώνα, αυτόν του Κυπέλλου με την ΑΕΚ που (λόγω της κλήρωσης) για να ανοίξει η όρεξη θα πρέπει να προηγηθούν αρκετές και σημαντικές υπερβάσεις, και έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό που θα ανοίξει αυτήν την τριάδα αγώνων που ο Άρης κάθε άλλο παρά με την πλάτη στον τοίχο θα αντιμετωπίσει. Τρεις αγώνες σε επτά ημέρες διαφορετικού ειδικού βάρους με διαφορετικό όφελος σε περίπτωση νίκης (πχ, νίκη με την ΑΕΚ δεν θα φέρει πάρα ελάχιστα πιο κοντά τον Άρη στο Κύπελλο) και διαφορετική ζημιά σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος.