Τεράστιε Αλμέιδα, τους έκανες ξανά όλους να πιστέψουν

Στο πιο κρίσιμο ματς στην μάχη του φετινού τίτλου, ο Αλμέιδα έβαλε στο γήπεδο την καλύτερη εκδοχή της δικής του ΑΕΚ σίγουρα για φέτος, ίσως και στην διετία και τώρα όλα είναι στο χέρι της - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Είναι σχεδόν βέβαιο πως σ’ αυτή την διετία του Αλμέιδα στον πάγκο της ΑΕΚ, δεν υπήρξε κανένα άλλο παιχνίδι που να το έχει «σημαδέψει» τόσο πολύ ως το πιο κομβικό στην μάχη για το πρωτάθλημα, όσο αυτό με τον Παναθηναϊκό. Ούτε καν αυτό το περυσινό στην Λεωφόρο που και πάλι έμοιαζε ως καθοριστικό για την κούρσα του τίτλου. Αλλά το γεγονός πως η ΑΕΚ τελικά το πήρε το πρωτάθλημα, χωρίς να εκείνο το ντέρμπι να βγάλει νικητή, δείχνει πως ίσως δεν ήταν καν το πλέον καθοριστικό.

Αυτό όμως το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Αλμέιδα το «σημάδεψε» ίσως ακόμα και από το σφύριγμα της λήξης εκείνης της εντός έδρας ισοπαλίας με τον ΠΑΟΚ. Ήξερε πως για να πάρει η ΑΕΚ το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, θα έπρεπε να κερδίσει αυτό το ντέρμπι. Εννοείται πως ακόμα και μαθηματικά, θα χρειαστεί να κάνει και άλλα πράγματα στις τρεις αγωνιστικές που απομένουν. Αλλά στο μυαλό του Αλμέιδα, βασική προϋπόθεση για τον τίτλο, ήταν η νίκη σ’ αυτό το ματς.

Γι αυτό και πιθανολογώ πως πέρασε πολλά βράδια ξάγρυπνος πάνω από το αγωνιστικό πλάνο που ήθελε να φτιάξει. Σ’ αυτό το παιχνίδι, ο Ματίας δεν ήθελε απλώς να βρει έναν τρόπο να μπλοκάρει τα ατού του αντιπάλου (κάτι που έκανε με τον σούπερ Κάλενς και τον σούπερ Σιμάνσκι πάνω σε Ιωαννίδη και Μπακασέτα). Ο στόχος του ήταν να μπορέσει να βρει τον κατάλληλο σχηματισμό και επιλογές, για να βάλει στο γήπεδο την δική του ΑΕΚ. Αυτή που πέρυσι πήρε το νταμπλ και αυτή που φέτος εμφανίστηκε λίγες φορές. Όχι τόσες λίγες όσες κάποιοι επιμένουν. Αλλά λίγες συγκριτικά.

Ο Αλμέιδα ψάχτηκε πολύ για να μπορέσει να βγάλει σ’ αυτό το ματς την ΑΕΚ με την εικόνα που ήθελε. Αλλά του έκανε πολύ πιο εύκολο την δουλειά, το γεγονός πως ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, ο Αραούχο δείχνει στις προπονήσεις πολύ μακριά από τον μέτριο φετινό κακό εαυτό του και πολύ κοντά στον γνωστό καλό του. Το είχα γράψει εδώ στο Sportal, ήδη μετά την προπόνηση της προηγούμενης Τετάρτης που ήταν ανοιχτή.

Με τον Αραούχο να δείχνει πως μπορούσε να δώσει αυτά που έδινε πέρυσι, ο Αλμέιδα είχε την δυνατότητα να κτίσει το πλάνο του πάνω σ’ αυτό. Να κτίσει όλη την τακτική του, πάνω στην δουλειά που θα έκανε ο Αραούχο και θα παρέσυρε και ολόκληρη την ομάδα. Και από εκεί και πέρα, να δουλέψει και επιμέρους λεπτομέρειες. Όπως για παράδειγμα τις αλληλοκαλύψεις, όπως το κλείσιμο των χώρων και τις επιθετικές άμυνες μπροστά από την μεσαία γραμμή.

Η ΑΕΚ υποχρέωσε τον Παναθηναϊκό αμέτρητες φορές, να κάνει build up με την όπισθεν. Να δοκιμάσει δηλαδή να πάει μπροστά και να υποχρεωθεί να γυρίσει πίσω διότι δεν έβρισκε, ούτε επιλογές ούτε χώρους. Η ΑΕΚ στρίμωξε πολλές φορές τον Παναθηναϊκό και είτε του έπαιρνε την μπάλα κατευθείαν, είτε τον οδηγούσε σε λάθη που της την χάριζε την μπάλα. Και αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο, να «πνίξει» η ΑΕΚ τον αντίπαλο της. Όπως ίσως δεν έχει πνίξει ποτέ άλλοτε αντίπαλο, στην φετινή σεζόν. Ίσως και στην διετία.

Θύμισε πολύ αυτό το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, το περυσινό 4-0 επί του ΠΑΟΚ πάλι εδώ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μόνο που τότε ο ΠΑΟΚ πλέον δεν κυνηγούσε το πρωτάθλημα, ενώ έπαιξε νωρίς με δέκα παίκτες. Τώρα η ΑΕΚ έπνιξε τον αντίπαλο της, σ’ ένα ματς που επί της ουσίας παιζόταν το ποιος θα γίνει το αφεντικό για τον τίτλο. Και σ’ αυτό το παιχνίδι, ο Αλμέιδα έβαλε μέσα μια ομάδα που έβαλε τρία γκολ, που είχε ένα διπλό δοκάρι απ’ αυτά μια φορά στα 100 χρόνια δεν μπαίνουν γκολ και δυο χαμένα τεράστια τετ α τετ. Ενώ την ίδια στιγμή, ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει ούτε μισή ευκαιρία. Στα 90 λεπτά, ο Αθανασιάδης έχει παίξει μόνο με τα πόδια και όχι με τα χέρια του.

Αυτό που έγινε, αυτή η τριάρα, αυτή η εικόνα, αυτή η απόλυτη κυριαρχία απέναντι στον αντίπαλό της, είναι έργο Αλμέιδα. Το σχεδίασε, το δούλεψε και το έβγαλε στο γήπεδο. Όχι απλώς δικαιώθηκε, αλλά ήταν και η κίνηση κλειδί, με τον Αραούχο στην βασική ενδεκάδα για πρώτη φορά μετά τον Νοέμβρη. Δικαιώθηκε και με το δίδυμο Σιμάνσκι και Γιόνσον στα χαφ για το οποίο έχει ακούσει πολλή γκρίνια, αλλά χωρίς αυτό δεν θα έβγαινε αυτό το πλάνο. Δικαιώθηκε με το γεγονός πως πάνω στον Πόνσε έχει κτίσει την επιθετική του λειτουργία. Δικαιώθηκε και για άλλη μια φορά, για το γεγονός πως έχει δουλέψει και έχει πείσει τον Ελίασον τον μηδέν γκολ στην περυσινή σεζόν, να ψάχνει κάθε φορά για το σκοράρισμα.

Προφανώς και η ΑΕΚ δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα μ’ αυτή τη νίκη. Είναι όμως αλήθεια, πως έχει γίνει αφεντικό. Το έχει στο χέρι της. Πρέπει και οφείλει να κάνει ακόμα σωστά την δουλειά της. Αλλά αν την κάνει αυτή την δουλειά σωστά στην Τούμπα την Κυριακή και πάρει τη νίκη, τότε χωρίς να ασχολείται με κανένα άλλο αποτέλεσμα, καμίας άλλης ομάδας, στις 19 Μαϊου κάνει φιέστα στη Νέα Φιλαδέλφεια με νίκη επί της Λαμίας. Και αυτό θα επιδιώξει να κάνει. Άλλωστε ο Αλμέιδα για ακόμα μια φορά την κρίσιμη στιγμή, έκανε όσους δεν πίστευαν, να πιστέψουν. Όπως και πέρυσι.

Και κάτι τελευταίο επειδή κινδυνεύουμε να νομίζουμε πως έχουμε μπει κάνουμε πηδηματάκια στη ζώνη του Λυκόφωτος. Όσο είναι πέναλτι αυτό που ζητάει ο Παναθηναϊκό στον Κότσιρα, άλλα τόσο είναι και αυτό που θα μπορούσε να ζητήσει η ΑΕΚ στον Ρότα. Ίδια… τρακαρίσματα είναι.