Τι είσαι για μένα, κανείς δεν ξέρει!

Ο Μάνος Τσαλγατίδης γράφει για το... ριφιφί του αιώνα που θέλει να κάνει ο ΠΑΟΚ.

Το να είσαι ΠΑΟΚ είναι κάτι διαφορετικό, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει. «Τι είσαι για μένα κανείς δεν ξέρει» λέει το σύνθημα και για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει το να είσαι ΠΑΟΚ έπρεπε να βρίσκεται το βράδυ της 15ης του Μάη στο γήπεδο της Τούμπας. Ένα γήπεδο που έβραζε και το πίστευε μέχρι τέλους πως αυτό το σύνολο, αυτά τα παιδιά, αυτός ο προπονητής, μπορούν κόντρα σε όλα να σηκώσουν το πιο μάγκικο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών.

Ο ΠΑΟΚ είτε κερδίσει το πρωτάθλημα αυτό, είτε όχι είναι «πρωταθλητής» η ομάδα ξεκίνησε πραγματικά θυμίζοντας σχολική εκδρομή στην Ολλανδία, έφτασε να μην έχει χαφ να παίξει στα προκριματικά του Conference League και να βλέπει τη Χάιντουκ σαν... θεριό. Ξεκίνησε τη σεζόν και όλοι έλεγαν, γράφανε, ανέλυαν για ποιους λόγος οι «ασπρόμαυροι» οριακά θα βγουν στην Ευρώπη. Κι όμως ο Λουτσέσκου και το γκρουπ του κόντρα σε διαιτησία, ΚΕΔ, κράτος, ΔΕΑΒ αντιπάλους, ακόμα και σε μερίδα των «φίλων» της ομάδας κατάφεραν μια αγωνιστική πριν το τέλος να είναι το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου της Super League.

Δεν ξέρω και δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει στο Χαριλάου, ξέρω πως θέλω το βράδυ της Κυριακής να εμφανιστώ στην εκπομπή του Sportal ακόμη πιο συγκινημένος από όσο ήμουν όταν βγήκα να συζητήσουμε τον Γιώργο Περπερίδη και τον Βασίλη Μοιρώτσο. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως αυτός ο ΠΑΟΚ πρέπει να γεμίζει με περηφάνια τον κόσμο του σε όλη τη γη. Αυτό που κατάφερε η φετινή ομάδα ίσως ξεπερνά ακόμα και αυτή του αήττητου νταμπλ.

Ίσως για κάποιους να είναι υπερβολικά όλα αυτά. Δεν σας ζητάω να καταλάβετε τι νιώθω εγώ, ο Λουτσέσκου, οι παίκτες, ο κόσμος. Είναι απλό αγνό συναίσθημα. Όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο θα συζητάνε για χρόνια για το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό. Θα δημιουργηθούν ιστορίες που θα γίνουν... θρύλοι στο πέρασμα του χρόνου. Από το πως όλοι πανηγύρισαν τα γκολ του Δικεφάλου, μέχρι την έκρηξη στο πρώτο τέρμα του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ.

Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, οι «ασπρόμαυροι» διέλυσαν τον Παναθηναϊκό αγωνιστικά εκτός από ένα 15λεπτο που βρήκε και γκολ το σύνολο του Τερίμ. Η πίεση ψηλά, τα τρεξίματα, η ένταση, όλα ήταν στο σωστό επίπεδο από τον Δικέφαλο, που εκμεταλλεύτηκε άριστα το δώρο του Τούρκου προπονητή, που αποφάσισε να παίξει ψηλά. Οπότε ο ΠΑΟΚ βρήκε χώρους κι αν του δώσεις χώρο, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για εσένα αν είσαι αντίπαλος.

Τέλος θέλω να κάνω ειδική αναφορά στον Αντρέ Βιεϊρίνια. Είναι ιδανικό κλείσιμο καριέρας εφόσον κιόλας ο Δικέφαλος στεφθεί πρωταθλητής. Σκόραρε, αποθεώθηκε, έκλαψε και τώρα πάει με την υπόλοιπη παρέα του να σηκώσουν το τρόπαιο στο γήπεδο του μισητού αντιπάλου. Και τώρα εδώ σας θέλω... θα αποσυρθεί ή θα κάνει την έκπληξη; Αυτά όμως απο Δευτέρα.

Για την ώρα ο οργανισμός του ΠΑΟΚ πρέπει να είναι ταπεινός, σοβαρός και συγκεντρωμένος, προκειμένου να πετύχει το ριφιφί του αιώνα!