Το #CancelAlonso και η επόμενη ημέρα στον Παναθηναϊκό

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για την προβληματική κατάσταση του Τριφυλλιού, με τον Ντιέγκο Αλόνσο στον πάγκο, και τη δύσκολη απόφαση που θα κληθεί να πάρει ο Γιάννης Αλαφούζος τις επόμενες ημέρες/εβδομάδες.

Συγκεκριμένες πτυχές πρέπει να αναλυθούν, για να βγει μία άκρη για την επικρατούσα κατάσταση των Πράσινων. Αγωνιστικά. Ο Παναθηναϊκός, απέναντι στον Άρη, έκανε το πιο πλήρες παιχνίδι στη βραχύβια εποχή, 17 αγώνων, με τον Ντιέγκο Αλόνσο στον πάγκο. Με ορθολογικό τρόπο ανάπτυξης. Χωρίς γιόμες. Με «φόρτωμα» παικτών στην αντίπαλη περιοχή. Με χαμένες ευκαιρίες. Με γκολ, σχετικά, νωρίς. Με όχι μεγάλους κινδύνους αμυντικά, μια και η ισοφάριση του Άρη προήλθε από ένα σφάλμα του Αράο στη μεσαία γραμμή και το τελείωμα του Μορόν υπήρξε η καλύτερη στιγμή των Θεσσαλονικέων στο 90λεπτο.

Το 1-1 όχι μόνο, όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόοδος. Είναι πισωγύρισμα και μάλιστα μεγάλο, διότι όλοι οι διεκδικητές του τίτλου γνώρισαν απίθανες ήττες και αντί το Τριφύλλι να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Σε μία αγωνιστική, μάλιστα, που βελτίωση, είτε αρέσει είτε όχι στο αδηφάγο περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, υπήρξε. Γίνεται αντιληπτό το ερώτημα «Αν όχι τώρα, πότε;». Το πρόβλημα, πάντως, δεν είναι, πλέον, μόνο στο γήπεδο. Είναι και ψυχολογικό. Ρωτήθηκε ο Ουρουγουανός στη συνέντευξη Τύπου, το παραδέχτηκε και η εύλογη απορία είναι αν υπάρχει γυρισμός...

Η πολύπλευρη «ακύρωση» του Αλόνσο

Μοιάζει να μην υπάρχει... Ουδείς, σε τέτοια κατάσταση, γύρισε το φύλλο στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Ούτε σε άλλη ομάδα, αλλά ας μείνουμε στο Τριφύλλι. Δεν είναι μόνο η πίεση στον Αλόνσο. Είναι ο μηδενισμός του. Οι φίλαθλοι σε δύο διαδοχικά παιχνίδια τον έχουν ακυρώσει. Φωνάζοντας το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς με την Τσέλσι. Αποδοκιμάζοντάς τον, την Κυριακή, στην αναφορά του ονόματός του, μετά την ενδεκάδα, πριν την έναρξη του αγώνα με τον Άρη και στο τέλος.

Έχει ακυρωθεί ήδη από τον Τύπο, ο οποίος δεν δίστασε, μετά το 1-1 του ΟΑΚΑ, να τον «τελειώσει» από τον πάγκο, δίχως να έχει ληφθεί σχετική απόφαση. Ή να έχει υπάρξει η οποιαδήποτε διαρροή από την ίδια την ομάδα. Κατάσταση, που ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να βγάλει επίσημη θέση ότι «δεν υπάρχει θέμα αντικατάστασης και η ομάδα έχει προπονητή». Είναι δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή τα χάλια, ας τα πούμε για την οικονομία της συζήτησης, του Παναθηναϊκού «πουλάνε» πιο πολύ από τα αντίστοιχα χάλια της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού. Βλέπετε, οι άλλες ομάδες έχουν αντισώματα πρόσφατων τίτλων. Οι Πράσινοι, πέραν των Κυπέλλων, όχι.

Ο Αλόνσο αντιμετωπίζεται ως απόφαση Αλαφούζου

Το #CancelAlonso έχει αρχίσει και δουλεύεται εδώ και αρκετό καιρό. Με άξονα όχι τον ίδιο, αλλά τη διοίκηση του Γιάννη Αλαφούζου. Και τις αποφάσεις που κλήθηκε να πάρει τους τελευταίους μήνες στο ζήτημα του προπονητή. Η απομάκρυνση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η πρόσληψη του Φατίχ Τερίμ και η απώλεια του τίτλου, για τον οποίο ήρθε, έβαλε ξανά τον Αλαφούζο στο κάδρο.

Η παρουσία του Γιοβάνοβιτς λειτουργούσε σαν αλεξικέραυνο. Απορροφούσε τα πάντα, τους κραδασμούς ακόμα και σε μεγάλες αγωνιστικές αποτυχίες, έχοντας παραμερίσει το μένος του κόσμου για τη διοίκηση. Υπό αυτήν την έννοια, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του... Ασχέτως και αν έφερε έναν προπονητή με 17 τίτλους από το 1996 σε κορυφαίο επίπεδο, με τον Παναθηναϊκό το ίδιο διάστημα να έχει 8!

Ο Ντιέγκο Αλόνσο αποτελεί μία ακόμα απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου. Ένας από τους λόγους που υφίσταται τόσο μένος εναντίον του Ουρουγουανού. Και επειδή, διάφοροι καλοθελητές, θα το ερμηνεύσουν ως μομφή στον κόσμο. Ο φίλαθλος, που πληρώνει εισιτήριο για να δει από κοντά την ομάδα από το υστέρημά του, έχει δικαίωμα να κρίνει αν αυτό που αγαπάει και θέλει να τον κάνει χαρούμενο, του δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Αυτός, όμως, που επιδιώκει να αποφασίσει, επικοινωνιακά, αντί κάποιου άλλου, είναι επικίνδυνος. Αυτός που τον ευσεβή πόθο του τον μετατρέπει σε είδηση χρειάζεται αντιμετώπιση. Ναι, για τα δημοσιεύματα για τον Αλόνσο βαράει η κουδούνα...

Είναι εύκολη απόφαση να φύγει τώρα ο Αλόνσο; Όχι...

Μετά από 17 ματς με τον Παναθηναϊκό, ο Αλόνσο έχει βάλει το Τριφύλλι στη League Phase του Conference. Όπου μετράει μία ισοπαλία, μία ήττα (από την Τσέλσι) και χρειάζεται τέσσερις νίκες με Τζουργκάρντεν, Ελσίνκι, Nιου Σεντς και Ντινάμο Μινσκ για να μπει στην οκτάδα και να περάσει απευθείας στους «16».

Στο Πρωτάθλημα βρίσκεται στο -5 από τον πρωτοπόρο Άρη. Stop. Χάθηκε κάτι; Όχι. Γυρίζει η κατάσταση; Ναι. Με τον Αλόνσο παρόντα; Δύσκολο. Ο προπονητής έχει χάσει πολλά «κανονάκια», τα οποία ρεαλιστικά, στην Ελλάδα, και με την κατάσταση που υπάρχει στον Παναθηναϊκό δεν γίνεται να τα πάρει πίσω. Η επόμενη ημέρα, ωστόσο, δεν γίνεται και δεν πρέπει να έχει έναν ακόμα Αλόνσο. Έναν προπονητή, δηλαδή, που θα συγκρίνεται στις διακοπές των Εθνικών ομάδων με το τι κάνει ο Γιοβάνοβιτς με την Ελλάδα. Έναν προπονητή, ο οποίος στην πρώτη στραβή θα βρεθεί πάλι στο στόχαστρο.

Εδώ υπάρχει η πρώτη δυσκολία που, ενδεχομένως, ζορίζει τον Γιάννη Αλαφούζο να τον απομακρύνει. Όταν το καλοκαίρι προσπάθησε να φέρει τον Μαουρίτσιο Σάρι, δίνοντάς του γη και ύδωρ, όσοι πιστέψαμε στο θαύμα είμαστε «παπατζήδες». Μέχρι που βγήκε ο ιστορικός εκπρόσωπός του, Πελεγκρίνι, και ευχαρίστησε τον Παναθηναϊκό για την προσέγγιση στον Ιταλό. Και μετά σιωπή... Τέτοιον προπονητή πρέπει να φέρει ο Αλαφούζος, αν θέλει να βρει ηρεμία και ησυχία η ομάδα. Αν θέλει η τεράστια επένδυση που έκανε το καλοκαίρι, να πιάσει τόπο. Που να μην μπορεί κανείς να τον «χτυπήσει» επειδή δίνει τετραήμερα ρεπό. Που όταν τα δίνουν προπονητές άλλων ομάδων, είναι απλά Δευτέρα μεσημέρι...

Υπάρχει, αυτή τη στιγμή, τέτοιος διαθέσιμος; Όχι, δεν υπάρχει. Αίσθηση και όχι πληροφόρηση ότι προεργασία έχει γίνει για το ενδεχόμενο αν «στραβώσουν» τα πάντα στην ομάδα, να αποφασιστεί η αλλαγή προπονητή. Τέλος, όσο και αν μοιάζει κυνικό, υπάρχει η ανθρώπινη προσέγγιση των πραγμάτων. Αφού δεν το αναφέρει κανείς, ας αναφερθεί εδώ. Την Τετάρτη σύσσωμος ο Παναθηναϊκός θα αποχαιρετήσει τον Τζορτζ Μπάλντοκ. Κατάσταση, η οποία σε μία οικογένεια αντιμετωπίζεται μόνο αν αυτή είναι σαν μία γροθιά. Και είναι πολύ πιο σημαντική από το αν έκανε λάθος ο Αράο, από τον Τετέ που ξεχωρίζει, από το αν κάνει ο Αλόνσο και από την οποιαδήποτε ποδοσφαιρική τακτική.