Το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη τέτοια «θρίλερ» και ο Ολυμπιακός... περισσότερους Τόμας Ουόκαπ

Ο Αχιλλέας Μαυροδόντης γράφει για τη νίκη του Ολυμπιακού επί του Περιστερίου και το πόσο... ευχάριστη έκπληξη ήταν η εν λόγω αναμέτρηση για τους απανταχού μπασκετόφιλους.

Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκινήσαμε για το κλειστό του Περιστερίου, ούτε οι πιο υπεραισιόδοξοι δεν θα πίστευαν αυτό που, εν τέλει, ζήσαμε.

Το Περιστέρι ήταν διαβασμένο, είχε απάντησε σε κάθε προσπάθεια του Ολυμπιακού, έβαλε μεγάλα σουτ και έφτασε στο τέλος μια ανάσα από τη νίκη, όμως τα σχέδια της ομάδας του Βασίλη Σπανούλη «χάλασε» ο Τόμας Ουόκαπ με ένα τεράστιο σουτ. 

Εντάξει, μπορούμε να πούμε ότι η τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού επανέφερε την… τάξη σε ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ, όμως ίσως να ήταν άδικο για την απίστευτη προσπάθεια του Περιστερίου. 

Παρένθεση εδώ. Ήμουν έτοιμος να γράψω για το πόσο όμορφη ατμόσφαιρα ζήσαμε στο Περιστέρι. Πράγματι, τα όσα είδαμε ήταν υπέροχα. Μπασκετομάνα περιοχή που γέμισε σχεδόν το γήπεδο, με τον παλμό από την εξέδρα να είναι υπέροχος, αλλά παράλληλα να βλέπουμε μικρά και μεγάλα παιδιά να ζουν με την ψυχή τους αυτό το υπερθέαμα που είδαμε στο παρκέ. Παρόλα αυτά, κάποιοι θέλησαν να χαλάσουν αυτή τη γιορτή, με τα συνθήματα κατά του Λαρεντζάκη και τον τρόπο με τον οποίο μερίδα των οργανωμένων κινήθηκε προς το παρκέ, να αναγκάζουν τους διαιτητές να διακόψουν για λίγο την αναμέτρηση. Ειλικρινά δεν με απασχολεί εάν προκάλεσε ο Γιαννούλης τον κόσμο. Εύχομαι όμως σύντομα οι οικογένειες των παικτών και των προπονητών, είτε μιλάμε για μητέρες, είτε για συζύγους, είτε για οτιδήποτε, να μην συνεχίσουν να είναι στο μάτι του κυκλώνα και να τα «ακούν» με κάθε ευκαιρία.

Ας συνεχίσουμε για το παιχνίδι. Προσωπικά, χωρίς να  έχω διάθεση να μπω στα χωράφια της προπονητικής, θα ήθελα σήμερα να δω περισσότερο Αϊζάια Κάνααν. Ο Αμερικανός έδειξε ζεστός, πάλεψε στην άμυνα και δεν νομίζω πως του άξιζε να είναι στον πάγκο σε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο. Όμως συμφωνούμε όλοι πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας ξέρει ΠΟΛΥ καλύτερα από εμένα τι πρέπει να κάνει. 

Από την άλλη ίσως να έφταιξε, όπως είπε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισαν πολλοί παίκτες του Ολυμπιακού το παιχνίδι. Δεν ξέρω εάν ήταν λιγότερο συγκεντρωμένοι από όσο έπρεπε, όμως σίγουρα θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη δουλειά στην άμυνα. Οι 86 πόντοι είναι απαγορευτικοί για τον Ολυμπιακό, καθώς με τέτοια νούμερα δύσκολα θα πρέπει θα μπορέσει να πάει πιο μπροστά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Βέβαια πιστεύω πως είναι απλά μια κακή παρένθεση, καθώς λίγες ημέρες πριν ο Ολυμπιακός είχε ρίξει στο καναβάτσο, μέσα από την άμυνα, την Ρεάλ Μαδρίτης. 

Βέβαια από αυτό το παιχνίδι ο Ολυμπιακός είχε και κέρδη, με μεγαλύτερα όλων τον Μιχάλη Λούντζη (8π., 2/3 εντός παιδιάς και 3/3 βολές) και τον Τάρικ Μπλακ (8π.,  3/3 εντός παιδιάς, 2/2 βολές). Ο Αμερικανός ειδικά στο τέλος ήταν κομβικός και δείχνει με κάθε τρόπο πως εκείνος θα πρέπει να είναι το δεύτερο πεντάρι του Ολυμπιακού στο ροτέισιον, παρά τις κάποιες εκλάμψεις του Μπόλομποϊ. 

Ας δούμε όμως το ματς και με μια πιο γενική ματιά. 

Ο Ολυμπιακός ζορίστηκε, το Περιστέρι έκανε την υπέρβαση και το παιχνίδι κρίθηκε στον πόντο. Παιχνίδια όμως τέτοιου τύπου, κάνουν το προϊόν του ελληνικού μπάσκετ συνολικά καλύτερο. Θέλουμε ένα δυνατό Περιστέρι, μια ισχυρή ΑΕΚ, έναν καλό Προμηθέα, έναν Άρη από τα παλιά. Βέβαια για να γίνει αυτό χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμα, όμως ματς σαν αυτό που έγινε στην έδρα του Περιστερίου με τον Ολυμπιακό, είναι μια αρχή. 

Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Βασίλη Σπανούλη. Ο Έλληνας κόουτς δείχνει τρομερή επιδραστικότητα στο παιχνίδι της ομάδας του, καθώς φαίνεται πως η ομάδα έχει κατευθύνσεις στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται και αρχή μέση και τέλος στο πλάνο της. Σήμερα έβαλε… δύσκολα στον άλλοτε προπονητή του. Αποκορύφωμα ήταν το ριπλέι που ζήτησε στο τέλος, όταν και είχε εξαντλήσει τα τάιμ άουτ του. Έτσι, είχε την ευκαιρία να δώσει οδηγίες στους παίκτες του. Δείχνει πως μπορεί να γίνει μεγάλος προπονητής. Την προσωπικότητα άλλωστε την έχει και με ό,τι και να καταπιαστεί, θέλει να είναι ο κορυφαίος. Γνώμη μου πως θα το πετύχει. Ίσως να το λέω επειδή από μικρός τον θαύμαζα υπέρ του δέοντος, όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως το πρώτο δείγμα γραφής είναι σπουδαίο. 

Γυρνάμε στον Ολυμπιακό, που έδειξε μεν πως δεν είναι άτρωτος, αλλά και πως μπορεί να βρει τον ήρωα που θα χρειαστεί στο παιχνίδι. Αυτή τη φορά ήταν ο Τόμας Ουόκαπ. Άλλες φορές ήταν άλλοι. Το σημαντικό είναι να μην τα παρατάς και ο Ολυμπιακός, παρότι είδε τα πάντα να πηγαίνουν λάθος για εκείνον και το Περιστέρι να έχει απάντηση σε όλα, δεν τα παράτησε και στο τέλος θριάμβευσε. Έτσι πρέπει να κάνει μια μεγάλη ομάδα, έτσι έκανε και ο Ολυμπιακός. Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρώ πως το καλοκαίρι οι Πειραιώτες θα γιορτάσουν ακόμα μια μεγάλη επιτυχία. 

Πριν κλείσουμε, θέλω να σταθώ και στον ήρωα και μεγάλο πρωταγωνιστή της βραδιάς, τον Τόμας Ουόκαπ. Προσωπικά του έχω τεράστια αδυναμία. Είναι από τους ανθρώπους που σε κερδίζει με τον χαρακτήρα του και από τους παίκτες που το πάθος τους σε κάνει να τους λατρέψεις. Δεν θα ακούσεις κακό λόγο από εκείνον για κανέναν, θα είναι πάντα με το χαμόγελο και πάντα έτοιμος να ρίξει ατάκα. Ο κόσμος τον λατρεύει, αυτός λατρεύει τον κόσμο και το μεγάλο σουτ με το Περιστέρι ήρθε σαν επισφράγισμα της τρομερής κατάστασης που βρίσκεται. Σταρ του Ολυμπιακού είναι ο Βεζένκοφ, ηγέτης είναι ο Κώστας Σλούκας, αλλά το γρανάζι που κάνει την διαφορά είναι ο Τόμας Ουόκαπ. Εντάξει, σταματάω, γιατί μπορώ να τον αποθεώνω μέχρι αύριο. Θα μας δώσει εξάλλου και άλλες αφορμές για να γράψουμε για αυτόν. Θα πω μόνο ότι μια ομάδα με… δύο Τόμας Ουόκαπ στο ρόστερ της δεν θα φοβάται κανέναν! 

Αυτά για σήμερα. Μην αγχώνεστε, θα τα πούμε και μετά το παιχνίδι με την Μακάμπι. Θα έχουμε εξάλλου πολλά να πούμε και τότε… 

ΥΓ. Να δω πότε θα συνηθίσω τον Βασίλη Σπανούλη με γραβάτα. 

ΥΓ2. Ο Ουόκαπ έχει… λατρεία για τον Βασίλη Σπανούλη. Το μεγαλύτερο σουτ του λοιπόν με τη φανέλα του Ολυμπιακού, το έβαλε απέναντι στον «Kill Bill». Τρομερό το πώς τα φέρνει κάποιες φορές η ζωή…