Το φωτεινό παράδειγμα του Νταρίντα κάνει τον Μάντζιο να κοιμάται πιο ήσυχος

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για το ισχυρό προβάδισμα πρόκρισης του Αρη μετά το 3-0 αλλά για τον απίθανο Τσέχο μέσο που το υπέγραψε.

Ο Άρης αν και τα χρειάστηκε, μπορεί να θεωρεί από χθες ότι έκλεισε μια θέση στα ημιτελικά με το 3-0 του πρώτου αγώνα με τη Νίκη Βόλου. Η δουλειά έγινε, έστω και στις καθυστερήσεις και αυτό έχει σημασία στο τέλος της ημέρας. Ο Μάντζιος μπορεί να κάνει τη διαχείριση που είχε πριν από το ματς στο μυαλό του και να πάει στη ρεβάνς με λιγότερο άγχος και… φυσικά λιγότερους βασικούς, περιμένοντας πλέον τον αντίπαλο στους «4». Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ίσχυε όμως αν δεν υπήρχε στο γήπεδο αυτή η ασταμάτητη μηχανή, ο Βλάντιμιρ Νταρίντα. Αυτός ο απίθανος ποδοσφαιριστής - κόσμημα που λογικά και στον… ύπνο του δεν σταματάει να τρέχει. Όταν όλοι οι υπόλοιποι έδειχναν να μην έχουν άλλο καύσιμο στο ρεζερβουάρ, αυτός αναλάμβανε να τρέξει και για αυτούς. Να κάνει άμυνες, να καλύψει χώρους, να οργανώσει το παιχνίδι, να πατήσει περιοχή και να εκτελέσει. Ένα φωτεινό παράδειγμα για όλη την ομάδα, ένας δεύτερος προπονητής στο χορτάρι. 

Πόσο τυχερός ο Άρης που έχει αυτόν τον παίκτη στο ρόστερ του και πόσο κρίμα που τον έχει στα 33 του (θα μου πείτε νεότερος δεν θα περνούσε ούτε από έξω). Και που δεν έχει άλλους δυο τέτοιους σαν αυτόν. Είτε πρόκειται για προπόνηση, είτε για φιλικό πολλώ δεν μάλλον για επίσημο, η νοοτροπία του είναι ίδια. Νοοτροπία απόλυτου επαγγελματία που σέβεται τον εαυτό του, την ομάδα που του δίνει… ψωμί, τον κόσμο και το ίδιο το άθλημα. Και πόσο τυχεροί αλήθεια, όσοι τον ζουν καθημερινά στο προπονητικό κέντρο.

Προφανώς και ο Μάντζιος που χάρη στον Τσέχο μπορεί να κοιμάται λίγο πιο ήσυχος. Άντε και στον Σουλεϊμάνοφ που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα με το υπέροχο τρίτο τέρμα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε ο Άρης χθες δεν ήταν η διπλή ζώνη άμυνας της Νίκης Βόλου που εμφανίστηκε στο Βικελίδης με αποκλειστικό στόχο να απορρυθμίσει τους γηπεδούχους. Ήταν η συσσωρευμένη κόπωση από τα συνεχόμενα παιχνίδια που θολώνει το μυαλό και δεν επιτρέπει στο σώμα να ακολουθήσει. Όσο ο Άρης δεν έβρισκε το γρήγορο γκολ που θα ξεκλείδωνε την άμυνα των φιλοξενούμενων, τόσο πιο εμφανές ήταν το έλλειμα ενέργειας. Το πρώτο ημίχρονο πήγε σε ένα χαμηλό τέμπο που βόλευε την ομάδα του Ελευθερόπουλου. Και αφού ο Μορόν δεν μπόρεσε να τελειώσει τουλάχιστον μια από τις φάσεις που βρήκε, η Νίκη κράτησε σχετικά εύκολα το μηδέν.

Για τον Μάντζιο το πλάνο δεν ήταν να κάνει από το ημίχρονο τρεις μαζεμένες αλλαγές. Αναγκάστηκε όμως να προχωρήσει σε αυτές, προκειμένου να ανεβάσει ταχύτητα και εντάσεις. Αμέσως ανέβηκαν οι στροφές, μπήκε το πρώτο και θα έμπαιναν κι άλλα αν ήταν στη μέρα τους ο Μορόν με τον Σαβέριο (έπαιξε ρόλο και ο Γκαραβέλης). Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το σκορ πρόκρισης ήρθε στις καθυστερήσεις και αυτό που περιμένουν όλοι (πρώτος και καλύτερος ο Μάντζιος) είναι να ολοκληρωθούν 2-3 μεταγραφικές κινήσεις που έχει ανάγκη η ομάδα. Φορ, winger και- για μένα- αριστερό μπακ. Ίδωμεν γιατί μαθαίνω ότι η πρώτη προσθήκη είναι προ των πυλών…