Το μέλλον της ΑΕΚ, δεν κρέμεται πλέον από ένα αποτέλεσμα

Η ΑΕΚ έχει ακόμα απολύτως στα χέρια της τον τίτλο, πρέπει να τον κατακτήσει γιατί έχει υψηλότερα ταβάνια, αλλά αυτό που φάνηκε και το περασμένο Σάββατο στη Νέα Φιλαδέλφεια, είναι πως το μέλλον της πια, δεν κρέμεται από ένα σουτ ή ένα ματς - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Η ΑΕΚ στα μάτια τα δικά μου, εξακολουθεί να έχει στο χέρι της, την υπόθεση τίτλος. Όχι φυσικά επειδή κέρδισε με 2-0 τον Άρη, που και αυτό έχει την σημασία του σε μια διαδικασία που παίζονται μόνο «τελικοί». Αλλά επειδή έχει τον καλύτερο προπονητή και τα πιο ψηλά αγωνιστικά ταβάνια απ’ όλους. Επειδή όταν της λείπει ο Γκαρσία των 14 γκολ, μπαίνει ο Πόνσε και φτάνει στα 15. Ή επειδή έχει την δυνατότητα να βγάζει από ένα ματς τον Πινέδα και να βάζει τον Λιούμπιτσιτς και να έχει στο γήπεδο πάλι έναν από τους κορυφαίους χαφ του πρωταθλήματος.

Δεν υποστηρίζω πως η ΑΕΚ θα πάρει σίγουρα το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Πιθανότατα τα περισσότερα για την μάχη του τίτλου, θα κριθούν στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Όμως όλα μπορούν να συμβούν στην μπάλα. Ένα σουτ που θα πάει μέσα ή θα κτυπήσει στο δοκάρι και πάει έξω. Η ΑΕΚ έχασε επί της ουσίας την πρόκριση από τον όμιλο – φωτιά του Europa, από εκείνη την ασύλληπτη χαμένη ευκαιρία του Γιόνσον την δεύτερη αγωνιστική με τον Άγιαξ. Αν είχε πάρει τότε ακόμα δυο βαθμούς, σίγουρα θα συνέχιζε και τώρα μπορεί ακόμα να έπαιζε και αυτή στο Κόνφερενς.

Το σουτ του Τσούμπερ που πήγε άουτ αντί για γκολ στην Λεωφόρο και δεν έγινε το 0-2, έκρινε σίγουρα εκείνο το ματς, μπορεί να κρίνει ακόμα και το πρωτάθλημα. Ή το σουτ, κατά διαβολική σύμπτωση πάλι του Γιόνσον, στις καθυστερήσεις του ματς με τον ΠΑΟΚ, που πήγε άουτ αντί για γκολ και έμεινε το 2-2. Τώρα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην Φιλαδέλφεια ή σ’ αυτό με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, μπορεί να είναι και γραφτό του Γιόνσον ένα σουτ να πάει μέσα και η ΑΕΚ να πάρει το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα.

Προφανώς και είναι ο μεγαλύτερος φετινός της στόχος. Δεδομένα και όλοι μέσα στην ομάδα τον θέλουν σαν τρελοί και ξέρουν πόσο μεγάλη σημασία έχει. Ωστόσο για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ έχει φτάσει να βρίσκεται σε μια κατάσταση, που το μέλλον της δεν εξαρτάται από ένα σουτ που θα μπει ή δεν θα μπει. Από ένα αποτέλεσμα που θα έρθει ή δεν θα έρθει. Πέρασαν οι εποχές που όλη η ΑΕΚ κρεμόταν από μια φάση ή ένα ματς ή ακόμα και ένα κύπελλο, διότι έπαιζε στο Νταχάου του ΟΑΚΑ, ήταν σε μια μόνιμη αβεβαιότητα και δεν είχε πουθενά αλλού για να πιαστεί.

Σπίτι και δυναμική...

Τώρα έχει ξανά το δικό της γήπεδο. Το δικό της σπίτι, που είναι ο μεγαλύτερος εγγυητής για το μέλλον της. Σημείο αναφοράς του συλλόγου, αγωνιστικό κάστρο, μήτρα καινούργιων γενιών οπαδών. «Ήξερα όταν ήρθε πως η ΑΕΚ είναι ομάδα με δυναμική, αλλά την κατάλαβα όταν μπήκαμε στο καινούργιο γήπεδο», μας είπε ο Σιμάνσκι, που έχει ζήσει και το πριν και το μετά το γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας. Έχει βιώσει στο πετσί τους τις εποχές που η ΑΕΚ θέλει να αφήσει πίσω της και ξέρει καλά για ποιόν λόγο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Επίσης η ΑΕΚ βρίσκεται σε μια φάση δεσίματος του κόσμου μ’ οτιδήποτε έχει να κάνει με τον σύλλογο, που ανάλογο ίσως να μην έχει υπάρξει ξανά στη σύγχρονη ιστορία της. Και αυτό δεν φαίνεται μόνο στο ρεκόρ εισιτηρίων που κάνει η Νέα Φιλαδέλφεια για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν μετά από το άνοιγμά της. Είναι και η δίψα που έχει κόσμος να βρεθεί στα πέριξ, με οποιαδήποτε αφορμή. Το Σάββατο γέμισε ασφυκτικά το γήπεδο για την γιορτή των 100ών γενεθλίων με το αερόστατο. Δεδομένα θα γέμιζε ασφυκτικά, ακόμα και αν η ΑΕΚ ζητούσε από τον κόσμο να πάει στο γήπεδο μόνο για να τραγουδήσει τον ύμνο για τα γενέθλια και μετά να φύγει.

Είναι τεράστιο κεκτημένο αυτό. Και είναι πολύ σημαντικό που οι παίκτες της ΑΕΚ το βλέπουν, το καταλαβαίνουν και το εισπράττουν. Αυτός τους κάνει να αντιληφθούν το μέγεθος του συλλόγου. Προφανώς και ο Πινέδα ή ο Γκατσίνοβιτς ή τώρα ο Λιούμπιτσιτς, είχαν και πριν έρθουν μια εικόνα για το τι είναι η ΑΕΚ. Αντιλαμβάνονται όμως πολύ καλύτερα το μέγεθος ενός συλλόγου, που έχει την δυνατότητα να γεμίσει για πλάκα το γήπεδο του, ακόμα και αν ζητηθεί από τον κόσμο να πάει στη Νέα Φιλαδέλφεια απλώς για να αράξει στις εξέδρες για 20 λεπτά και μετά να φύγει. Μια ομάδας που παίζει ένα σκοτωμένο φιλικό στην Κύπρο στην διακοπή για εθνικές και έχει τρεις χιλιάδες οπαδούς της μέσα στο γήπεδο.

Επίσης η ΑΕΚ αυτή την στιγμή έχει έναν προπονητή πάνω στον οποίο ακουμπά χωρίς δεύτερες σκέψεις και την εμπιστοσύνη της και το μέλλον της. Μπορεί ένα στραβό αποτέλεσμα να φέρει γκρίνια για τον Αλμέιδα. Για την διαχείριση του, για τις αλλαγές του. Έτσι πρέπει να γίνεται, γιατί η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που έχει απαιτήσεις και ο προπονητής πρέπει να το εισπράττει αυτό. Όμως ένα αποτέλεσμα, όποιο και αν είναι αυτό, δεν αλλάζει τον πυρήνα της σχέσης με τον προπονητή της.

Πολύ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Σαββάτου, όταν η Νέα Φιλαδέλφεια σείστηκε κανονικότατα όταν σηκώθηκε να μιλήσει ο Αλμέιδα και το όνομα του ρυθμικά ακούστηκε μέχρι την… Αίγινα. Και όλα αυτά παρόλο που η ΑΕΚ προερχόταν από μια ήττα από τον Παναθηναϊκό και μια ισοπαλία με ανατροπή από τον ΠΑΟΚ. Είναι όμως καθαρό. Αυτή η ΑΕΚ, δεν κρέμεται πλέον από ένα αποτέλεσμα. Το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα μπορεί και πρέπει να το πάρει, γιατί είναι καλύτερη. Και το χρειάζεται να το πάρει για χίλιους λόγους. Αλλά το μέλλον της δεν περνάει μέσα απ' αυτό.