Το ποδόσφαιρο δικαίωσε στο Φάληρο, αυτό που κάνει φέτος η ΑΕΚ

Η ΑΕΚ ήταν ξανά πολύ καλύτερη αλλά αυτή την φορά έφυγε από το γήπεδο μ' αυτό που της άξιζε 100% και πλέον έκανε πολύ σαφές πως είναι σίγουρα η πιο αποφασισμένη ομάδα. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Στην φετινή σεζόν και πριν απ’ αυτό το ματς για τα Play Offs, η ΑΕΚ είχε πάει στο Φάληρο ακόμα δυο φορές για να παίξει με τον Ολυμπιακό. Στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος έμεινε στο 0-0 σ’ ένα ματς που είχε χαμένες ευκαιρίες μαρς και τέσσερις τελικές περισσότερες από τον αντίπαλό της. Και στη ρεβάνς του Κυπέλλου που έχασε με 2-1 αλλά προκρίθηκε και που όμως είχε και πάλι τρείς περισσότερες τελικές.

Η αλήθεια είναι πως με βάση την εικόνα που είχαν οι δυο ομάδες μέσα στο γήπεδο σ’ αυτά τα δυο ματς, καθαρά ποδοσφαιρικά η ΑΕΚ δεν είχε πάρει εκείνο που της άξιζε. Ειδικά στο παιχνίδι που είχε γίνει για την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου. Διότι στο κύπελλο έτσι κι αλλιώς την δουλειά της, η ΑΕΚ την έκανε.

Τώρα πήγε για τρίτη φορά φέτος στο Φάληρο. Σ’ ένα ματς που χρειαζόταν τη νίκη πολύ περισσότερο και από τις δυο προηγούμενες επισκέψεις. Και που έκανε παιχνίδι ακόμα καλύτερο και κυρίως πιο κυριαρχικό και από τις δυο προηγούμενες επισκέψεις. Αυτή την φορά όμως, κατάφερε να κερδίσει. Αυτή την φορά, το ποδόσφαιρο δικαίωσε αυτό που έκανε η ΑΕΚ όχι μόνο στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, αλλά από την αρχή της σεζόν.

Η ομάδα του Αλμέιδα μπήκε στο ματς στο Φάληρο με αγωνιστικό πλάνο τέτοιο, που την έφερε να έχει στο πρώτο ημίωρο ένα γκολ και έξι τελικές με τις τρεις στο στόχο. Και με τον Ελίασον κυρίως αλλά και τον Πινέδα, ακόμα και πολύ ώρα μετά το ματς να αναρωτιούνται πως έβγαλε ο Πασχαλάκης τα σουτ τους. Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός, που θεωρητικά καιγόταν ίσως ακόμα περισσότερο και από την ΑΕΚ για τη νίκη, έκανε την πρώτη τελική του στο 33’ και το πρώτο κόρνερ το πήρε στο 37’.

Η ΑΕΚ σ’ ένα από τα πιο κομβικά και κρίσιμα ματς της χρονιάς, στην έδρα του πρωταθλητή, εκεί που όντως είχε φτιάξει μια τα τελευταία χρόνια μια τραγική παράδοση, μπήκε και έκανε το παιχνίδι της. Με το σχέδιο της, με την αγωνιστική ταυτότητα που είχε δώσει ο Αλμέιδα στην ομάδα από την αρχή της φετινής σεζόν. Μόνο που κάποιες φορές φέτος, ακόμα και όταν έπαιξε το ποδόσφαιρο της, δεν πήρε αυτό που ήθελε.

Ακόμα και σ’ αυτό το ματς στο Φάληρο, που ήταν καθολικά ανώτερη, θα μπορούσε και να την είχε πατήσει. Δεν έβαλε τα γκολ που έπρεπε στο πρώτο ημίχρονο. Έκανε τρία απανωτά παιδικά λάθη σε μια μόνο φάση και έβαλε ξανά τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με το γκολ του Μπακαμπού. Και περίμενε να μπει στο τελευταίο δεκάλεπτο για να βάλει τα γκολ της νίκης. Θα μπορούσε κάλλιστα και πάλι να είχε πάει το πράγμα στραβά και στο τέλος να είχε μείνει μόνο με τις περισσότερες τελικές και την κυριαρχία μέσα στο γήπεδο, αλλά όχι και με τους βαθμούς.

Ευτυχώς αυτή την φορά, το ποδόσφαιρο επί της ουσίας απένειμε δικαιοσύνη στο ματς. Και το παιχνίδι το πήρε η ομάδα που ήταν καλύτερη και μάλιστα πολύ καλύτερη μέσα στο γήπεδο. Βεβαίως επειδή μάλλον θεός του ποδόσφαιρου δεν υπάρχει για να επικαλεστούμε την παρέμβαση του προς απονομή της δικαιοσύνης, στην πραγματικότητα αυτό έγινε, διότι κανείς στην ΑΕΚ δεν ήπιε θάλασσα όταν ένα κρεσέντο λαθών έβαλαν ξανά τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με την ισοφάριση.

Η ΑΕΚ βρήκε πολύ γρήγορα το καθαρό της μυαλό, κάτι που, για παράδειγμα, δεν είχε συμβεί όταν δέχθηκε το πρώτο γκολ από τον Ολυμπιακό στην Φιλαδέλφεια στο ματς της κανονικής περιόδου. Αυτή την φορά όχι μόνο δεν έπιασε κανέναν, καμία τρέλα. Αλλά το έφεραν πολύ γρήγορα το πράγμα στα ίσια. Δεν έφαγε άλλωστε η ΑΕΚ ούτε φάση μετά το γκολ που δέχθηκε, με εξαίρεση ένα σουτ του Φορτούνη που κόντραρε και άλλαξε πορεία. Και όταν ο Αλμέιδα αποφάσισε να κάνει τις κινήσεις από τον πάγκο, ήταν σχεδόν όλες ματ στον Ανιγκό. Κυρίως αυτή με τον Μάνταλο.

Προφανώς ακόμα δεν έχει τελείωσε απολύτως τίποτα. Αυτό ήταν το πρώτο από τα ντέρμπι που θα πρέπει να δώσει στην σειρά η ΑΕΚ, μέχρι να πάει στο Χαριλάου σε δυο Κυριακές από τώρα. Αλλά αυτό το «έτσι να συνεχίσουμε» του Αλμέιδα μέσα στα αποδυτήρια, φυσικά και είναι οδηγός. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Η ΑΕΚ τελευταία φορά που κέρδισε στο Καραϊσκάκη, ήταν το 2018. Μ’ εκείνα τα γκολ στο τέλος του Τσιγκρίνσκι και του Γιακουμάκη. Όπως αποδείχθηκε τότε, ήταν νίκη τίτλου.

Τώρα κέρδισε ξανά στο Φάληρο. Πάλι με δυο γκολ στο τέλος. Για όσους πιστεύουν στα ποδοσφαιρικά σημάδια, δεν μπορεί να υπάρχει πιο ισχυρό σημάδι τίτλου. Για όσους είχαν ποντάρει σχεδόν… ρέστα για στραβοπάτημα της ΑΕΚ στο Φάληρο, είναι σίγουρα το πιο ισχυρό μήνυμα. Και για όσους απλώς βλέπουν καθαρά ποδόσφαιρο, είναι βεβαιότητα η πιο ισχυρή εικόνα για την καλύτερη και πιο αποφασισμένη ομάδα. 

Και κάτι τελευταίο. Πολλοί παίκτες όταν σκοράρουν σηκώνουν την φανέλα ενός ποδοσφαιριστή που είναι τραυματίας για να τον τιμήσουν. Όμως αυτό που έκανε ο Γκατσίνοβιτς όταν έβαλε το γκολ του, είναι και συγκλονιστικό και ενδεικτικό για πολλά πράγματα. Όχι απλώς σήκωσε την φανέλα του Αραούχο, αλλά φίλησε το όνομα του και το νούμερο του αρχηγού. Απ' αυτό καταλαβαίνει κανείς και πως είναι τα αποδυτήρια της ΑΕΚ, αλλά και τι σημαίνει για όλους ο αρχηγός.