Το σήκωσε ο παίκτης με το υψηλότερο μπασκετικό IQ!

Ο Κώστας Σωτηρίου ήταν στην Κρήτη για το Φάιναλ 8 του 50ού Κυπέλλου Ελλάδος και συντάσσει μία ακόμη… Σλουκιάδα, που κατέληξε στην κατάκτηση του τροπαίου για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού.

Το άρθρο αυτό δεν γράφεται για να «ξύσει» πληγές. Γράφεται για να αναδείξει το μεγαλείο του ηγέτη, που λέγεται Κώστας Σλούκας. Άλλωστε, η κριτική και η ανάλυση θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να είναι… φλατ! Να μην έχει δηλαδή έντονες διακυμάνσεις, διότι όταν συμβαίνει αυτό -ειδικά στη χώρα μας παρατηρείται κατά κόρον- κρίνουμε κυρίως εκ του αποτελέσματος και όλοι γίνονται τζάμπα μάγκες! Όπως δήλωσε και ο ίδιος ο αρχηγός του πολυνίκη του θεσμού Παναθηναϊκού (21 τρόπαια), χρειάζεται και η τύχη και αν αυτή δεν είχε αλλάξει στρατόπεδο στο τελευταίο 1,5 λεπτό, τώρα οι περισσότεροι θα αποθέωναν τις κινήσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα και θα στηλίτευαν το rotation του κόουτς Έργκιν Άταμαν! Ψέματα;

Πάμε στην ουσία. Και δεν πρόκειται (ούτε σήμερα) να στρογγυλέψω τη σκέψη, που έκανα στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου του Τελικού Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού στα «Δύο Αοράκια» του Ηρακλείου Κρήτης. Σε δύο ρόστερ, που στοιχίζουν πάνω - κάτω σαράντα εκατομμύρια ευρώ, υπάρχουν τεράστιες προσωπικότητες και παιχταράδες: Ναν, Σλούκας, Οσμαν, Χουάντσο, Γκραντ κ.α. από τη μια, Φουρνιέ, Βεζένκοφ, Φαλ, Γκος, ΜακΚίσικ κ.α. από την άλλη. Οποιος θέλει, μπορεί να προσθέσει περισσότερα ονόματα στη λίστα, είτε παρόντων, είτε απόντων (Λεσόρ, Ουόκαπ). Ένας, όμως, ξεχωρίζει από όλους αυτούς σε μπασκετικό IQ και αυτός λέγεται Κώστας Σλούκας.

Ο Σλούκας είναι ο πιο εγκεφαλικός παίκτης στα δύο ρόστερ, αυτός που θα κάνει πάντα (ή σχεδόν πάντα, ας μην υπερβάλλουμε) το σωστό, όταν φυσικά του το επιτρέπει το κορμί του. Όταν ήταν αυτός στο παρκέ, «διάβαζε» τα πάντα, επιχειρώντας να «κτυπήσει» κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού και να αναδείξει τα προτερήματα των συμπαικτών του. Με στατιστική για… Οσκαρ (17 π. με 2/3 δ., 3/5 τρ., 4/4 β., 5 ασ., 1 κλ., 1 τ. και μόλις 1 λ. σε 26’13’’ συμμετοχής), ήταν ο «Μαέστρος», που χόρευε και καθοδηγούσε στο παρκέ και ο ηγέτης, που αποθέωσαν εκ των υστέρων οι περισσότεροι συμπαίκτες του.

«Ο Σλούκας είναι θρύλος. Πάντα εμφανίζεται στα μεγάλα παιχνίδια. Δεν μας απογοητεύει ποτέ. Αυτό δείχνει το ποιος είναι, τη δουλειά που κάνει. Το βιογραφικό του. Θέλει να νικάει, να συνεχίσει να νικάει, παρόλο που έχει κερδίσει τόσα πολλά στην καριέρα του», υπερθεμάτισε ο Κέντρικ Ναν. «Ο Κώστας έχει πολύ μεγάλη εμπειρία, ξέρει! Και γενικά μας έχει βάλει σε έναν συγκεκριμένο δρόμο και έχουμε δημιουργήσει σε αυτόν τον 1,5 χρόνο ένα winning mentality (σσ. νοοτροπία νικητή). Θέλουμε να κερδίζουμε και δεν θέλουμε να κάνουμε λάθη τις πολύ κρίσιμες στιγμές, όταν καίει η μπάλα. Προφανώς ήταν κάποιες φάσεις που χάσαμε και εύκολα καλάθια. Ήταν και η ένταση της στιγμής σε εκείνες τις αντιδράσεις του Κώστα. Έγινε για να κερδίσουμε το παιχνίδι φυσικά», σχολίασε με τη σειρά του ο Ντίνος Μήτογλου.

«Τον είχα αντιμετωπίσει αρκετές φορές ως αντίπαλο, αλλά φέτος παίζω για πρώτη φορά μαζί του. Είναι ένας απίστευτος ηγέτης, κάτι που έχει αποδείξει πολλές φορές. Εμφανίζεται πάντα όταν η ομάδα παίζει για ένα τρόπαιο. Ήταν ο ηγέτης της νίκης στον τελικό, με τον Ναν να βάζει και αυτός 17 πόντους. Ο Σλούκας είναι θρύλος, χαίρομαι που μοιράζομαι το παρκέ μαζί του», έπλεξε το εγκώμιο του 35χρονου άσου ο Τζέντι Όσμαν, ενώ θα έχετε δει και την ομιλία του κόουτς Άταμαν στα αποδυτήρια: «Ξέρετε πόσο ήθελε ο Σλούκας να κερδίσει αυτό το Κύπελλο. Σε ευχαριστώ Σλούκα, αλλά ξέρεις ποιο Κύπελλο θέλω εγώ να κερδίσω. Το επόμενο!»…

Ο ηγέτης δεν φαίνεται, λοιπόν, μόνο στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Είναι το πριν και το μετά, η καθημερινή τριβή και η σχέση εμπιστοσύνης, που κτίζει με τους συμπαίκτες του. «Για να είσαι ηγέτης τους, να περπατάς πίσω τους», είχε πει ένας κινέζος φιλόσοφος και ο Σλούκας δεν σκέφτηκε μόνο τη δική του προβολή/επιβράβευση τη στιγμή της απονομής. Αντιθέτως, έβγαλε από τη θέση τους και έφερε μπροστά όχι έναν, αλλά τρεις συμπαίκτες του, τον Κέντρικ Ναν, τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και τον Τζέριαν Γκραντ. Ήθελε να τους τιμήσει και να τους κάνει να μοιραστούν όλοι μαζί τη στιγμή της απονομής, γνωρίζοντας ότι και στη διεκδίκηση του επόμενου αγωνιστικού στόχου, θα ακολουθήσουν με «τυφλή» εμπιστοσύνη τον ηγέτη τους.