Το συμφέρον είναι θεμιτό, το... «θέατρο» όχι

Ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι έχει κάθε δικαίωμα να διαπραγματευτεί, να απαιτήσει και να επιλέξει το συμφέρον της καριέρας του. Αυτο που συνέβη τις τελευταίες μέρες στον Παναθηναϊκό με τον Ιταλό, δεν εντάσσεται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης...

Στον Παναθηναϊκό η μόδα των τελευταίων ετών, είναι οι κατηγορίες προς τον Γιάννη Αλαφούζο. Οτιδήποτε και να συμβεί, ακόμα και για την... κλιματική αλλαγή, με έναν μαγικό τρόπο είναι υπεύθυνος ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Συχνά, κανένας άλλος στην ομάδα δεν φταίει, εκτός από τον Αλαφούζο.

Παρομοίως, στην υπόθεση του Αλμπέρτο Μπρινιόλι, αρκετοί επειδή διάκεινται αρνητικά απέναντι στον Αλαφούζο για το παρελθόν, θα τον θεωρήσουν υπεύθυνο για την απόφαση του Ιταλού τερματοφύλακα να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του. Παρότι στην προκειμένη, πρόκειται για μία προσωπική επιλογή του «Μπρίνιο», που έτσι έκρινε πως συμφέρει τον ίδιο και τη οικογένεια του.

Σαφώς, εάν εξετάσουμε την ιστορία από την αρχή, θα εντοπίσουμε λάθη στους χειρισμούς του Αλαφούζου και των συνεργατών του. Με κυριότερη την καθυστέρηση στις επαφές με την πλευρά του Μπρινιόλι. Η ανανέωση έπρεπε να είχε κλείσει το καλοκαίρι και να μην σερνόταν τόσους μήνες.

Ωστόσο, υπάρχει ένα γεγονός. Ο Γιάννης Αλαφούζος, επιθυμώντας να κρατήσει στο «Γεώργιος Καλαφάτης» τον Ιταλό τερματοφύλακα, συναντήθηκε μαζί του. Του επισήμανε πόσο τον πιστεύει και τον εκτιμά και του πρόσφερε τα χρήματα που είχε ζητήσει ο ποδοσφαιριστής, προκειμένου να ανανεώσει.

Ο Μπρινιόλι για τους δικούς του λόγους, αρνήθηκε αυτή την προσφορά. Ο Ιταλός εξήγησε στον Αλαφούζο πως η άρνηση του, δεν οφείλεται στα χρήματα, αλλά στην επιθυμία του να αλλάξει περιβάλλον. Τώρα, αν ο Μπρινιόλι εννοεί την αλλαγή σε μετακόμιση σε άλλη συνοικία εντός Αττικής ή στο εξωτερικό, θα το μάθουμε σύντομα.

Πάντως, ο Αλαφούζος ικανοποίησε τους όρους που είχε θέσει ο Μπρινιόλι, έστω και καθυστερημένα. Άρα, η απόρριψη από τον 32χρονο γκολκίπερ δεν σχετίζεται με τα λεφτά. Ούτε με τις εργασιακές συνθήκες στο «Γεώργιος Καλαφάτης», για τις οποίες δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ούτε και ο Μπρινιόλι αντιμετώπισε άσχημη συμπεριφορά από την ομάδα, αφού άπαντες είναι κύριοι στον υπερθετικό βαθμό. Ίσως και περισσότερο απ’ ότι επιτάσσει η φύση του ποδοσφαίρου.

Το χειρότερο, ήταν η αλλοπρόσαλλη στάση του Μπρινιόλι στη συζήτηση του με τον Τερίμ, μια μέρα πριν το αθηναϊκό ντέρμπι της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Τερίμ, απολύτως φυσιολογικά, ήθελε να μάθει εάν μπορεί να υπολογίζει τον Μπρινιόλι. Εκείνος απάντησε ότι θα μείνει στον Παναθηναϊκό και όταν ο Παπαδημητρίου, έκπληκτος απ’ όσα άκουσε, του υπενθύμισε τι συνέβη στη συνάντηση με τον Αλαφούζο, ο Ιταλός τα... γύρισε.

Κατά συνέπεια, επιβάλλεται να δούμε την ευθύνη του καθενός στην ιστορία. Σε μία διαπραγμάτευση, ο καθένας πράττει με βάση τα συμφέροντα του και ο χρόνος τον δικαιώνει ή τον διαψεύδει για τις απαιτήσεις ή τα «θέλω» του. Ουδείς είναι καλός ή κακός, απλώς προασπίζει αυτό που θεωρεί πως αξίζει. Όμως, η συμπεριφορά του Ιταλού τις τελευταίες μέρες, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διαπραγματευτική τακτική.

Όχι επειδή επέλεξε να φύγει. Επαγγελματίας είναι, θεμιτό να αποφασίσει για την καριέρα του. Αλλά το «φεύγω» στον Αλαφούζο, που μετατράπηκε σε «μένω» στον Τερίμ για να παίξει και όταν του... υπενθύμισαν το αυτονόητο, ο «Μπρίνιο» επανέλαβε το «φεύγω». Αυτό το «μπρος-πίσω», ας το ονομάσει ο καθένας όπως του φαίνεται καλύτερο, αλλά το βέβαιο είναι πως προκαλεί διάφορες σκέψεις που μόνο τιμητικές δεν είναι.

Υ.Γ.: Σε μία μέρα που ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε τον δανεισμό του Σαμέτ Ακαϊντίν, που αντιμετωπίζει την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, η επικαιρότητα του Τριφυλλιού σκεπάστηκε από ένα θέμα που στρέφει αλλού την προσοχή. Ούτε ο ίδιος ο Μπρινιόλι δεν το άξιζε αυτό.