Το... θολωμένο μου μυαλό!

Ο Μάνος Τσαλγατίδης γράφει για την ήττα του ΠΑΟΚ από τη Στεάουα Βουκουρεστίου και το θολωμένο μυαλό του Δικεφάλου

Τώρα; Τι γίνεται τώρα; Αναρωτιόταν ο Βασίλης Καρράς σε μια εκτέλεση του τραγουδιού του και αυτό ακριβώς ήταν το mood των παικτών του ΠΑΟΚ με τη λήξη του αγώνα με την Στεάουα Βουκουρεστίου στην Τούμπα.

Στην Τουρκία κόντρα στη Γαλατασαράι ήταν η ηρωική μάχη, η εξαιρετική εμφάνιση και η ήττα από έναν ανώτερο ποιοτικά αντίπαλο, κόντρα στον Άρη ήρθε η ήττα σχεδόν μεταφυσικά, με τους Ρουμάνους όμως δεν ήταν έτσι. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει... δικαιολογία.

O ΠΑΟΚ στο παιχνίδι με τον σύλλογο από τη Ρουμανία έμοιαζε ώρες ώρες ένας άλλος. Σα να έπαιζαν... σωσίες των κανονικών ποδοσφαιριστών του. Ο Μπάμπα και ο Σάστρε ήταν εξ αρχής εκτός πνεύματος του αγώνα, ενώ ο Μιχαηλίδης δεν μπήκε καλά, ήρθε και το λάθος του στο γκολ της Στεάουα και τον... αποτελείωσε.

Ο Τάισον παραμένει θολωμένος και χωρίς καθόλου καθαρό μυαλό, ενώ Τσάλοφ-Τισουντάλι μοιάζουν μέσα στο γήπεδο σαν ξένο σώμα σα να υπάρχουν για να συμπληρώνουν την ενδεκάδα. Από την άλλη ο Κωνσταντέλιας προσπαθεί να τραβήξει το κουπί μόνος του, αλλά είναι σε μια φάση που τώρα μαθαίνει να γίνεται ηγέτης.

Γενικότερα ο ΠΑΟΚ κόντρα στη Στεάουα μόλις θόλωσε τελείως έμοιαζε με μια ομάδα που είχε κλειδώσει, που το μυαλό δεν λειτουργούσε, τι κι αν ο Λουτσέσκου φώναζε από τον πάγκο για ορθολογικό ποδόσφαιρο και αυτοματισμούς η μια σέντρα διαδεχόταν την άλλη. Κάποια στιγμή γέμιζε ο Κεντζιόρα και όλη η ομάδα ήταν μέσα στην περιοχή. Καταλαβαίνουμε όλοι πως αυτό δεν είναι το ποδόσφαιρο που θέλει να βλέπει ο προπονητής.

Οι «ασπρόμαυροι» δεν είχαν καθαρό μυαλό ακόμα και στο πρέσινγκ και αυτό που αρχίζει να φαίνεται είναι πως υπάρχει θέμα αυτοπεποίθησης και πως το μυαλό ορισμένων κομβικών παικτών αρχίζει να κλειδώνει. Πλέον, δεν έχει... πλάκα ο ΠΑΟΚ έπεσε από την κορυφή του πρωταθλήματος και μετά από δύο αγωνιστικές στην Ευρώπη δεν έχει πάρει βαθμό.

Είναι σαφές πως ο Δικέφαλος κάποια στιγμή θα το βρει, κάποια στιγμή θα ηρεμήσει, θα στρώσει και θα αρχίσει να σκοράρει, γιατί το μεγάλο θέμα αυτό είναι, πως η ομάδα των 127 γκολ πέρσι, φέτος οριακά ξέρει που είναι η αντίπαλη εστία στο γήπεδο. Ωστόσο, μέχρι ο ΠΑΟΚ να βρει το καλό του πρόσωπο πρέπει να νικήσει τον Λεβαδειακό και να πάει στη διακοπή με ηρεμία. Πραγματικά δεν χρειάζεται ένα 10ήμερο πάνω-κάτω με πίεση, γκρίνια και κακή ψυχολογία.

Η 4η του Οκτώβρη θα είναι πάντα μια δύσκολη ημέρα. Πάντα στον οργανισμό ΠΑΟΚ θα ξυπνάμε όλοι με ένα σφίξιμο στο στομάχι. Κανείς δεν ξεχνά τα έξι παιδιά που έχασαν τη ζωή τους σε μια στροφή των Τεμπών τόσο άδικα, τόσο σύντομα. Είμαι σίγουρος όμως πως από εκεί ψηλά και οι έξι χαμογελούν για το πόσο έχει μεγαλώσει ο ΠΑΟΚ.