Τρίβουν τα χέρια τους με τους «αιώνιους», ΑΕΚ και ΠΑΟΚ!

Η εικόνα του ντέρμπι των «αιωνίων» δεν απέχει καθόλου απ' αυτό που είναι το γενικότερο συμπέρασμα των τελευταίων μηνών.

Ο Ολυμπιακός είναι εμφανώς βελτιωμένος το τελευταίο διάστημα, κάτι όμως που εκτιμώ πως περισσότερο έχει να κάνει με το φυσιολογικό “δέσιμο” τόσων νέων προσώπων μεταξύ τους με το πέρασμα του χρόνου και λιγότερο με τη δουλειά που γίνεται κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Αυτή θα φαινόταν προφανώς περισσότερο κόντρα σ΄ έναν πολύ φορμαρισμένο και με πάρα πολύ καλή φυσική κατάσταση αντίπαλο, όπως η ΑΕΚ, αλλά εκεί οι ερυθρόλευκοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Έμειναν πίσω σε κάθε μονομαχία κι έβγαλαν όλες τις αδυναμίες τους, που ο τωρινός Παναθηναϊκός μοιάζει αδύναμος να τις αναδείξει.

Όταν οι πράσινοι κυριαρχούσαν στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο, το έκαναν παρουσιάζοντας ένα σύνολο πολύ καλά τοποθετημένο στο γήπεδο, με παίκτες που ήξεραν άριστα τους ρόλους τους, αλλά και με εμφανέστατες ελλείψεις στο έμψυχο δυναμικό. Ήταν η περίοδος που ο Ματίας Αλμέιδα προσπαθούσε ακόμα να καταλάβει το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός πειραματιζόταν με τους… Κορμπεράν και ο ΠΑΟΚ δεν είχε ακόμα αξιολογήσει καλά το υλικό του, δεν είχε καταλήξει αν θα εμπιστευτεί τη νέα γενιά του, τύπου Κωνσταντέλια κι έπαιζε ουσιαστικά χωρίς σέντερ φορ.

Η πολύ καλή παρουσία της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και το τρομερό σερί της, αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη ακόμα και στο εσωτερικό της ομάδας. Οι αντίπαλοι της καθυστέρησαν να τη “διαβάσουν”, να την αποκωδικοποιήσουν, αλλά ήταν θέμα χρόνου.

Πλέον, ο Ρουμπέν Πέρεθ είναι ο “στόχος” κάθε αντίπαλου προπονητή. Το μοναδικό ζητούμενο από εκεί και πέρα, είναι αν υπάρχουν τα επίπεδα ενέργειας για μία ομάδα προκειμένου να ανεβάζει συνεχώς ψηλά τις γραμμές της και να βγάζει με πρέσινγκ εκτός παιχνιδιού τον Ισπανό deep lying playmaker, που κατεβαίνει πολύ χαμηλά στην περιοχή για να πάρει τη μπάλα.

Ο Ολυμπιακός άντεχε προφανώς για ένα ημίχρονο και αφού “έβγαλε” το πρώτο μέρος μένοντας πίσω κι έχοντας στο πρώτο ημίωρο μόλις 37% κατοχή μπάλας στο “¨Καραισκάκης”, στο δεύτερο ανέβηκε ψηλά στερώντας χώρο από τον Πέρεθ. Μ΄ αυτόν εγκλωβισμένο, το plan b του Παναθηναϊκού, δεν είναι μία βοήθεια στα χαμηλά μέτρα του γηπέδου, δίπλα σ΄ αυτόν, γιατί παίκτης με ισορροπία, που να έχει ψύχραιμες και σωστές επιλογές υπό πίεση, πλην ίσως του Τσέριν, που παραδόξως για μένα μένει στον πάγκο, δεν υπάρχει. Ακόμα και μακριά από τον καλό του εαυτό, είναι ο μοναδικός με τέτοια χαρακτηριστικά.

Ο Τσόκαι δεν είναι τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστής κι ο Κουρμπέλης δεν μπορεί να φτιάξει παιχνίδι από πίσω. Θυμηθείτε απλώς την συνύπαρξη του με τον Ζέκα στον άξονα της γραμμής της Εθνικής ομάδας και τις τεράστιες δυσκολίες στην ανάπτυξη. Η οπισθοχώρηση του Μπερνάρ σε ρόλο δεύτερου αμυντικού χαφ θα μπορούσε ενδεχομένως να προσφέρει λύσεις σε συνθήκες πίεσης, αλλά η κακή ανασταλτική του λειτουργία είναι προφανώς το στοιχείο που εμποδίζει τον προπονητή του να το δοκιμάσει.

Τι μένει λοιπόν; Ο τραυματίας, Μάγκνουσον, με το εξαιρετικό αριστερό του, η… ανάμνηση του Γκατσίνοβιτς και τελικά η ικανότητα του Μπρινιόλι με τα πόδια, που ήταν ο πιο… δημιουργικός παίκτης του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο, έχοντας συνολικά έντεκα πετυχημένες μακρινές μεταβιβάσεις! Με καλύτερο… χαφ τον τερματοφύλακα σου δεν μπορείς να κυριαρχήσεις, παρά μόνο να “κλέψεις” το ματς, όπως πήγε να το κάνει με τον Σπόραρ στο τέλος.

Τα κενά των πράσινων στον άξονα της μεσαίας γραμμής και η σωστή διαχείριση δυνάμεων από πλευράς ερυθρόλευκων, μαζί με την προσθήκη του Φορτούνη, που ομορφαίνει και κάνει πιο ορθολογικό το παιχνίδι τους, έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες να φαίνεται μεγάλη, αλλά στην πραγματικότητα και οι δύο αυτή τη στιγμή, αγωνιστικά, είναι πιο πίσω από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια και εσωτερικές αλλαγές προκειμένου να τους “κοντράρουν” έως το τέλος.

Ο Βόλος τον οποίο “σκόρπισε” ο Παναθηναϊκός την προηγούμενη αγωνιστική, προφανώς και δεν ήταν ασφαλές δείγμα γραφής για να πειστεί κάποιος για την αγωνιστική του ανάκαμψη και η εξουδετέρωση της λειψής μεσαίας γραμμής του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον Ολυμπιακό, εν όψει των πλέι-οφ, με πολύ δυνατότερους στο συγκεκριμένο νευραλγικό χώρο αντιπάλους.