Για να πάρει η ΑΕΚ πρωτάθλημα, δεν αρκεί να είναι καλύτερη από τον αντίπαλό της

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το ισόπαλο ντέρμπι ανάμεσα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, τι έλειψε από την Ένωση για να φτάσει στη νίκη, τα όσα έγιναν με Λουτσέσκου μετά τη λήξη, ενώ κάνει ένα σχόλιο και για τη διαιτησία.

Προφανώς και αυτό το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, δεν θα έκρινε για την ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Θα μπορούσε όμως να της δώσει ξανά την πρωτιά στην βαθμολογία, να αφήσει πίσω τον αντίπαλό της και όλο αυτό να το κάνει σε μια μέρα που και ο Ολυμπιακός σκόνταψε μέσα στην έδρα του σ’ ένα από τα λεγόμενα μικρά ματς.

Ήταν δηλαδή μια πολύ καλή συνθήκη για την ΑΕΚ, στην οποία δημιούργησε το πλαίσιο για να την εκμεταλλευτεί. Αλλά τελικά δεν το κατάφερε. Η ΑΕΚ υποδέχθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια τον περυσινό πρωταθλητή. Δέχθηκε μια φάση μ’ ένα δοκάρι στο 13’και σχεδόν στην επόμενη, έφαγε και γκολ. Από κόρνερ. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο ΠΑΟΚ δεν ξαναέκανε ευκαιρία. Νομίζω πως ο Στρακόσια δεν έχει ακουμπήσει την μπάλα, παρά μόνο με τα πόδια όταν οι συμπαίκτες του τον έβαζαν στο passing game. Αυτό δεν έγινε από μόνο του, τυχαία, καθότι ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα με ποιοτική επιθετική λειτουργία. Ήταν κάτι που το έφτιαξε και το έφερε εκεί, ο τρόπος παιχνιδιού της ΑΕΚ

Με εξαίρεση το δεκάλεπτο ανάμεσα στο γκολ του Μπάμπα και το γκολ του Πιερό, η ΑΕΚ σ’ όλο το υπόλοιπο ματς, το παιχνίδι το ελέγχει. Δεν της βγαίνουν στο γήπεδο όλα όσα είχε σχεδιάσει. Και αυτό το σχεδόν 4-4-2 με τον Γκαρσία δίπλα στον Πιερό και τον Λαμέλα δεξιά, δεν ήταν εύκολο να λειτουργήσει αμέσως όταν εφαρμόζεται για πρώτη φορά. Έστω και αν ο Πιερό απέδειξε για μια ακόμα φορά πως εκτός γεννημένος σκόρερ, την θέση την ξέρει φαρσί. Δεν ήταν εύκολο να λειτουργήσει, κυρίως γιατί ο Λιβάι δεν τον ξέρει καλά τον ρόλο πίσω από τον φορ, αλλά δεν έχει και ρυθμό γιατί προέρχεται από τραυματισμό. Όπως και ο Λαμέλα προερχόταν από τραυματισμό.

Όπως και ο Πινέδα έμεινε στον πάγκο επειδή πρόλαβε να κάνει μόνο μια προπόνηση. Όπως και ο Ελίασον έμεινε εκτός αποστολής λόγω αδιαθεσίας. Η ΑΕΚ πάντως, το ματς το έλεγχε. Το είχε εκεί που ήθελε. Της έλειψαν οι σωστές επιλογές στις τελικές προσπάθειες, όπως και τα καλά στημένα. Αλλά ο ΠΑΟΚ εκτός από το να μοιάζει κάποιες φορές επικίνδυνος, στην πράξη δεν έγινε ποτέ και αυτό είχε την σημασία του. Εξαίρεση, το ξαναγράφω, το δεκάλεπτο ανάμεσα στο γκολ του Μπάμπα και σ’ αυτό του Πιερό, που η ΑΕΚ έδειχνε αποσυντονισμένη και με χαμένη την ισορροπία της.

Γι' αυτό και ήταν πολύ κομβικό που ο Πιερό πήρε την μπάλα και την έβαλε στα δίχτυα μαζί με τον αντίπαλό του. Διότι όχι μόνο ισοφάρισε, αλλά έφερε ξανά το ματς και στα μέτρα της ΑΕΚ και στην ανωτερότητα της. Η συνολική εικόνα αυτή ήταν. Αυτό δεν σημαίνει πως το αγωνιστικό μοντέλο της ΑΕΚ δούλεψε σούπερ. Όχι βέβαια. Δεν ήταν πολύ καλή η ΑΕΚ. Καλύτερη από τον αντίπαλό της, ήταν όμως. Μόνο που η ΑΕΚ δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη και ας ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα καλύτερη από τον αντίπαλό της. Και προφανώς αυτό δεν είναι καταστροφικό, ειδικά όταν παίζεις ματς με χαρακτηριστικά ντέρμπι. Ωστόσο η ΑΕΚ για να πάρει το πρωτάθλημα, θα πρέπει όταν είναι καλύτερη από τον αντίπαλό της, να παίρνει και τρεις βαθμούς.

Όπως έκανε με τον Παναθηναϊκό. Διαφορετικά δεν γίνεται. Και φυσικά αυτό δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Αφορά περισσότερο αυτά με την Λαμία, με την Καλλιθέα και τον Παναιτωλικό, που προφανώς καλύτερη ήταν αλλά αντί για εννέα, μαζέψε μόνο δυο βαθμούς. Η ΑΕΚ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, είχε να διαχειριστεί μια συνθήκη πρωτόγνωρη. Με εξαίρεση τον Ελίασον που είχε αδιαθεσία, όλοι ήταν μέσα. Ίσως κάποιοι χωρίς ρυθμό, ίσως κάποιοι κουρασμένοι από εθνικές, αλλά όλοι μέσα. Αυτή είναι μια πρωτόγνωρη συνθήκη που σίγουρα θα πρέπει ο Αλμέιδα να την διαχειριστεί. Αλλά δεν μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη, θέλει χρόνο και θέλει τριβή ακόμα και μέσα στο γήπεδο, μέσα στα παιχνίδια. Θα το ξαναδούμε δηλαδή αυτό με τον Πιερό και τον Γκαρσία στην επίθεση μαζί. Ίσως δούμε και άλλους συνδυασμούς στη συνέχεια.

Είναι και μια πολυτέλεια και μια δύσκολη συνθήκη, που όμως και πρακτικά, είναι αυτή που δίνει στην ΑΕΚ μια ανωτερότητα σαν αυτή που είχε στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Την οποία ωστόσο, δεν αξιοποίησε για να πάρει ολόκληρο το παιχνίδι και όχι μόνο να μην το χάσει. Η ΑΕΚ έχει την ποιότητα, το έδειξε και με τον ΠΑΟΚ, να είναι ανώτερη. Πρέπει όμως αυτό να της δίνει και ολόκληρα τρίποντα, για να μπορέσει να πάρει το πρωτάθλημα. Άφησα για το τέλος την διαιτησία. Καταρχάς νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι, πως ο ΠΑΟΚ δεν έχει για τίποτα να διαμαρτύρεται. Ως εκ τούτου αυτό που επέλεξε να κάνει ο Λουτσέσκου στο φινάλε για να βάλει μπουρλότο, ήταν εκτός από προκλητικό, ακατανόητο και αχρείαστο.

Ένα σόου ενοχλητικό πολύ, όταν λίγο πιο δίπλα οι παίκτες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ είναι αγκαλιά. Μια κακόγουστη παράσταση, που δεν είχε λόγο να γίνει, την στιγμή που δεν υπήρχε κάποιο σφύριγμα στραβό και που ο Αλμέιδα έσπευσε να το αγκαλιάσει μετά το ματς. Ο Λουτσέσκου, σ’ ένα τέτοιο ματς, πήρε απόφαση να το κάνει ροντέο μετά την λήξη. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε κάνει, αν ήταν ανάποδα η φάση του Γκαρσία και δεν του δινόταν αυτό το πέναλτι. Πάμε τώρα και στην διαιτησία από την πλευρά της ΑΕΚ. Η φάση με την ανατροπή του Γκαρσία είναι περίεργη.

Αν το έδινε εις βάρος της ΑΕΚ μάλλον θα γκρίνιαζα. Πολύ. Σίγουρα θα έπρεπε να το δει στο VAR. Σίγουρα υπάρχει επαφή και στην εποχή VAR έχουν δοθεί πέναλτι τέτοια σωρό. Και με το γράμμα του νόμου, είναι παράβαση. Αλλά αυτό που δείχνει προθέσεις από τον διαιτητή, ήταν τα τρία λεπτά καθυστερήσεις σ’ ένα τέτοιου είδους ματς, στα οποία μάλιστα δεν παίχθηκε μπάλα ούτε στο ένα. Αλλά και εκείνη η κίτρινη που έδωσε στον Μουκουντί χωρίς να έχει κάνει καν φάουλ και η κίτρινη που δεν έδωσε στον Καμαρά, όταν πήγε να εκβιάσει την δεύτερη κίτρινη του Μουκουντί. Και οι προθέσεις του διαιτητή, είναι αυτές που πάντα δίνουν το στίγμα, για το ακριβώς συμβαίνει.  Γενικώς και ειδικώς. Και αν υπήρχε κάποιος που έπρεπε να φωνάζει, ήταν ο Αλμέιδα. Αλλά δεν είναι απ' αυτούς που κάνουν σόου. Αγκάλιασε τον Λουτσέσκου και πήγε στα αποδυτήρια. Στην ομάδα του και την δουλειά του.