Τώρα αρχίζει το Μουντιάλ!

Ο Σωτήρης Κωσταβάρας γράφει για το χρώμα που δίνει η Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2022.

Πολλοί λένε πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες αρχίζουν με την έναρξη των αγωνισμάτων του στίβου. Του βασιλιά της διοργάνωσης! Με την ίδια λογική και το Παγκόσμιο Κύπελλο μοιάζει σχεδόν πάντα να αποκτά σφυγμό στο πρώτο ματς της Βραζιλίας. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η βασίλισσα. Αυτή έδινε πάντα το ιδιαίτερο χρώμα κι αυτή εξακολουθεί να το δίνει, έστω και ελαφρώς ξεθωριασμένο, απόρροια της παγκοσμιοποίησης ΚΑΙ της μπάλας. Ο εξευρωπαϊσμός της, ευτυχώς έμεινε μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο και δεν έχει περάσει, τουλάχιστον ακόμα και στις κερκίδες. 

Για πρώτη φορά στο Κατάρ, ένα γήπεδο και μάλιστα το μεγαλύτερο απ’ όλα, έχει σχεδόν εξ΄ ολοκλήρου, γεμίσει με οπαδούς μιας ομάδας. Και δεν είναι μόνο γηγενείς. Χιλιάδες Ασιάτες, Αφρικανοί, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι γενικότερα, με τη σημαία της Βραζιλίας περασμένη στην πλάτη σαν μπέρτα, κατηφόριζαν πολλές ώρες πριν την έναρξη του αγώνα με την Σερβία για to “Lusail Stadium” με την προσμονή, άλλοι να βρίσκονται εκεί, στην αρχή μιας πορείας που μπορεί να φτάσει μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου κι άλλοι και είναι οι περισσότεροι, να απολαύσουν ποδόσφαιρο που θα τους θυμίσει, έστω και λίγο πλέον, τις αλάνες ή τις πρώτες ανέμελες ποδοσφαιρικές παραστάσεις των παιδικών τους χρόνων. Είναι μία ανάγκη, που σπανίως πλέον ικανοποιείται. 

Είναι αυτός ο λόγος, που ο Νεϊμάρ, παρά την ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του, έχει τεράστια “πέραση” στα πιτσιρίκια. Στα εντελώς αθώα παιδάκια, που αρχίζουν να αγαπούν και τελικά να λατρεύουν το ποδόσφαιρο κυρίως παρακολουθώντας με ανοιχτό το στόμα τα, άνευ ουσίας, τις περισσότερες φορές, «τσαλιμάκια» του. Τον γιο μου, λίγο, έως καθόλου μπορώ να σας πω, τον ενδιαφέρει το ποδοσφαιρικό μυαλό του Μπουσκέτς. Ποτέ δεν μου μίλησε γι αυτόν. Ούτε καν για τον πιο πλήρη χαφ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον Ινιέστα και τον Τσάβι, τον Κέβιν Ντε Μπρόινε. 

Κακά τα ψέμματα, η εθνική Βραζιλίας, με όλες τις ιστορίες, που τη συνοδεύουν στο πέρασμα των χρόνων και  τις μεγάλες προσωπικότητες της, με πρώτο και καλύτερο τον Πελέ, είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Το βλέπεις, το νοιώθεις, ακόμα και στο Κατάρ. Στους δρόμους, στις πλατείες, στις εξέδρες, στο γήπεδο. Κάθε υποψία και μόνο ευκαιρίας, οποιαδήποτε αλλαγή ρυθμού του Νεϊμάρ, του Βινίσιους ή του Ραφίνια δημιουργούν συνθήκες ηφαιστειακής έκρηξης, που μπορούν να ζεστάνουν ακόμα και τα παγωμένα γήπεδα του Κατάρ. (Παρεμπιπτόντως, είπαμε, οκ, να μην πεθάνουμε από τη ζέστη, αλλά όχι και να μπούμε στη διαδικασία να διαλέξουμε αν θέλουμε μας συμβεί σε συνθήκες πολικού ψύχους. Κάπου ώπα δηλαδή...) 

Ο θόρυβος, σε κάθε μεγάλο διασκελισμό προς την αντίπαλη περιοχή, κάνει τ’ αυτιά σου να σφυρίζουν, η ατμόσφαιρα γίνεται καυτή. Άλλωστε, είκοσι χρόνια χωρίς τίτλο είναι πάρα πολλά, για μία ομάδα που κάθε φορά φαντάζει ως το μεγάλο φαβορί και στο τέλος μένει με άδεια χέρια και η ανυπομονησία είναι τεράστια. Έχει περάσει σχεδόν ένα ημίχρονο χωρίς καθαρή ευκαιρία κόντρα σε μία ομάδα, που αποκλείστηκε από την φάση των ομίλων σε όλες τις προσπάθειες της μέχρι τώρα σε Μουντιάλ, αλλά ο ενθουσιασμός είναι ακόμα εκεί. Σε κάθε πάσα, σε κάθε σέντρα. Ναι, σέντρα. 

Οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές έχουν κατακλύσει την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και αυτή με τη σειρά της έχει φωλιάσει για τα καλά στον ψυχισμό και τη νοοτροπία τους, στερώντας τους πλέον σ΄ ένα μεγάλο βαθμό το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, της έκπληξης, του απρόβλεπτου. Τίποτα δεν είναι τυχαίο... “Οοοοοοο…” κραυγάζει κόσμος! Το ζογκλερικό του Νεϊμάρ καθήλωσε έναν άτυχο Σέρβο στο έδαφος. Αποτέλεσμα; Ακόμα στο 0-0… Παρ΄ όλα αυτά, το γύρω γύρω παραμένει απολαυστικό ακόμα κι έτσι. Ακόμα κι αν αυτή η ομάδα αποτύχει για ακόμα μία φορά. Κι όποιος δεν το έχει ζήσει από κοντά δεν θα το καταλάβει ποτέ στο 100%!

Tags:

ΝΕΪΜΑΡ Βραζιλία Σερβία Μουντιάλ 2022 World Cup Brazil Serbia Serbia