Χάθηκε ο αγώνας, να μην χαθεί και το μάθημα

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την… ετσιθελική ήττα του Άρη από τον Παναθηναϊκό και την ανάγνωση που οφείλουν να κάνουν οι κιτρινόμαυροι εφόσον περάσουν στον τελικό.

Ο αγώνας με τον Παναθηναϊκό είχε ξεκάθαρα δυο διακριθέντες, έναν στον αγωνιστικό χώρο, τον γνωστό πλέον για τις εκπληκτικές του ικανότητες να διαμορφώνει αποτελέσματα σουηδο-ιρακινό διαιτητή, και έναν πρωταγωνιστή σε ένα δωματιάκι, εκεί που ενίοτε μπαινοβγαίνουν πίτσες και πιτόγυρα και ποιος ξέρει και τι άλλο. Το αποτέλεσμα του αγώνα, όπως ξεκάθαρα φάνηκε στο αγωνιστικό του σκέλος, ήταν προδιαγεγραμμένο πριν καν αρχίσει. Ο Παναθηναϊκός δεν άντεχε άλλο αποτέλεσμα πλην της με κάθε τρόπο νίκης, ένα ακόμη αρνητικό αποτέλεσμα θα προκαλούσε εξελίξεις μη εύκολα διαχειρίσιμες. Ο απίστευτος αυτός τύπος που θεωρείται διαιτητής και που κάποιοι επιμένουν να τον φέρνουν για να οργιάζει και να ασχημονεί στο κανονικό ποδόσφαιρο, επικουρούμενος πάντοτε από τον ανάλογο Varιστα (θυμόμαστε τα όργιο στα Βικελίδης του ίδιου απίθανου τύπου με ένα άλλον απίθανο Varιστα που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα του Άρη με τον ΠΑΟΚ) κατέγραψε μια ακόμη διαιτητική επιτυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι στα τέσσερα παιχνίδια που έχει σφυρίξει τον Άρη, η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει πάρει μόλις ένα βαθμό.

Σταμάτησε κάπως στο 2-0 και δεν έδωσε συνέχεια στην φαρσοκωμωδία διότι πλέον δεν χρειάζονταν. Απλά κιτρίνιζε τους ποδοσφαιριστές του Άρη, χάριζε φάουλ και κίτρινες στους παίκτες του Παναθηναϊκού, ανέχονταν τις κλωτσιές και μέχρι εκεί, ψιλοπράγματα μπροστά στην εφεύρεση φάουλ και δυο λεπτά μετά πέναλτι, ψιλοπράγματα μπροστά στις γραμμές που τοποθετήθηκαν στο var στο 1ο γκολ. Ήταν τόσο έκδηλο το άγχος, που με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και την χαμένη ευκαιρία του Σαμόρα η διαιτητική κουστωδία σε πλήρη εναρμόνιση ανακάλυψε ο ένας φάουλ, ο άλλος πέναλτι. Άσε που να μπλέκουμε δηλαδή, τελείωσέ το νωρίς νωρίς να τελειώνουμε.

Το να σχολιάσεις αγωνιστικά έναν αγώνα που τον έκριναν οι τύποι με τα μαύρα και οι τύποι στις κάμαρες του var είναι υποτιμητικό για όλους. Απλώς πρέπει κάποιοι να αποφασίσουν αν οι αγώνες θα παίζονται, θα κερδίζονται και θα χάνονται από τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές, την τύχη καμιά φορά ή από τους διαιτητές. Η διοίκηση του Άρη να καταλάβει ότι απέναντί της έχει αδίστακτες καταστάσεις, να το έχει κατά νου στην περίπτωση που ο Άρης προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου.

Εάν πρόκειται ένας άλλος σουηδο-ιρακινός να κλέψει τα όνειρα και τις προσδοκίες ενός λαού, καλύτερα να μην παιχτεί αυτός ο αγώνας, ας το απονείμουν το τρόπαιο δίχως κομπάρσους σε κωμωδία. Οι δε ποδοσφαιριστές του Άρη και ο κόσμος του ας καρφιτσώσει στο μυαλό του την χθεσινή κωμωδία, το διαιτητικό παρατράγουδο, και ας πράξει τα δέοντα στον αγώνα των play-off απέναντι σε όποιον μετέρχεται τέτοιες μεθόδους που γυρνάνε το ποδόσφαιρο δεκαετίες πίσω.

Την διαδικαστική διαδικασία που έκρινε ως προς το αποτέλεσμα η διαιτητική κουστωδία ο προπονητής του Άρη την χειρίστηκε όπως είχε κατά νου. Μοιράζοντας το χρόνο όπως αυτός είχε προγραμματίσει, βλέποντας τα πράγματα που ήθελε να δει και προφανώς κρατώντας κλειστά χαρτιά. Βλέποντας και αυτός την κωμωδία εντός των αγωνιστικών γραμμών και εντός της κάμαρας του VAR ενισχύθηκε η αρχική του προσέγγιση για έναν αγώνα που ο Αρης ήθελε να αποκομίσει οφέλη. Ελπίζω όλοι να πήρανε το μάθημά τους από την τραγική χθεσινή βραδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου και κυρίως οι ποδοσφαιριστές, ο προπονητής, ο διοικητικός ηγέτης και ο κόσμος του Άρη.

ΥΓ. Αυτή τη φορά το δίδυμο Ζουλ- Τζούρασεκ δεν λειτούργησε καθόλου αλλά το πιο ανησυχητικό ήταν η εικόνα του Καμερουνέζου, μια εβδομάδα πριν τον επαναληπτικό με τον Παναιτωλικό. Τουλάχιστον είναι σε σταθερά καλή κατάσταση ο Μάνου Γκαρθία.