){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Αχ, θάλασσά μου σκοτεινή. Θάλασσα αγριεμένη…
Άνθρωποι αγριεμένοι. Άνθρωποι γεμάτοι θυμό. Και μίσος. Αιμοδιψείς. Αυτό γίναμε. Ή αυτό ήμασταν πάντα.
Δεν γνωρίζω πολλά για το μεταναστευτικό. Είναι ένα πολύ λεπτό και ταυτόχρονα πολύπλοκο ζήτημα, που αφορά ανθρώπινες ζωές. Δεν έχω δικαίωμα να γράψω για κάτι που δεν ξέρω. Δεν το έχω κάνει ποτέ. Ποσώ δε μάλλον τώρα. Οπότε δεν θα αναφερθώ καθόλου σε πολιτικούς χειρισμούς. Τι έγινε και τι θα έπρεπε να γίνει.
Σε ένα πράγμα όμως θέλω να σταθώ.
Ρε μάγκες, πως καταντήσαμε έτσι;
Πως μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη «λαθραίος» αναφερόμενοι σε ανθρώπους; Πως;
Δεν υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη λαθραία. Λαθραία μπορεί να είναι τα τσιγάρα. Τα χρήματα. Τα χρυσαφικά. Ακόμα και οι έρωτες. Όχι όμως οι άνθρωποι.
Πως γίνεται να μην αντιλαμβανόμαστε πως ο τόπος στον οποίο γεννηθήκαμε, είναι ξεκάθαρα θέμα τύχης. Στην προκειμένη ατυχίας. Και όχι επιλογής.
Κανένα παιδί δεν επιλέγει να γεννηθεί μέσα σε πόλεμο. Ούτε οι γονείς ονειρεύονται να ζήσουν με βόμβες να σκάνε πάνω από το κεφάλι τους.
Κανένας άνθρωπος δεν επιλέγει να ξεριζωθεί. Να αφήσει τον τόπο του. Το χώμα που τον γέννησε. Το σπίτι του και την οικογένειά του. Τους φίλους του και τη γειτονιά που μεγάλωσε. Κ Α Ν Ε Ν Α Σ. Αν αυτό δεν αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Δηλαδή, αν δεν είναι θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.
Πουλάνε τα όργανά τους για να πληρώσουν το θάνατό τους. Για να μπουν σε μία σάπια βάρκα, στην οποία οι πιθανότητες να πεθάνουν είναι πάρα πολλές. Και το επιλέγουν. Γιατί πολύ απλά η παραμονή στον τόπο τους δεν τους δίνει καμιά, μα καμιά, πιθανότητα να ζήσουν.
Έλαβα πολλά μηνύματα.
«Πού ήταν οι γυναίκες και τα παιδιά; Μας είπαν ψέματα. Μόνο άντρες μεταξύ 27 και 35. Σκουρόχρωμοι και εγκληματίες».
Οι άνδρες ηλικίας 27 και 35 έπρεπε να πνιγούν. Γιατί εμείς αποφασίσαμε πως είναι εγκληματίες.
«Δεν έχουν σχέση με εμπόλεμες χώρες. Έρχονται για να μας κλέψουν και να μας βιάσουν».
Είχαμε ζητήσει βιογραφικό ήδη από τους πνιγμένους. Και τους κρίναμε ακατάλληλους. Ποιος εμφύλιος και μαλακίες. Να μας βιάσουν έρχονται. Την ώρα που οι «γαμάτοι» εμείς, τους βιαστές τους αφήνουμε ελεύθερους να φεύγουν με Πόρσε από τις φυλακές.
«Δεν ξέρεις εσύ, τι ποιότητας μετανάστες είναι αυτοί;»
Τι …ποιότητας μετανάστες! Μας βρώμισαν και το βυθό, μη σου πω.
Η μάνα μου είναι Ελληνίδα της Κωνσταντινούπολης. Στα 18 της ήρθε στην Ελλάδα με μια βαλίτσα στο χέρι. Και μια πληγή βαθιά που ποτέ δεν θα γιάνει. Στην Κωνσταντινούπολη ήταν ξένη. Στην Ελλάδα, η Τουρκάλα που ήρθε για να μας φάει τις δουλειές.
Δεν γνωρίζω ούτε μία ελληνική οικογένεια που δεν έχει προσφυγικές ρίζες. Ή συγγενείς που μετανάστευσαν για μια καλύτερη ζωή. Πως καταντήσαμε έτσι; Πως ξεχνάμε; Και πως γίνεται να μην περνά από το μυαλό μας, πως αυτό που συμβαίνει στη Συρία ή στο Λίβανο ή στην Ουκρανία, μπορεί αύριο να συμβεί σε μας; Ναι, έχουμε κρίση. Ναι, είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Αλλά αν κάτι είχαμε, ήταν ο ένας τον άλλον. Τώρα πια τι;
Το μικρό μου το μυαλό αρνείται όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Για την καρδιά μου είναι αβάσταχτο. Και για την ψυχή μου, φόβος.
Όχι, τριήμερο εθνικό πένθος. Διαρκές πένθος. Για την ανθρωπιά που "πνίγηκε". Για τη "νεκρή" μας ενσυναίσθηση. Για την "κηδεία" της αλληλεγγύης...
Η αγάπη δεν είναι αριστερή ή δεξιά. Δεν έχει χρώμα. Ούτε φύλο. Ούτε φυλή, γαμώ το κέρατό μου. Η αγάπη είναι η ίδια η ζωή.
)
21:28 - 14.06.2023
Κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος από τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό
Ο υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, Ιωάννης Σαρμάς, κήρυξε τριήμερο Εθνικό Πένθος από σήμερα Τετάρτη 14 Ιουνίου 2023 στις 21:00 έως το Σάββατο 17 Ιουνίου 2023 για τα θύματα του ναυαγίου στην Πύλο.
Δεν μας έμεινε τίποτα πια. Τίποτα.
Έχω αρχίσει να νιώθω νοσταλγία για τους πιθήκους…
p.s. «Αν έχεις μελετήσει επισταμένως τον άνθρωπο, επαγγελματικά ή από ενδιαφέρον, νιώθεις που και που νοσταλγία για τους πιθήκους. Δεν έχουν υστεροβουλίες αυτοί». Α. Καμύ.
)
)
)
)
)
)
)
)