Ζητείται σφυγμός και το στίγμα της επόμενης μέρας

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την ανάγκη οριοθέτησης του πλάνου για την επόμενη σεζόν και όχι απαραίτητα, και μόνο, σε αγωνιστικό επίπεδο.

Τρεις αισίως εβδομάδες μετά τον χαμένο τελικό του Βόλου και στον Άρη υπάρχει ακόμη μια… παγωμάρα, αφού οι εξελίξεις… τρέχουν με βήμα σημειωτόν. Ο σκεπτικισμός για την επόμενη μέρα περισσεύει και ενισχύεται στις τάξεις των φίλων του Άρη από το συνεχώς και ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, την ηλίου φαεινότερη για ακόμη μια φορά συμπόρευση Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ και την αλλαγή σκυτάλης στην ΕΠΟ, αν και κακά τα ψέματα ο Αρης ουδέποτε είχε ανάμειξη στη διοίκηση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προφανώς όμως αυτός ο σκεπτικισμός μεγεθύνεται από την απουσία έστω και μιας μικρής ένδειξης από μέρους της ιδιοκτησίας, για το στίγμα της επόμενης σεζόν.

Και όπου στίγμα, δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον αγωνιστικό σχεδιασμό και το επαναλαμβανόμενο κάθε τέτοια εποχή ράβε-ξήλωνε, αλλά σε αυτό των διοικητικών προθέσεων και προγραμματισμού. Αναφέρομαι κυρίως στην οριοθέτηση των στόχων από την οικογένεια Καρυπίδη και των ενεργειών που πρέπει απαραίτητα να προγραμματιστούν, προκειμένου ο Αρης να μην μείνει να κοιτάζει από μακριά την πλάτη των ομάδων του ανταγωνισμού, αγκομαχώντας ακόμη και για την 5η θέση, η κατάληψη της οποίας αφενός του χρόνου δεν θα είναι και τόσο εύκολη υπόθεση και αφετέρου δεν μπορεί να αποτελεί πανάκεια και φάρμακο για όλα. Είναι πλέον προφανές ότι αν δεν αλλάξει κάτι σε επίπεδο συμπαίκτη στην ΠΑΕ, καθώς ο ίδιος ο Θόδωρος Καρυπίδης πριν από μήνες άνοιξε την κουβέντα χωρίς έκτοτε να υπάρξει η παραμικρή συνέχεια, ο Αρης σε επίπεδο κεφαλαίων δεν μπορεί να σταθεί απέναντι σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ.

Φέτος ένας λόγος παραπάνω, αφού η απογοήτευση θα έχει άμεσο αντίκτυπο στα εισιτήρια διαρκείας, καθιστώντας εκ των πραγμάτων αναγκαία την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων. Πέρσι ήταν ο Πάλμα και ο Μαντσίνι, φέτος λογικά θα είναι ο Μορόν εφόσον το τίμημα πλησιάσει στα θέλω του club και την χρηματιστηριακή αξία του παίκτη. Δεν ήμουν ποτέ αντίθετος στις πωλήσεις ποδοσφαιριστών αφού αυτό επιβάλει η αγορά και οι ΠΑΕ είναι ανώνυμες εταιρίες. Άλλο όμως η πώληση από ανάγκη και άλλο από επιλογή. Τη δεδομένη χρονική στιγμή στον Άρη φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος η… θυσία του πρώτου σκόρερ της φετινής Σούπερ Λιγκ για να τρέξει πιο εύκολα ο σχεδιασμός της επόμενης σεζόν.

Από τη στιγμή λοιπόν που ο Αρης, ούτε τα… κόζια έχει στους διαδρόμους των ΕΠΟ, ΚΕΔ και Σούπερ Λιγκ αλλά υπολείπεται και στον οικονομικό τομέα, ο μονόδρομος για να μην δει την ψαλίδα να ανοίγει, είναι οι κινήσεις του να στοχεύουν στην καλύτερη και πιο εύρυθμη οργάνωση σε ανώνυμη εταιρεία και ποδοσφαιρικό τμήμα και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός από την κορυφή ως τα νύχια. Θα πει κάποιος, ότι και τα παραπάνω χρήματα χρειάζονται και δεν θα διαφωνήσω. Θα προσθέσω όμως το εξής. Κάποιες ελάχιστες κινήσεις καλύτερης οργάνωσης, ένα όραμα που θα περιλαμβάνει ένα σχέδιο και όχι δουλειές του… ποδαριού, είναι δυνατό να φέρουν στο club, έσοδα από αυτούς που αμέσως θα αντιληφθούν αυτό το όραμα και θα το αγκαλιάσουν. Ο κόσμος πρώτα από όλους που σήμερα είναι… ξενερωμένος και στην πλειοψηφία του αντιμετωπίζει με δυσπιστία την σημερινή κατάσταση, οι χορηγοί αλλά και άλλοι ενδιαφερόμενοι στη συνέχεια.

Είμαι σίγουρος, ότι τον οπαδό του Άρη σήμερα που μιλάμε ελάχιστα τον απασχολεί αν θα έρθει ο Κογιάδο, ο Τσαβαρία, ο τάδε ή ο δείνα. Περιμένει να δει τον Μάντζιο να έχει όλα τα εφόδια στη διάθεσή του στις αρχές Ιουλίου που θα ξεκινήσει η προετοιμασία, οι ποδοσφαιριστές που θα μείνουν αλλά και αυτοί που θα έρθουν να δουλεύουν σε συνθήκες που αρμόζουν σε ένα μεγάλο club που θέλει να λέει ότι κάνει πρωταθλητισμό, και η ΠΑΕ να ενισχυθεί σε όλους τους τομείς, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τις αυξημένες καθημερινές ανάγκες. Περιμένει να δει επίσης τις ακαδημίες και τα τμήματα υποδομής να σχεδιαστούν από το μηδέν και να εξελιχθούν επιτέλους στη βάση ενός πλάνου. Διαβάζει ο Αρειανός με πικρία άλλες ομάδες να σχεδιάζουν τη δημιουργία ομάδων Β την ίδια στιγμή που μετά από πέντε συνεχόμενες ευρωπαϊκές παρουσίες και δυο τρίτες θέσεις στο πρωτάθλημα, στον Άρη ουδέποτε άνοιξε αυτή η κουβέντα.

Θα ήταν διαφορετικά συνεπώς αν η ενδεχόμενη πώληση του Μορόν χρηματοδοτούσε κατά ένα μέρος της τα τμήματα υποδομής και την ομάδα Β, ένα μέρος τις ενδεχόμενες οικονομικές ουρές από απρόβλεπτα του παρελθόντος (αποφάσεις CAS, κ.λπ.) και κατά ένα μέρος το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς. Θα ήταν διαφορετικά αν όλα αυτά ήταν σε γνώση του κόσμου του Άρη. Θα ήταν διαφορετικά αν κάποιος του εξηγούσε δίχως μαλλιά στη γλώσσα τι συνέβη στη χρονιά που πέρασε και τι επιδιώκεται να συμβεί στη χρονιά που ξεκινάει. Όπως έκανε πριν από δυο μέρες η ΚΑΕ Άρης σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την επιθυμία του κόσμου και θα το εισπράξει γρήγορα σε εισιτήρια διαρκείας και συσπείρωση, μετά και την επιτυχία της παραμονής του καλύτερου παίκτη της…