Από τον Στιβ ΜακΚουίν στον ΛεMπρόν Τζέιμς που έδωσε την εκκίνηση του αγώνα και την επιστροφή της Ferrari και τον θρίαμβο μετά από 58 χρόνια.
Πάθος, ένταση, αγωνία, καμένο λάστιχο, κρότοι από τις εξατμίσεις, θεατές που πλημμυρίζουν την ομώνυμη περιοχή του Le Mans στη βορειοδυτική Γαλλία, κορυφαίοι κατασκευαστές αυτοκινήτων, βενζίνη, πετρέλαιο και τώρα βιοκαύσιμα, συνθέτουν ένα σκηνικό αγώνα, μέρα νύχτα, που δικαίως μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τη θρυλική ταινία του 1971 «Le Mans» και πρωταγωνιστή τον Στιβ Μακ Κουίν.
Ο αγώνας – θρύλος που όλοι θέλουν να κερδίσουν συμπλήρωσε φέτος 100 χρόνια ζωής, έναν αιώνα κατά τον οποίο η αυτοκίνηση, η ζωή η ίδια έχει αλλάξει ολοκληρωτικά.
09:43 - 14.06.2023
Αντίστροφη μέτρηση για το γκραν πρι του Καναδά (vid)
Στην πίστα Ζιλ Βιλνέβ περιμένουμε να δούμε αν σπάσει η παντοκρατορία της Red Bull.
Μηχανές και τότε, μηχανές και τώρα, άνθρωποι τότε, άνθρωποι και τώρα, όμως η διαδρομή άλλαξε όλα τα υπόλοιπα.
Στο Le Mans, με ήλιο και φεγγάρι, με σύννεφα και βροχή, οι 24 ώρες φαίνονται αιώνας, όπως και η ιστορία του αγώνα. Οι εναλλαγές των οδηγών, γιατί 24 ώρες ποιος μπορεί να οδηγήσει, η αγωνία των μηχανικών να προλάβουν να φτιάξουν μια ζημιά και οι θεατές που παρακολουθούν την προσπάθεια όλων να τερματίσουν, κάνουν αυτόν τον αγώνα τόσο ξεχωριστό που είναι μια κατηγορία μόνος του, ένα αυτοτελές επεισόδιο, ένας αγώνα - ένα πρωτάθλημα.
Ελευθερία στην έκφραση
Στο Le Mans ανέκαθεν οι κατασκευαστές αυτοκινήτων παρουσίαζαν ό,τι πιο τεχνολογικά και σχεδιαστικά προηγμένο, μπορούσαν να δημιουργήσουν. Πάντως, οι νέοι κανονισμοί άφησαν ανοικτά περιθώρια στην ελευθερία της έκφρασης, σε αντίθεση με τη Formula 1 που οι περιορισμοί έχουν συνθέσει ένα σκηνικό πανομοιότυπων αυτοκινήτων. Στο Le Mans, ο κάθε κατασκευαστής εμφανίζει κάτι τελείως διαφορετικό από έναν άλλο.
Και δεν είναι μόνο αυτό, διότι στο Le Mans τολμούν και με τα καύσιμα. Η Audi έσπασε την αποκλειστικότητα της βενζίνης ως καύσιμο, όταν παρουσίασε το Audi R10 και μετέπειτα το R15 με πανίσχυρα μοτέρ πετρελαίου, κυριαρχώντας στους αγώνες.
Η εποχή του βιοκαύσιμου
Τώρα, πήγαμε στην εποχή του βιοκαύσιμου και όλα τα αυτοκίνητα του Le Mans, και τα 62 του αγώνα που ξεκίνησε το περασμένο Σάββατο και ολοκληρώθηκε την Κυριακή, χρησιμοποίησαν καύσιμα από φύλλα σταφυλιών. Τα υπολείμματα της οινοβιομηχανίας μετατρέπονται σε αιθανόλη και στη συνέχεια σε καύσιμο, καθώς λένε ότι μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 65%.
Το Le Mans αλλά και η F1, που έχει υποσχεθεί να λειτουργεί με δικό της 100% βιώσιμο καύσιμο το 2026, θέλουν μια αντιπρόταση στην τάση της εποχής για ηλεκτροκίνηση. Όμως η παραγωγή των βιοκαυσίμων κοστίζει αρκετά και δεν είναι τόσο εύκολη διαδικασία, ενώ και η παραγωγή ηλεκτρισμού μόνο από ανανεώσιμες πηγές θα κρατήσει αρκετά ακόμα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ύστερα από την πίεση των Γερμανών, φαίνεται να αλλάζει λίγο τον κανονισμό που έφερε για να πωλούνται μόνο ηλεκτρικά οχήματα από το 2035. Ετσι, μάλλον θα επιτρέπει να πωλούνται και αυτοκίνητα που θα χρησιμοποιούν βιοκαύσιμο, το οποίο εκπέμπει ρύπους, αλλά λιγότερους, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι η παραγωγή του βιοκαυσίμου γίνεται χωρίς εκπομπές άνθρακα. Από την άλλη έχουμε και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που επισημαίνουν ότι ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει την παραγωγή των βιοκαυσίμων, ότι είναι 100% ουδέτερη σε άνθρακα.
Η επιτυχία του σήμερα
Τα ακριβά κόστη του ανταγωνισμού, οδήγησαν τις περασμένες δεκαετίες πολλούς κατασκευαστές να απέχουν από το Le Mans. Η Toyota παρέμεινε πιστή στον αγώνα και ουσιαστικά ήταν ο μόνος μεγάλος κατασκευαστής, η Porsche είχε κι αυτή τις συμμετοχές της, ενώ και η Peugeot, εσχάτως έδειξε ένα πραγματικό αυτοκίνητο Le Mans.
Ωστόσο, με τις αλλαγές στους κανονισμούς, με την ελευθερία στη σχεδίαση, τα νέα καύσιμα και ορισμένες ακόμα δυνατότητες, να που η Ferrari επέστρεψε και η Cadillac δυνάμωσε.
Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε φέτος ένα γκριντ με Ferrari, Peugeot, Porsche, Toyota και Cadillac, συνθέτοντας το πιο πλούσιο ρόστερ κορυφαίων κατασκευαστών αυτοκινήτων στον κόσμο. Ποτέ στην ιστορία οι αγώνες αντοχής δεν ήταν τόσο λαμπεροί. Τα φετινά αυτοκίνητα είναι απίστευτα, πανέμορφα, εξωπραγματικά.
Η επιστροφή και ο θρίαμβος της Ferrari
Στον πιο σημαντικό αγώνα του κόσμου, τις 24 Ωρες Le Mans, η Ferrari επέστρεψε με την 499P, ενώ η Peugeot εμφάνισε το 9Χ8.
Με 325.000 θεατές γύρω στο δάσος και στις εξέδρες, όλα φαίνονταν ιδανικά για έναν σκληρό αγώνα επικράτησης. Έναν αγώνα αντοχής μηχανών και ανθρώπων. Εχοντας περάσει 10 χρόνια από τον θάνατο του Δανού Αλαν Σίμονσεν στο Le Mans, χωρίς κανένα άλλο θλιβερό ατύχημα από τότε, ουδείς ήθελε να συμβεί κάτι αντίστοιχο. Με ακόμα πιο ασφαλή αυτοκίνητα, όλοι μπορούσαν να κινηθούν στο όριο, με τον κίνδυνο πάντα να υπάρχει, βέβαια.
Η επιστροφή της Ferrari στο Le Mans είναι ορόσημο, καθώς σημείωσε τη 10η νίκη της και την πρώτη μετά από 58 χρόνια εκεί, όταν είχε κερδίσει το 1965 με τους Μάστεν Γκρέγκορι και Γιόχεν Ριντ και μάλιστα στον 100ό αγώνα, τον χρυσό αγώνα.
Πρώτος πέρασε την καρό σημαία του τερματισμού ο Αλεσάντρο Πιέρ Γκουίντι, ο οποίος μοιράστηκε το Νο 51 μονοθέσιο με τους Τζέιμς Καλάντο και Αντόνιο Τζιοβινάτσι, που έχει περάσει και από τη Formula 1. Η Ferrari με το Νο50 και τους Αντόνιο Φουόκο, Μιγκέλ Μολίνα και Νίκλας Νίλσεν, τερμάτισαν πέμπτοι, αν και πρώτοι στο γκριντ, με το Νο 51 στη δεύτερη θέση.
Ο Γκουίντι τερμάτισε 1 λεπτό και 21 δευτερόλπετα μπροστά από την Toyota GR010 HYBRID που οδήγησαν οι Σεμπαστιάν Μπουεμί, Μπρέντον Χάρτλεϊ και Ρίο Χιρακάβα, ενώ 3η τερμάτισε η Cadillac V-Series.R που οδήγησαν εναλλάξ οι Αλεξ Λιν, Ερλ Μπάμπερ και Ρίτσαρντ Γουέστμπρουκ, που βρέθηκαν έναν γύρο πίσω από την πρωτοπόρο Ferrari.
Το 100ό Le Mans έγραψε και γράφει ιστορία.