Δείτε ορισμένα αυτοκίνητα που δε… βλέπονται

Υπάρχουν άσχημα αυτοκίνητα που έχουν κατασκευαστεί κατά καιρούς, προβληματίζοντας για τις διαθέσεις των σχεδιαστών.

Δεν είναι όλοι οι σχεδιαστές ίδιοι. Ο καθένας που σχεδιάζει κάτι, ακόμα και οι ζωγράφοι, όλοι διαθέτουν το προσωπικό τους χαρακτήρα, έχουν επιρροές και διαμορφώνουν τάσεις, πολλοί από αυτούς.

Παρατηρούμε έναν πίνακα, για παράδειγμα, που ενώ σε εμάς φαίνεται τόσο άσχημος, η περίφημη «Γκερνίκα» του Πάμπλο Πικάσο, εντούτοις δείχνει την τραγική καταστροφή μιας πόλης της Ισπανίας που έγινε πείραμα των Γερμανών πριν ξεκινήσουν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στα αυτοκίνητα, που είναι βιομηχανικές κατασκευές, γίνεται κι εκεί κάποιου είδους «πόλεμος» για το ποιος θα επικρατήσει στην αγορά, ποιος θα κερδίσει περισσότερο κοινό, ποιος θα τραβήξει τα βλέμματα του κόσμου. Μάλιστα, γι αυτό και υπάρχουν τόσα βραβεία, κυρίως σχεδίασης, που αναδεικνύουν τη δουλειά όχι μόνο ενός σχεδιαστή, αλλά μια ολόκληρης ομάδας που δουλεύει χρόνια πάνω σε ένα σχέδιο.

Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι οι σημερινοί σχεδιαστές καλούνται να φιλοτεχνήσουν αυτοκίνητα με αεροδυναμικές γραμμές, που να έχουν μικρότερη κατανάλωση καυσίμου ή ενέργειας, επειδή έχουμε μεταβεί στην ηλεκτροκίνηση, κάτι που δεν ίσχυες τόσο πολύ στο παρελθόν.

Ας δούμε ορισμένα κλασικά, σπάνια αυτοκίνητα, που ξεχωρίζουν ακριβώς επειδή οι περισσότεροι τα θεωρούμε άσχημα. Ηταν μια άτυχη έμπνευση των σχεδιαστικών ή θέλησαν να προκαλέσουν με αυτό που δημιούργησαν; Δεν το μάθαμε, αλλά υπήρξαν άνθρωποι που τα αγόρασαν.

Siata 500 Record (1938)

Η ιταλική εταιρεία Siata δημιούργησε αυτό το αυτοκίνητο σε μια προσπάθεια να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας στην κατηγορία των 500 κ.εκ. το 1938.

Οι μηχανικοί χρησιμοποίησαν το πλαίσιο του Fiat Topolino και το ίδιο μπλοκ κινητήρα 480 κ.εκ., αλλά με υπερσυμπιεστή. Το αμάξωμα από αλουμίνιο φτιάχτηκε από τον κατασκευαστή αμαξωμάτων Μπότο από το Τορίνο.

Δυστυχώς, η προσθήκη προβολέων κατέληξε να χαλάσει τη σχεδίασή του. Και, παρά τις προσπάθειες του οδηγού Αλφρέντο Μπόζι, το επιδιωκόμενο ρεκόρ ταχύτητας δεν επιτεύχθηκε ποτέ.

Panhard Dyna X87 (1952)

Η Panhard, μια καινοτόμος μάρκα, σχεδίασε αυτό το Dyna X87 με ένα μικρό, μη ελκυστικό και ελαφρύ σώμα από αλουμίνιο.

Ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα 610 κ.εκ. που ήταν τόσο ισχυρός για το μέγεθός του όσο και αξιόπιστος.

Το αυτοκίνητο στόχευε κυρίως στην αγορά αγώνων της Βόρειας Αμερικής και, παραδόξως, σημείωσε σημαντική επιτυχία, με 4.707 μονάδες να παράγονται μεταξύ 1951 και 1956.

Allard K2 (1951)

Η Allard ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1945, και είχε ως στόχο να παράγει ένα μετατρέψιμο σπορ αυτοκίνητο με σώμα αλουμινίου που θα μπορούσε να φιλοξενήσει έναν ισχυρό κινητήρα V8.

Το αποτέλεσμα ήταν το Allard K2, με φημολογούμενη παραγωγή 119 μονάδων, εκ των οποίων μόνο 25 πιστεύεται ότι έχουν διασωθεί.

Ενώ αυτά τα αυτοκίνητα ήταν γρήγορα, ελαφριά και πολύ ευέλικτα, η αμφισβητήσιμη αισθητική τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τελική χρεοκοπία της βρετανικής μάρκας.

Panhard Dynamique (1938)

Το Dynamique, παρόλο που ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο με κομψές δερμάτινες και ξύλινες εσωτερικές επενδύσεις, υπέφερε αισθητικά λόγω των προβολέων του που περικλείονταν σε μια πυκνή μάσκα.

Ωστόσο, η Dynamique εξακολουθεί να έχει οπαδούς μεταξύ των συλλεκτών κλασικών αυτοκινήτων, όπως αποδεικνύεται από τη νίκη της Panhard στο Loo de Apeldoorn Concours d' Elegance, αναδεικνύοντας την υποκειμενική φύση του στυλ.

Citroen Lomax Lambda (1954)

Η αναμφισβήτητη γοητεία που έχει αποκτήσει το Citroen 2CV, με τα χρόνια, δε σημαίνει ότι θα μπορούσε να μεταμορφωθεί εύκολα και σε διθέσιο.

Αυτό το αυτοκίνητο εξακολουθεί να διατηρεί τον δικύλινδρο κινητήρα 602 κ.εκ. και σε συνδυασμό με ένα κιβώτιο ταχυτήτων τεσσάρων ταχυτήτων και το ελαφρύ σώμα από υαλοβάμβακα, δε ζυγίζει περισσότερο από 580 κιλά.

Ωστόσο, ούτε το κρεμ χρώμα και οι χρωμιωμένες εξατμίσεις, ούτε η σχάρα αποσκευών που βρίσκεται πίσω από τα δύο καθίσματα μπορούν να αντισταθμίσουν τη μη ελκυστική μπροστινή του όψη.

Veritas SP90 Spohn (1949)

Θυμίζει κάτι από σειρά κινουμένων σχεδίων και το μπροστινό μέρος μειώνει την κομψότητά του.

Η ατυχής τοποθέτηση της μάσκας του ψυγείου πάνω από τους προβολείς, παραπέμπει σε στόμα.

Πάντως, αυτό το αυτοκίνητο βρίσκεται σε φάση αποκατάστασης, και το χρώμιο και η βαφή του θα ανακτήσουν την αρχική τους λάμψη.

Σημειώνεται ότι ήταν εξοπλισμένο με έναν 6κύλινδρο κινητήρα 2.0lt με σήμα BMW που αποδίδει 100 ίππους.

Siata 636 Grand Sport (1938)

Ένα ακόμα μοντέλο που προέρχεται από το Fiat Topolino που δημιουργήθηκε από την ιταλική εταιρεία Siata.

Η συγκεκριμένη έκδοση διέθετε ένα αλουμινένιο αμάξωμα σχεδιασμένο από τη Zagato, αν και το σχήμα του στο μπροστινό μέρος παραμένει μη ελκυστικό.

Το Siata Grand Sport διέθετε κινητήρα 636 κ.εκ. με ένα μόνο καρμπυρατέρ Weber και μπορούσε να φτάσει ταχύτητες που ξεπερνούσαν τα 110 χλμ./ώρα.

Πέτυχε κάποιες νίκες, όπως στον αγώνα Freccia Rosa. Ωστόσο, σύμφωνα με όσους είχαν την ευκαιρία να το οδηγήσουν, ούτε η επιτάχυνση ούτε η οδική συμπεριφορά ήταν συναρπαστικές, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της ίδιας της Siata στη διαφήμιση του αυτοκινήτου.