Ο Τζακ Μίλερ, ο Μάβερικ Βινιάλες και ο Άλεξ Ρινς στοχεύουν να κάνουν αυτό που δεν μπορούσαν να πετύχουν οι Βαλεντίνο Ρόσι και Χόρχε Λορένθο.
Το 2024 υπόσχεται να προσφέρει άλλη μια συναρπαστική χρονιά δράσης στο MotoGP, γεμάτη με δυνατές συγκινήσεις. Ο Πέκο Μπανάια (Ducati Lenovo) κυνηγά το τρίτο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ένα κατόρθωμα που δεν έχει γίνει από τότε που η τετραετής κυριαρχία του Μαρκ Μάρκεθ ολοκληρώθηκε το 2019 και μόνο δύο φορές στο MotoGP.
Ο Μάρκεθ, τώρα με την Gresini Racing, στοχεύει να ανακτήσει τον θρόνο του ενώ ο Χόρχε Μάρτιν (Prima Pramac Racing) θέλει να πάει καλύτερα από τη δεύτερη θέση του στο πρωτάθλημα του 2023.
Σε περίπτωση που ένας εκ των δύο αναβατών κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2024, τότε αυτομάτως θα γίνει και ο πρώτος που θα το καταφέρει με τέτοιου είδους ομάδα στο MotoGP.
Στην ίντριγκα προστίθεται ο αγώνας μεταξύ τριών αναβατών για να εξασφαλίσουν νίκες με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές. Ο Τζακ Μίλερ (Red Bull KTM), ο Μάβερικ Βινιάλες (Aprilia Racing) και ο Άλεξ Ρινς (Monster Energy Yamaha) κυνηγούν όλοι αυτό το μοναδικό ορόσημο, το οποίο θα ήταν το πρώτο στην εποχή του MotoGP.
Ο Μίλερ είναι τέσσερις φορές νικητής αγώνων κορυφαίας κατηγορίας μετά από παραγωγικές θητείες με τη Honda και την Ducati, και μπαίνει στη δεύτερη χρονιά του με την KTM, με στόχο την επιστροφή στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Ο Αυστραλός έχει ήδη ανέβει στο βάθρο με την KTM, ενώ είχε μια τεράστια ευκαιρία να κερδίσει στο φινάλε της σεζόν GP της Βαλένθια του 2023, αλλά δυστυχώς έχασε το προβάδισμα.
Ο Βινιάλες είχε επίσης τις ευκαιρίες του να ολοκληρώσει το χατ-τρικ. Ο εννέα φορές νικητής σε αγώνες, μία φορά με τη Suzuki και οκτώ με τη Yamaha, έχει έξι βάθρα με τη RS-GP και προς το τέλος της σεζόν του 2023, έφτασε κοντά στη νίκη στο GP της Ινδονησίας το 2023 όταν τερμάτισε μόλις τρία δέκατα πίσω από τον νικητή, Πέκο Μπανάια.
Οι Μίλερ και Βινιάλες είχαν τις ευκαιρίες του 2023, αλλά τώρα έρχεται να προστεθεί στους δυο τους ο Ρινς, ο οποίος το 2024 θα αγωνίζεται στη Yamaha, φεύγοντας από την LCR Honda.
Ο Ισπανός έχει σταθεί στο πρώτο σκαλί έξι φορές στην κορυφαία κατηγορία, πιο πρόσφατα στο GP του Όστιν το 2023 στο τρίτο του αγώνα με την RC213V της Honda. Έχοντας αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμοστεί γρήγορα σε νέα μηχανήματα, ο Ρινς θα είναι σίγουρα υποψήφιος για το χατ-τρικ το 2024.
Μόνο τέσσερις αναβάτες κατάφεραν να ολοκληρώσουν το χατ-τρικ, ο πιο πρόσφατος από τους οποίους ήταν ο Λόρις Καπιρόσι, ο οποίος πήρε νίκη με τη Yamaha (1996), την Honda (2000) και μια με την Ducati (2003).
Πριν από αυτόν, ο Έντι Λόσον ήταν ο τελευταίος αναβάτης που κατάφερε το κατόρθωμα με νίκες για Yamaha, Honda και Cagiva το 1992, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Ράντι Μαμόλα που το έκανε με Suzuki, Honda και Yamaha, η πιο πρόσφατη από τις οποίες ήρθε το 1987.
Ο βρετανός θρύλος αγώνων Μάικ Χέιλγουντ ήταν ο πρώτος αναβάτης που το έκανε ποτέ, παίρνοντας νίκες με Norton, MV Agusta και Honda, η τελευταία από τις οποίες ήρθε το 1967.
Στη σημερινή εποχή, μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος έχουν προσπαθήσει και απέτυχαν, να ολοκληρώσουν το χατ τρικ, με κυριότερους τους Βαλεντίνο Ρόσι και Χόρχε Λορένθο.
Για τον Ρόσι, τα κατορθώματά του στη Honda και στη Yamaha είχαν ήδη εξασφαλίσει μία θέση στο πάνθεον του αθλήματος, αλλά η άτυχη περίοδος του στη Ducati είναι πολύ λιγότερο σεβαστή.
Κατά τη διάρκεια των δύο σεζόν του με το εργοστάσιο του Borgo Panigale, ο «γιατρός» κατέλαβε τρία βάθρα, αλλά δεν κέρδισε σε κάποιον αγώνα. Η πιο μικρή απόσταση που είχε από τον νικητή του αγώνα, στα δύο «κόκκινα» χρόνια του ήταν τα 4 δευτερόλεπτα.
Ο Λορένθο από την άλλη απόλαυσε μια σχετικά γόνιμη περίοδο στη Ducati, κερδίζοντας τρεις νίκες σε αγώνες, αλλά η χρονιά στη Honda αποδείχθηκε ο κρυπτονίτης του.
Η προσπάθεια των Ρινς, Μίλερ και Βινιάλες ίσως να μην είναι κάτι σημαντικό από μόνο του, ωστόσο ανεβάζει τον ανταγωνισμό, καθώς οι τρεις τους θα δώσουν τις δικές τους μάχες, με στόχο να γράψουν το όνομά τους σε μία κλειστή ομάδα αναβατών.