Ποιος είναι ο πραγματικός «βασιλιάς» της Red Bull;

Ο Σεμπάστιαν Φέτελ κέρδισε τέσσερις παγκόσμιους τίτλους με τη Red Bull, ενώ ο Μαξ Φερστάπεν οδεύει προς τον τρίτο του.

Η Red Bull Racing εμφανίστηκε πρώτη φορά στις πίστες της Formula 1 το 2005 και κανείς τότε δε μπορούσε να φανταστεί πως περίπου 18 χρόνια μετά, όλος ο κόσμος θα μιλούσε για αυτή. Η τελευταία αφορμή δόθηκε μετά τη νίκη του Μαξ Φερστάπεν στο γκραν πρι του Μαϊάμι, εκεί όπου ο Ολλανδός έπιασε τον Σεμπάστιαν Φέτελ στην κορυφή, καθώς αμφότεροι είναι οι πολυνίκεις οδηγοί των «ταύρων», έχοντας 38 πρώτες θέσεις. Ο δύο φορές τιτλούχος έχει αξιοποιήσει πλήρως το πακέτο που έχει στα χέρια του από τότε που άλλαξαν δραματικά οι κανονισμοί (2022), καταφέρνοντας να κερδίσει πέρυσι το πρωτάθλημα με διαφορά 146 βαθμών από τον δεύτερο, Σαρλ Λεκλέρ της Ferrari. Έχοντας στον... προθάλαμο το τρίτο του σερί πρωτάθλημα, μήπως τελικά είναι ο σπουδαιότερος όλων στη Red Bull, ξεπερνώντας ακόμα και τον Γερμανό;

Ο Φέτελ έγινε ο πέμπτος διαφορετικός παγκόσμιος πρωταθλητής σε πέντε χρόνια το 2010, ακολουθώντας τις επιτυχίες των Φερνάντο Αλόνσο, Κίμι Ραϊκόνεν, Λιούις Χάμιλτον και Τζένσον Μπάτον, που από το 2006 έως και το 2009 είχαν αναδειχτεί πρώτοι με το πέσιμο της καρό σημαίας του πρωταθλήματος. Εκείνη η σεζόν, αποτέλεσε την απαρχή μιας «χρυσής» 4ετίας για τη Red Bull και τον οδηγό της, ο οποίος πήρε άλλα τρία πρωταθλήματα στη συνέχεια. Ενώ η Red Bull ήταν κυρίαρχη το 2011 και το 2013, με το δεύτερο έτος να αποτελεί ορόσημο για τον Φέτελ, που σημείωσε εννέα σερί νίκες, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Αλμπέρτο Ασκάρι, το 2010 και το 2012, τα πράγματα κρίθηκαν στο... παρά πέντε.

Την πρώτη από αυτές τις χρονιές, έλαβε χώρα ένας συνδυασμός τυχερών παραγόντων στον τελευταίο αγώνα στο Άμπου Ντάμπι για να τερματίσει μπροστά από τον Αλόνσο στην τελική βαθμολογία, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως πρωταθλητής δεν αναδεικνύεται κάποιος μόνο μετά από ένα γκραν πρι, αλλά μετά το πέρας όλων. Το 2012 από την άλλη, η τύχη τα ήθελε αλλιώς... Τα όνειρά του για κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου φάνηκαν να μετατρέπονται σε εφιάλτη, καθώς στο τελευταίο γκραν πρι στο Ιντερλάγκος, είχε μια επαφή με τον Μπρούνο Σένα στη στροφή 4 λίγο μετά την εκκίνηση, αλλά η αξιομνημόνευτη οδήγησή του, τον έκανε να ξεπεράσει το σοκ και από την 22η θέση, να ανέβει στην πέμπτη και να πάρει το πρωτάθλημα, τερματίζοντας στη βαθμολογία εκ νέου μπροστά από τον Αλόνσο.

Από εκεί και πέρα, το 2014, με την εισαγωγή των νέων κανονισμών της Formula 1 και το πέρασμά της στην υβριδική εποχή, η Red Bull έχασε τα πρωτεία και μην μπορώντας να ξεπεράσει το εμπόδιο του ομολόγου του, Ντάνιελ Ρικιάρντο, ο Γερμανός αποχώρησε για τη Ferrari, αφήνοντας στους «ταύρους» μια σειρά σπουδαίων επιτευγμάτων, όπως τέσσερα πρωταθλήματα, 44 πολ ποζίσιον και 65 βάθρα με την ομάδα. Αυτό που έκανε εκείνα τα χρόνια ο Φέτελ, απέδειξε πως το πρόγραμμα των ακαδημιών της Red Bull, άξιζε και με το παραπάνω, έστω και αν πολλοί οδηγοί ακολουθούσαν το δρομολόγιο Toro Rosso-Red Bull ή αντίστροφα.

Ενώ οι επτά νίκες του Ρικιάρντο καθιέρωσαν τη Red Bull ως μια από τις μεγάλες ομάδες του γκριντ, η είσοδος του Φερστάπεν για λογαριασμό της Toro Rosso το 2015, τον έκανε το νεαρότερο οδηγό στην ιστορία του σπορ. Μόνο που το ταλέντο του ήταν τόσο μεγάλο, που μετά από τέσσερις αγώνες το 2016, η Red Bull τον έκανε και επισήμως «δικό της» παιδί. Μάλιστα, η πρώτη του νίκη ήρθε στη Βαρκελώνη, όταν κατάφερε να κρατήσει πίσω του τον Κίμι Ραϊκόνεν. Σε εκείνον τον αγώνα και λίγο μετά την εκκίνηση, είχαν εγκαταλείψει οι δύο Mercedes, όταν ο Χάμιλτον προσπάθησε να περάσει τον Νίκο Ρόσμπεργκ, αλλά έπεσε επάνω στον Γερμανό, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν και οι δύο.

Η συνέπεια του Φερστάπεν στη Red Bull ήταν τόσο σταθερή, που εξασφάλιζε κάθε χρόνο νίκη/νίκες, έστω και αν η Mercedes είχε την πρωτοκαθεδρία. Όλα αυτά έως το 2021, όταν πάλεψε κυριολεκτικά στον τελευταίο γύρο του τελευταίου αγώνα, αποσπώντας τον τίτλο από τον Χάμιλτον. Παρά την έλλειψη εμπειρίας σε σχέση με τον επτά φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, ο Φερστάπεν απέδειξε πως αντέχει στην πίεση τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Οι 10 νίκες του το 2021 υπογράμμισαν το δικαίωμά του να αναδειχτεί τιτλούχος, έστω και αν το τέλος της χρονιάς αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης (ακόμα και τώρα αποτελεί).

Όσον αφορά στην περσινή σεζόν, η κυριαρχία των Red Bull και Φερστάπεν ήταν αναμφισβήτητη. Ο Ολλανδός άφησε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος τον Λεκλέρ, η διαφορά του από τον ομόλογό του στην ομάδα, Σέρχιο Πέρες ήταν μεγάλη οδηγικά και βαθμολογικά, καταφέρνοντας να κερδίσει 15 αγώνες, κάτι που αποτελεί ρεκόρ. Άρα, δεν είναι μόνο το αυτοκίνητο, αλλά και πολλά άλλα. Και μιας που η αναφορά έγινε για τον Πέρες, να σημειωθεί πως δεν είναι ο πρώτος που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τον Φερστάπεν, αφού τα ίδια έπαθαν στο παρελθόν οι Πιερ Γκασλί και Άλεξ Άλμπον.

Ο Φέτελ είναι αναμφισβήτητα ένας από τους θρύλους της Formula 1, εντός και εκτός πίστας. Η θητεία του στη Red Bull ήταν πραγματικά πετυχημένη και μπορεί με τη Ferrari να μην τα κατάφερε, αλλά αποδέχτηκε την πρόκληση και έκανε το καλύτερο δυνατό. Ο Φερστάπεν από τη μεριά του είναι ένα ταλέντο. Σπάνια υπάρχει κάποιος σαν και αυτόν, που από τον πρώτο γύρο στις FP1 σημειώνει χρόνο που πολλές φορές είναι ακόμα και 1 δευτερόλεπτο ταχύτερος από τους υπόλοιπους. Η νίκη του στο Μαϊάμι ανέδειξε ξανά όλα τα στοιχεία που έχει ως οδηγός. Συνέπεια, «λύσσα» και λατρεία για αυτό που κάνει. Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός πως με σκληρή γόμα έκανε συνεχώς ταχύτερους γύρους όταν οι υπόλοιποι είχαν τη μέση;

Ο Φέτελ πάντα θα βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων της Red Bull, απλά ο Φερστάπεν έχει μια διαφορετική στόφα, κάτι το οποίο σε συγκινεί ίσως περισσότερο από ό,τι ο Γερμανός. Αμφότεροι έγραψαν τη δική τους ιστορία στο σπορ, ο Ολλανδός συνεχίζει να τη γράφει ακόμα και όσον αφορά στο ερώτημα ποιος είναι ο πραγματικός «βασιλιάς» της Red Bull, ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον δικό του οδηγό.