Το ζήτημα υπερθέρμανσης περιορίζει τον ρυθμό του κινητήρα SF-23 της Ferrari

Μια απρόσμενη καταστροφή για τη Scuderia Ferrari. Μια ισχυρή λέξη για να τονίσει την απογοήτευση σε σχέση με τις προσδοκίες για τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος της Formula 1 του 2023.

Κανείς μέσα στην ομάδα δεν είχε προβλέψει τεχνικά προβλήματα. Πολύ λιγότερο μια τόσο υψηλή υποβάθμιση ελαστικών. Παρόλα αυτά ο ίδιος ο ρυθμός του αγώνα της Ferrari δεν ήταν τόσο τρομερός. Σίγουρα όχι στα στρατοσφαιρικά επίπεδα της Red Bull, θα φαινόταν ακόμα καλύτερο από αυτό που εμφανίζεται.

Μια επιβεβαίωση αυτής της πτυχής προέρχεται απευθείας από τα πλάνα του μονοθέσιου, ένα καλό εργαλείο για την ανάλυση της συμπεριφοράς του αυτοκινήτου, το οποίο δεν ψεύδεται όπως μπορεί να συμβαίνει με τα δεδομένα τηλεμετρίας κατά καιρούς. Εκτός από αυτό, ο Σαρλ Λεκλέρ και ο Κάρλος Σάινθ επεσήμαναν επανειλημμένα ένα σαφές γεγονός, στην ενδοεπικοινωνία κατά τη διάρκεια του Grand Prix του Μπαχρέιν: το αυτοκίνητο θα μπορούσε να πάει πιο γρήγορα, αλλά με αυτόν τον τρόπο τα ελαστικά θα «καταστραφούν».

Αν από τη μία πλευρά, αυτή η παρατήρηση είναι καταθλιπτική, από την άλλη υπογραμμίζει πώς οι δυνατότητες του μονοθέσιου σε σχέση με τον ρυθμό του αγώνα θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες. Ο ίδιος ο Σάινθ επιβεβαίωσε αυτή την ιδέα μετά τον αγώνα, καθώς η υπερθέρμανση στο πίσω μέρος περιορίζει σοβαρά την απόδοση του SF-23.

Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται μόνο για downforce, δεδομένου ότι η ρύθμιση με περισσότερη αεροδυναμική πίεση, όπως μπορέσαμε να παρατηρήσουμε μέσω των διαφόρων συγκριτικών δοκιμών, είχε παράγει το ίδιο αποτέλεσμα. Ούτε είναι απλώς θέμα λανθασμένης ρύθμισης από τεχνικούς και οδηγούς.

Αν και είναι εν μέρει πρόωρο να κάνουμε εικασίες με αυτή την έννοια, το σύστημα ανάρτησης του μονοθέσιου της ιταλικής ομάδας θα μπορούσε να έχει αυτόν τον παράγοντα ως ένα συγκεκριμένο βασικό χαρακτηριστικό, πράγμα που σημαίνει ότι ευνοεί την υπερθέρμανση του πίσω μέρους, δημιουργώντας ολίσθηση και κατά συνέπεια, μια ανώμαλη υποβάθμιση της γόμας των ελαστικών.

Χωρίς αμφιβολία, η υπόθεση περιμένει επιβεβαίωση και προς το παρόν δεν υπάρχουν δεδομένα αποτελέσματα. Ωστόσο, ο συναγερμός που σήμαναν ο Λεκλέρκ και ο Σάινθ δεν μπορεί να αγνοηθεί. Από αυτή την άποψη, μένει πολλή δουλειά να γίνει γιατί, όπως επανέλαβε ο δυσαρεστημένος Λεκλέρ, σε ορισμένες στιγμές του αγώνα, η RB19 ήταν 1 δευτερόλεπτο ανά γύρο ταχύτερη από το μονοθέσιο της Ferrari. Μια κατάσταση που μοιάζει περισσότερο από διαφορετική κατηγορία μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Ferrari SF-23: η μονάδα ισχύος έβγαζε καπνούς

Έπειτα, υπάρχει ένα δεύτερο επιχείρημα που αξίζει ιδιαίτερης μνείας. Ας μιλήσουμε για τη μηχανική αξιοπιστία, τη βασική αδυναμία της Ferrari F1-75. Η νέα μονάδα ισχύος της ιταλικής πλευράς είναι πολύ ισχυρή αλλά ταυτόχρονα πολύ εύθραυστη, προφανώς. Επιστρέφει ο εφιάλτης; Η αξιολόγηση του προβλήματος που υπέστη ο Μονεγάσκος οδηγός στο Μπαχρέιν θα μας δώσει κάποια περισσότερα δεδομένα που πρέπει να σκεφτούμε τις επόμενες ημέρες.

Εν τω μεταξύ, γεγονός παραμένει ότι η απώλεια ισχύος στον πρώτο αγώνα του παγκόσμιου πρωταθλήματος, όταν η ρήτρα αξιοπιστίας της διεθνούς ομοσπονδίας έδωσε τη δυνατότητα να γίνουν ενημερώσεις και να αποφευχθούν τέτοια σενάρια, αφήνει τους πάντες λίγο μπερδεμένους.

Η συγκεκριμένη πτυχή, υπό αυτή την έννοια, αφορά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις ή ενδείξεις τέτοιων προβλημάτων. Πολλές ώρες στο τριήμερο των δοκιμών, δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα στην μονάδα ισχύος. Και τότε, ακριβώς την πιο σημαντική στιγμή του πρώτου αγωνιστικού Σαββατοκύριακου, μια απροσδόκητη αποτυχία όταν, τουλάχιστον από την άποψη της μονάδας ισχύος, οι επιδόσεις που παρατηρήθηκαν ήταν πραγματικά εξαιρετικές σε αυτό το ξεκίνημα του πρωταθλήματος.

Ένας κινητήρας Formula 1, ειδικά σήμερα, δεδομένης της πολυπλοκότητας των μηχανικών που ενσωματώνονται στα ηλεκτρονικά, μπορεί να εγκαταλείψει λόγω οποιασδήποτε λεπτομέρειας. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ζήτημα που προέκυψε στο διεθνές σιρκουί του Μπαχρέιν στο μονοθέσιο της Ferrari συνδέεται με ένα πρόβλημα σχεδιασμού. Ή τουλάχιστον αυτό ελπίζει κανείς, αξιολογώντας το πρόσφατο παρελθόν.

Τέλος, λίγα λόγια για τους οδηγούς. Ο Λεκλέρ είχε ένα τέλειο Σαββατοκύριακο. Δεν έκανε κάτι κακό. Δεν θα έχουμε ποτέ την απόδειξη, αλλά η πιθανότητα να ανέβουμε στο βάθρο εις βάρος της ανταγωνιστικής επιστροφής του Φερνάντο Αλόνσο στο τελευταίο τρίτο του αγώνα, ήταν εκεί.

Ο χειρισμός του Μονεγάσκου ήταν πραγματικά υπέροχος. Υπό αυστηρή καθοδήγηση από τον μηχανικό αγώνων του, Ξαβιέρ Μάρκος, ο Λεκλέρ ήταν σε θέση να διαχειριστεί κάθε στροφή εξαιρετικά και ξεπερνούσε κατά πολύ τα προφανή τρέχοντα όρια ενός μονοθέσιου, που εξακολουθεί να μην δείχνει ακριβή ταυτότητα. Για άλλη μια φορά για το πραγματικό, και προς το παρόν μοναδικό, δυνατό σημείο της ιστορικής Scuderia Ferrari.

Όσον αφορά τον Σάινθ, οι δυσκολίες που προέκυψαν προέρχονται από την προσαρμογή του στο μονοθέσιο. Ο Ισπανός δεν έχει την ικανότητα του team mate του να μπει σε μονοθέσια και να προσαρμοστεί αμέσως. Ωστόσο, ο 28χρονος έχει πολύ σημαντικές δεξιότητες που σίγουρα θα φανούν χρήσιμες κατά τη διάρκεια της σεζόν.