Η ευφυία του Γκάρεθ Μπέιλ

Ο Ουαλός είναι γεννημένος αρχηγός και παραμένει σταρ.

Καλοί παίκτες υπάρχουν πολλοί. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο όλες οι ομάδες διαθέτουν αρκετούς. Υπάρχουν και οι σταρ. Αυτοί που ξεχωρίζουν για ένα σημαντικό λόγο και κάνουν τη διαφορά. Είναι ευφυείς. Ο εγκέφαλος τους λειτουργεί σε άλλες ταχύτητες. Διαθέτουν καλύτερη αντίληψη με αποτέλεσμα να παίρνουν πιο γρήγορα τις αποφάσεις. Σκέφτονται άμεσα και εκτελούν, όταν παραστεί ανάγκη, πράγματα, που οι υπόλοιποι τα καταλαβαίνουν με καθυστέρηση. Όταν είναι ήδη αργά κατά τη διάρκεια του αγώνα. 

Όλοι πλέον είναι καλά γυμνασμένοι. Μπορούν να σουτάρουν, να τρέξουν με ή χωρίς την μπάλα, να επιτεθούν ή να αμυνθούν. Είναι επίσης διαβασμένοι για τον αντίπαλο. Γνωρίζουν τα υπέρ ή τα κατά του αντιπάλου. Έχουν πάρει οδηγίες από τον προπονητή. Για τις στατικές φάσεις και γενικώς για την κατάσταση με την οποία θα κληθούν να έρθουν αντιμέτωποι στον αγωνιστικό χώρο. 

Σίγουρα υπάρχει και το ταλέντο. Κάποιος ποδοσφαιριστής μπορεί να υπερτερεί των υπολοίπων στην ντρίμπλα, στην κεφαλιά, στο τελείωμα των φάσεων. Όμως χιλιάδες ταλέντα παρέμειναν …ταλέντα. Και αυτό δεν έγινε τυχαία. Πνευματικά δεν ήταν το ίδιο …προικισμένοι για να διαχειριστούν τα θέματα εντός και εκτός των γηπέδων. 

Ο Μπέιλ ανήκει στην κατηγορία των σταρ. Δηλαδή είναι ευφυής. Σερνόταν στο ματς της Ουαλίας με τις Η.Π.Α (1-1). Δεν εκνευρίστηκε, ούτε έχασε τη ψυχραιμία του. Περίμενε τη στιγμή. Όπως κάνουν όλοι οι σταρ. Για τους λόγους που παρέθεσα παραπάνω κέρδισε το πέναλτι. Δεν του το έκανε ο αντίπαλος. Αυτός το πήρε. 

Αξιολόγησε στο δευτερόλεπτο όλα τα δεδομένα της φάσης. Τις συνθήκες. Διέγνωσε αμέσως την πρόθεση του Αμερικανού αμυντικού. Αξιοποίησε στο έπακρο την εμπειρία του. Τον ενδιέφερε να φτάσει πρώτος στην μπάλα γιατί ήξερε ότι ο αντίπαλος του επρόκειτο να τον μαρκάρει από πίσω με σοβαρό ενδεχόμενο να του κάνει πέναλτι, όπως τελικά συνέβη. Η αμέσως επόμενη επιλογή του ήταν να γυρίσει και να σουτάρει από καλή θέση, έχοντας βρει πλέον τον απαραίτητο χώρο. 

Μετά ανέλαβε την εκτέλεση του πέναλτι. Έπεσε ο τερματοφύλακας στη σωστή γωνία, ήρθε σε επαφή με την μπάλα αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει την ισοφάριση. Ακολούθησε ο πανηγυρισμός με τους συμπαίκτες του. Όταν απομακρύνθηκαν από το σημείο αυτός παρέμεινε. Ζήτησε με έντονες χειρονομίες από τους οπαδούς της Ουαλίας να εντείνουν τη συμπαράσταση προς την ομάδα. Παράλληλα τους έδειξε ότι αυτός είναι ΕΔΩ! Είναι ο Μπέιλ που λατρεύουν. Είναι ο κύριος εκφραστής και πρεσβευτής του σύγχρονου ποδοσφαίρου της Ουαλίας. Είναι ο σταρ που ακόμη και τη δύσκολη ημέρα, όταν περπατάει στον αγωνιστικό χώρο, θα δώσει τη λύση στην ομάδα. Θα κάνει τα πάντα για να την οδηγήσει τουλάχιστον στην φάση των «16» της διοργάνωσης.

Ο Μπέιλ έχει την ευφυία να διαχειριστεί με σωστό τρόπο, στον αγώνα, τις αδυναμίες του. Τις κακές του στιγμές. Αγωνίζεται πλέον στο Αμερικανικό πρωτάθλημα και έχει ηρεμήσει, αποφεύγοντας την πίεση και τις ίντριγκες στο εσωτερικό της Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι πλέον 33 ετών και θέλει να βάλει με τον δικό του τρόπο τον επίλογο στην επιτυχημένη, λόγω τίτλων, αλλά ταραχώδη ποδοσφαιρική του καριέρα. 

Έχω αδυναμία στον εν λόγω ποδοσφαιριστή. Σε μικρότερη ηλικία, όταν άρχισα να παίζω το Football Manager, ο Μπέιλ ήταν κάτω από 20 ετών. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο. 16 ίσως 17. Τότε το ίντερνετ απλά υπήρχε. Δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή του μορφή. Ήταν άγνωστος ακόμα και στην χώρα του. Όμως τα ποδοσφαιρικά στοιχεία που διέθετε στο παιχνίδι ήταν άκρως εντυπωσιακά. 

Θυμάμαι ότι μου τον πρότεινε ένας φίλος και φυσικά τον πήρα στην ομάδα που είχα φτιάξει ως τεράστιος προπονηταράς (τρομάρα μου). Του είχα πει ότι ο Μπέιλ πιθανότατα ήταν κάποιο φανταστικό πρόσωπο που δημιούργησε η κατασκευάστρια εταιρεία του παιχνιδιού. Γρήγορα ανακαλύψαμε ότι όντως υπήρχε αλλά καμία σοβαρή ομάδα δεν έδειχνε τότε ενδιαφέρον για την απόκτηση του. Ήταν ένα απλό παιδί από την Ουαλία. 

Ο Μπέιλ ήταν αριστερός μπακ. Στο παιχνίδι έπαιρνε την μπάλα, έφτανε στην περιοχή και πολλές φορές σκόραρε. Εννοείται πήρα το πρωτάθλημα. Με κάτι άλλες πατέντες, έχτισα την ομάδα γύρω του και κατέκτησα τα πάντα.  

Μετά από περίπου ένα χρόνο, αν θυμάμαι καλά, ο Μπέιλ έκανε την εμφάνιση του στην ποδοσφαιρική σκηνή. Είπα στον φίλο μου ότι θα είχε πλάκα να κατάφερνε να πραγματοποιήσει τα κατορθώματα του με το Football Manager. Στο μεταξύ οι περισσότεροι «άρρωστοι» με το παιχνίδι τον εντόπισαν. Αργά ή γρήγορα. Το όνομα του κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα σαν να ήταν παγκόσμιο μυστικό: «Έρχεται ο παικταράς, ο δικός μας παίκτης, της ομάδας μας που θα σαρώσει τα πάντα». Και το έκανε. 

Ο Μπέιλ δικαίωσε τη γενιά των προπονητών-gamer. Τη δική μου. Του συγχωρούμε τα πάντα. Ας πίνει και καφέ την ώρα του αγώνα. Ξέρουμε ακριβώς τι μπορεί να κάνει. Ανά πάσα στιγμή. Το ήξερα ότι θα αντιδρούσε στο ματς με την Αμερική. Είναι ευφυής και το έδειξε για πολλοστή φορά.