Το Σουδάν από το 2011 χωρίζεται στα δύο και οι Νότιοι με τους Βόρειους, παρά τα νέα σύνορα έχουν τα ίδια και απαράλλακτα προβλήματά του παρελθόντος. Με μόνη διαφορά πως πλέον οι κάτοικοι του... κάτω Σουδάν έχουν μία εθνική ομάδα μπάσκετ που κάνει αίσθηση παγκοσμίως -μέσω και των Ολυμπιακών Αγώνων! Ο Λούολ Ντενγκ με τις γνώσεις, αλλά και τα δολάριά του, είναι ο εξωαγωνιστικός ηγέτης του συνόλου και ο πνευματικός καθοδηγητής του έθνους.
Τη στιγμή την ανεξαρτησία τους οι Νοτιοσουδανοί πίστεψαν ότι τα (περισσότερα) προβλήματά τους λύθηκαν, ενώ το ίδιο... ποντάρισμα έκαναν και οι κάτοικοι του Βορρά. Καμία σχέση!
Άλλωστε, το πρόβλημα δεν ήταν σε ποιον θεό πιστεύει ο καθένας, στον Αλλάχ ή στον Χριστό, ούτε οι φάτσες των βόρειων που δεν άρεσαν στους νότιους -και το αντίστροφο. Το θέμα ήταν (και είναι) ένα παιχνίδι εξουσίας και κυρίως μία επικερδής και επικίνδυνη διακίνηση χρυσού και πετρελαίου. Από αυτά άλλωστε, διαθέτει άφθονα αποθέματα η περιοχή και ολόκληρη η γεωγραφική ζώνη κάτω από την Αίγυπτο, μέχρι το Κογκό, την Ουγκάντα και την Κένυα. Γεγονός που γνωρίζουν άριστα εγχώριοι πολιτικοί, στρατιωτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες. Όπως επίσης και διεθνείς λαθρέμποροι -κυρίως Ρώσοι και Λιβανέζοι.
Όταν λοιπόν, στην πρεμιέρα των Ολυμπιακών Αγώνων, οι παίκτες που εκπροσωπούν την ομάδα μπάσκετ του Νοτίου Σουδάν, παρατάχθηκαν στο γήπεδο για να ακουστεί ο εθνικός ύμνος, ήταν εξόχως συγκινημένοι και ταυτόχρονα περήφανοι. Μάλιστα, όταν αντί της δικής τους μελωδίας, από λάθος, έπαιξε αυτή του Σουδάν, αρκετοί παραξενεύτηκαν.
Σίγουρα πάντως, οι άρχοντες της χώρας εκνευρίστηκαν, αλλά για τους αθλητές ήταν το ίδιο και το αυτό. Οι περισσότεροι βουρκωμένοι συνέχισαν να κρατούν με δεξί τους χέρι το στήθος τους στο ύψος της καρδιάς. Άλλωστε, οι Σουδανοί του βόρειου τμήματος, είναι... αδέλφια τους. Κάποιοι εξ αίματος συγγενείς τους. Διότι, το Σουδάν ως έθνος ναι μεν χωρίστηκε στα δύο το 2011, κατόπιν δημοψηφίσματος με μεθόδους κουτσουρεμένης δημοκρατίας, αλλά αρκετοί, αν και το διαβατήριό τους λέει Νότιο Σουδάν, η καταγωγή τους είναι από εδάφη που ανήκουν στο βόρειο μέρος.
Από το 2013, δηλαδή δύο χρόνια από την ίδρυση του Νοτίου Σουδάν, που έχει 10,7 εκατομμύρια πληθυσμό ξεκίνησαν και πάλι πολεμικές συρράξεις για παρόμοιους λόγους και με τις ίδιες αφορμές του παρελθόντος. Ουσιαστικά βέβαια η έντονη πολεμική ιστορία ξεκινάει από το 1950! Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν σταματήσει στην πραγματικότητα οι μάχες και τα πυρά. Μονάχα έχουν υπάρξει κάποια διαλείμματα εν είδει ανάσας για να γεμίσουν τις... μπαταρίες και να επιστρέψουν στα χαρακώματα. Ταυτόχρονα και στο Σουδάν δεν πάνε πίσω! Διαμάχες, δολοφονίες, βιασμοί και λεηλατήσεις, ενώ προσφάτως στήθηκε ένα πολεμικό σκηνικό μεταξύ φατριών και στρατιωτικών δυνάμεων που οδήγησε σε εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες εξωραϊσμένους.
Επιπλέον, λόγω του εμφυλίου από τον Απρίλιου του 2023 έχει προκύψει μια βαθιά επισιτιστική κρίση. Σύμφωνα με τη UNICEF 755 χιλιάδες κάτοικοι απειλούνται άμεσα με λιμό, ενώ ο μισός πληθυσμός ζει σε κατάσταση μεγάλης πείνας. Και κανείς δεν ανταποκρίνεται στις νοητές σειρήνες που αντηχούν. Είναι χαρακτηριστικό πως ανθρωπιστικές οργανώσεις, εδώ και ένα χρόνο προσπαθούν να ολοκληρώσουν μία χρηματοδότηση της τάξης των 2,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί με το ζόρι μόλις τρία εκατομμύρια -που δεν φθάνουν ούτε καν για ένα... πρωινό γεύμα.
Τους επόμενους έξι μήνες εκτιμάται ότι πάνω από 10 εκατομμύρια Σουδανοί δεν θα έχουν καν πρόσβαση σε τρόφιμα. Γι' όλες αυτές τις συνθήκες, που είναι χρονικά επαναλαμβανόμενες στις δύο χώρες που μοιράζεται το ίδιο έθνος, το ποιος ύμνος ακούστηκε δεν είχε σημασία για τους βασανισμένους. Είχε μόνο για τους βασανιστές.
Από την Τζούμπα στη Μανίλα και από εκεί στο Παρίσι, με τα... λεφτά του Ντενγκ!
Στο Σουδάν λοιπόν, το σκηνικό που επικρατεί είναι δυστοπικό, αλλά το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του μπάσκετ από το αυτόνομο τμήμα του Νότου, με πρωτεύουσα της Τζούμπα, βρίσκεται στο Παρίσι για του Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα πλέον έχει... τύχη για την πρόκριση. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στον όμιλο μαζί με τις ΗΠΑ, την Σερβία και το Πουέρτο Ρίκο -που προ ωρών νίκησε.
Η παρουσία του στην μεγάλη διοργάνωση, ήρθε μέσω του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023. Στο τουρνουά, δηλαδή που για πρώτη φορά οι Αφρικανοί έκαναν αίσθηση με την παρουσία τους.
Ουσιαστικά μέσα σε μία τετραετία, από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρότζεκτ, υπό την καθοδήγηση του Λούολ Ντενγκ, η εθνική ομάδα κατάφερε να διακριθεί -παρά τις αντιξοότητες. Ο Ντενγκ είναι πρώην σταρ του ΝΒΑ. Αγωνίστηκε στο κορυφαίο πρωτάθλημα από το 2004 έως το 2019 με μεγάλη επιτυχία (ήταν δύο φορές All-Star, το 2012 και το 2013) και φόρεσε τις φανέλες πέντε ομάδων. Η βάση της πορείας του ήταν οι Σικάγο Μπουλς και ακολούθησαν οι Καβαλίερς, οι Χιτ, οι Λέικερς και οι Τίμπεργουλβς. Έχει Βρετανική υπηκοότητα, καθώς στην Αγγλία μετανάστευσαν ο πρόσφυγες γονείς του, μαζί με το... καμάρι τους που γεννήθηκε στην Ουόου το 1985.
Από το 2019, στα 34 του χρόνια, απέκλεισε τον τίτλο του Πρόεδρου της Ομοσπονδίας του Νοτίου Σουδάν και ταυτόχρονα εκτός από την άποψή του πάνω στο αγωνιστικό κομμάτι ως μέλος του τεχνικού τιμ είναι και ο βασικός χρηματοδότης.
Όταν ο Ντενγκ επέστρεψε στην πατρίδα του από την Αμερική, το έκανε για ιερό σκοπό. Για να φροντίσει τα ταλέντα της χώρας και για να πληρώνει για τα ταξίδια και αρκετά από τα έξοδά τους. Κοινώς, αν δεν ήταν αυτός, μπάσκετ στο Νότιο Σουδάν δεν θα υπήρχε. Παρά τα αθλητικά προσόντα που το DNA του έθνους ορίζει.
Οι Σουδανοί είναι οι πιο... ψηλοί Αφρικανοί και από τους πιο ψηλούς λαούς παγκοσμίως. Ειδικά, η φυλή Ντίνκα έχει μέσο όρο ύψους στα 183 εκατοστά για τους άνδρες και τα 178 για τις γυναίκες. Για να συγκρίνει κανείς την κατάσταση, αξίζει να σημειωθεί ότι οι Αμερικάνοι (για παράδειγμα) έχουν μέσο όρο ύψος στα 1,75 μέτρα και οι Αμερικανίδες βρίσκονται λίγα χιλιοστά πάνω από το 1,64.
Τα φυσικά χαρίσματα οδήγησαν αρκετούς Σουδανούς (είτε από το βόρειο τμήμα, είτε από ανεξάρτητο πλέον νότο) στο ΝΒΑ. To πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Μανούτε Μπολ. Ο θρυλικός σέντερ με τα 231 εκατοστά μπόι, που τον επέλεξαν στο Draft του 1985 οι Ουάσινγκτον Μπούλετς και έπαιξε κάνοντας αίσθηση και με το παιχνίδι και με τη φυσιογνωμία του στο ΝΒΑ μέχρι το 1995. Μάλιστα, στη δεκαετή του πορεία είχε 3,3 τάπες μέσο όρο, ενώ ήταν καλός (παραδόξως) και στα σουτ τριών πόντων. Σε μία εποχή που οι σέντερ δεν τολμούσαν καν να απειλήσουν από απόσταση.
Ο Μπολ πέθανε το 2010 σε ηλικία 47 ετών από νεφρική ανεπάρκεια κι ενώ είχε ταλαιπωρηθεί απίστευτα λόγω της ακτιβιστικής και αντικαθεστωτικής του δράσης στην πατρίδα του. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε, ώσπου τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από πολλά προβλήματά υγείας. Ο ανιψιός του πάντως, Μπολ Μπολ, παίζει αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ με τους Φοίνιξ Σανς και του μοιάζει αρκετά, αλλά δεν στελεχώνει την εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το κάνει όμως, ο Κάρλικ Τζόουνς ως ο νατουραλιζέ τους. Πρόκειται για τον γκαρντ που έκανε πάταγο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ήταν ο καλύτερος πασέρ του τουρνουά, έχει παίξει στο ΝΒΑ, αλλά από τη νέα σεζόν θα είναι ο οργανωτής της Παρτίζαν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Ο φόργουορντ/σέντερ, Ουένιεν Γκάμπριελ, επίσης με θητεία στο ΝΒΑ, θα αγωνίζεται και αυτός τη νέα στην Euroleague, με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, ενώ από τα στελέχη του αγωνιστικού τμήματος της ομάδας, ο JT Θορ αγωνίζεται στους Σάρλοτ Χόρνετς και ο Καμάν Μαλουάτς στο φημισμένο Πανεπιστήμιο του Ντιουκ. O Μάριαλ Σάγιοκ, ο οποίος ήταν ένας από τους βασικούς κρίκους στη νίκη επί του Πουέρτο Ρίκο, έχει γεννηθεί στον Καναδά (εκεί πήγαν οι πρόσφυγες γονείς του), παίζει στην Κίνα, ενώ είναι πρώην NBAer (Φιλαδέλφεια Σίξερς) και πρώην παίκτης της Φενέρμπαχτσε.
Γενικά, έχουν ένα αμερικάνικο στυλ παιχνιδιού και έναν Αμερικανό προπονητή: Τον Ρόγιαλ Άιβι.
Ο 41χρονος Άιβι, μοιράζεται τις... εξουσίες με τον Λούολ Ντενγκ, που εκτός από πρόεδρος έχει ρόλο και λόγο ως κόουτς. Δεν έχει καταγωγή από το Νότιο Σουδάν. Ούτε από το Σουδάν, γενικότερα. Είναι γεννημένος στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης και αγωνίστηκε στο ΝΒΑ από το 2004 έως το 2014. Είναι φίλος του προέδρου, έχει δουλέψει ως βοηθός από τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, τους Νιου Γιορκ Νικς και τους Μπρούκλιν Νετς και από το 2021 βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής ομάδας.
Το σχέδιό του πέτυχε στη Μανίλα πριν από ένα χρόνο και δείχνει πως έχει δημιουργήσει τις συνθήκες για μία ακόμα διάκριση. Αυτή τη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες.