Ο δεύτερος πιο ψηλός εν ζωή άνθρωπος του κόσμου και ο πιο ψηλός αθλητής των Παραολυμπιακών Αγώνων ψάχνει το τρίτο του σερί χρυσό μετάλλιο στο Παρίσι (vids)

Μία σοβαρή ασθένεια τον έκανε πανύψηλο, τόσο που με τα 246 εκατοστά του είναι ο δεύτερος πιο ψηλός εν ζωή άνθρωπος του κόσμου και ο πιο ψηλός αθλητής των Παραολυμπιακών Αγώνων. Ο Μορτέζα Μεχρζαντσελακιανί, γνωστός ως «Μεχρζάντ», που οδήγησε το Ιράν σε δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, τώρα θέλει να προσφέρει στη χώρα του ένα ακόμα στο Παρίσι.

O πιο ψηλός εν ζωή άνθρωπος στον κόσμο, είναι ο Σουλτάν Κοσέρ. Ένας Τούρκος αγρότης που το όνομά του βρίσκεται στις σελίδες του βιβλίου των ρεκόρ (Guinness) κι όταν θέλει να μαζέψει τις ελιές δεν ανεβαίνει καν στο δέντρο. Mπορεί να συλλέξει τον καρπό από το έδαφος. Διότι, έχει μπόι στα 251 εκατοστά (!) και ναι μεν η ζωή του έχει δυσκολίες λόγω του υπερβολικού του ύψους, αλλά ταυτόχρονα το εκμεταλλεύεται κάνοντας ευκολότερη τη ζωή του σε πρακτικές εργασίες στα χωράφια.

Ο δεύτερος πιο ψηλός άνθρωπος στον κόσμο (τουλάχιστον στους καταγεγραμμένους πληθυσμούς) είναι ένας αθλητής που όσο δύσκολο είναι να τον κοιτάξεις από την κορυφή μέχρι τα νύχια, λόγω των 246 εκατοστών του, άλλα τόσο δύσκολο -σχεδόν ακατόρθωτο- είναι να προφέρεις το όνομά του: Μορτέζα Μεχρζαντσελακιανί.

Πρόκειται για τον Ιρανό αθλητή του βόλεϊ καθήμενων, ο οποίος στα 37 του χρόνια στοχεύει στο τρίτο χρυσό παραολυμπιακό μετάλλιο. Τα κατάφερε το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, επανέλαβε την ίδια κατάκτηση στο Τόκιο το 2021 (για τους αγώνες του 2020 που... πήγαν πίσω λόγω Πανδημίας) και τώρα στο Παρίσι είναι έτοιμος για το «τρία στα τρία».

Η νόσος που τον έκανε... γίγαντα

Ο Μεχρζάντ, όπως είναι ευρύτερα γνωστός, κυρίως για να μπορούν να τον φωνάζουν εύκολα και πιο γρήγορα από το πλήρες όνομά του, πάσχει από ακρομεγαλία. Μία ασθένεια που τον ακολουθεί από νεαρή ηλικία και προκαλεί την υπερβολική παραγωγή της αυξητικής ορμόνης.

Όταν ως έφηβος χτύπησε κάνοντας βόλτα με το ποδήλατο, υπέστη κάταγμα στη λεκάνη, ένας τραυματισμός που εμπόδισε το δεξί του πόδι να αναπτυχθεί με αποτέλεσμα να μείνει πολύ πιο κοντό από το αριστερό. Περπατάει με δυσκολία και πάντα με πατερίτσες. Στο δικό του μυαλό πάντως και κυρίως στην... καρδιά κατάφερε «να μετατρέψω τους περιορισμούς σε ευκαιρίες», όπως λέει ο ίδιος, ο οποίος αντιλήφθηκε το βόλεϊ καθήμενων λίγο πριν τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2016.

Έξι μήνες πριν την έναρξη των Αγώνων του Ρίο, ο Μεχρζάν κάπου είδε στην τηλεόραση για το συγκεκριμένο άθλημα και σκέφτηκε πως θα μπορούσε να βοηθήσει το Ιράν. Άρχισε να προπονείται εντατικά και λίγο αργότερα έγινε μέλος της εθνικής ομάδας που τελικά, στη Βραζιλία, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.

«Το να παίζω καθιστό βόλεϊ με βοήθησε πολύ και ψυχολογικά», αναφέρει ο ίδιος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, για να εξηγήσει πως «η σωματική διάπλαση που κάποτε θεωρούσα πολύ κακή με βοήθησε σε αυτό το παιχνίδι και μπορώ να χρησιμοποιήσω το θεωρητικό πρόβλημα σε πρακτική ευκολία». Η αλήθεια είναι πως με τόσο μεγάλο κορμί και τεράστια άκρα, το πλεονέκτημα του Ιραν με αυτόν στον αγωνιστικό χώρο είναι εντυπωσιακό.

Γι' αυτό και η χώρα που δεν έχει καμία παράδοση στο σπορ, κατέκτησε και στο Τόκιο το χρυσό μετάλλιο, ενώ στην πρεμιέρα των Παραολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, δεν είχε κανένα πρόβλημα να νικήσει με 3-0 την Ουκρανία. Άλλωστε, πρόκειται για ένα σύνολο που θεωρείται το φαβορί για την κατάκτηση της κορυφής.