«Πίνω κάθε μέρα»: Σοκάρει ο Αντριάνο για τον αλκοολισμό του και τη ζωή του σε μια φαβέλα

Ο πρώην σέντερ φορ της Ίντερ και της Βραζιλίας. Ο «Αυτοκράτορας». Ο Αντριάνο. Σε ηλικία πλέον 42 ετών, έχει εγκαταλείψει την Ευρώπη και τον κόσμο του ποδοσφαίρου για να επιστρέψει στη φαβέλα των παιδικών του χρόνων και να περάσει τις μέρες του πίνοντας εκεί. Μια κάθοδος στην κόλαση της ζωής του, όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε.

Τα ειλικρινή λόγια ενός ξεπεσμένου «Αυτοκράτορα», ενός πρώην ειδώλου που έχει χάσει τη λαμπρότητά του και που μάχεται ενάντια στους δαίμονές του. Αποσύρθηκε από τα γήπεδα από το 2016 και αφού εξαφανίστηκε από τα ραντάρ των Μέσων ενημέρωσης, ο Βραζιλιάνος πρώην επιθετικός, Αντριάνο βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο ξανά τις τελευταίες ημέρες, με τη δημοσίευση στα κοινωνικά δίκτυα πολλών βίντεο που γυρίστηκαν σε βραζιλιάνικη φαβέλα, στα οποία ο παλαίμαχος φορ διασκέδαζε πίνοντας μπίρες και καπνίζοντας τσιγάρα.

Σε ένα μακροσκελές κείμενο που γράφτηκε σε πρώτο πρόσωπο και δημοσιεύτηκε αυτή την Τρίτη (12/11) στον ιστότοπο «The Player's Tribune», ο Αντριάνο μίλησε για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή του.

«Είμαι ο μεγαλύτερος χαμός στο ποδόσφαιρο», λέει ο «Αυτοκράτορας». «Λατρεύω αυτή τη λέξη, "απόβλητα". Όχι μόνο λόγω του τρόπου που ακούγεται, αλλά και επειδή έχω εμμονή να σπαταλήσω τη ζωή μου. Είμαι καλά με αυτήν, φρενήρεις σπατάλη. Το λατρεύω. Δεν το κάνω ναρκωτικά, όπως προσπαθούν να πουν, δεν είμαι εγκληματίας, παρόλο που δεν μου αρέσουν τα νυχτερινά κέντρα, έλα να με δεις τι κάνω».

«Πίνω γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι υπόσχεση που έχει γίνει χρέος»

Και ο Αντριάνο παραδέχεται: «Πίνω κάθε μέρα. Πώς καταλήγει ένας άνθρωπος σαν εμένα να πίνει σχεδόν κάθε μέρα; Δεν μου αρέσει να δίνω εξηγήσεις σε άλλους. Αλλά ιδού μία: Πίνω γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι υπόσχεση που έχει που έχει γίνει χρέος και είναι ακόμα χειρότερο στην ηλικία μου».

Τώρα στα 42 του, ο τέσσερις φορές πρωταθλητής της Serie A λέει ότι περνά τις μέρες του κάνοντας παρέα στη φαβέλα του στη Βίλα Κρουζέιρο, στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Διασκεδάζει τον κόσμο εκεί, παίζοντας χαρτιά, χορεύοντας και πίνοντας. Ένας εθισμός που σύμφωνα με τον ίδιο συνόδευε την ύπαρξή του εδώ και καιρό.

«Θυμάμαι την πρώτη φορά που ο μπαμπάς μου με έκανε έκπληξη με ένα ποτό στο χέρι μου. Ήμουν 14 και όλοι στην κοινότητά μας έκαναν πάρτι. Εκείνη την ώρα, δεν έπινα. Αλλά όταν είδα όλους αυτούς τους νέους. Πήρα ένα πλαστικό ποτήρι και το γέμισα με μπύρα μέχρι μένα η μητέρα μου ήταν στο πάρτι και είδε τη σκηνή».

Και ο Αντριάνο συνέχισε: «Όταν με είδε με το ποτήρι στο χέρι, διέσχισε το χωράφι με την ταχύτητα κάποιου που δεν είχε την πολυτέλεια να χάσει το λεωφορείο. "Σταμάτα εκεί", είπε - φώναξε. Είπα, "Ω, φίλε !' Οι θείες μου και η μητέρα μου κατάλαβαν γρήγορα και προσπάθησαν να ηρεμήσουν τα πράγματα πριν χειροτερέψει η κατάσταση "Έλα, Μιρίνιο (ο πατέρας του), είναι με τους φίλους του, δεν πρόκειται να κάνει τίποτα πλάκα, άφησέ τον και ο Αντριάνο, είπε η μάνα μου, τρελάθηκε το φλιτζάνι από τα χέρια του γιε», είπε.

«Πήρα ένα μπουκάλι βότκα, ήπια μόνος μου»

Όμως ο πρώην διεθνής εξηγεί ότι ο πατέρας του -ο οποίος επίσης πυροβολήθηκε στο κεφάλι όταν ο Αντριάνο ήταν 10 ετών- δεν μπορούσε να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή πίσω του. Και ότι ο θάνατός του, λίγα χρόνια αργότερα, του άλλαξε τη ζωή «για πάντα». «Ακόμα και σήμερα, είναι ένα πρόβλημα που ακόμα δεν έχω καταφέρει να ξεπεράσω», συμφωνεί ο πρώην σταρ του ποδοσφαίρου.

Μετά τον χαμό του πατέρα του, ο Αντριάνο έπρεπε να αφήσει την οικογένειά του για να πάει στην εξορία στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Αναπολώντας τα χρόνια του στην Ιταλία, ο Βραζιλιάνος αφηγείται τα Χριστούγεννα όπου ένιωθε ιδιαίτερα μόνος: «Ήμουν σπασμένος. Είχα ένα μπουκάλι βότκα. Δεν υπερβάλλω, αδερφέ. Έπινα όλα αυτά τα σκατά ολομόναχος. Γέμισα τη κοιλιά μου με βότκα. Ήταν αυτό που ονειρευόμουν σε όλη μου τη ζωή. Ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη Έκανε πολλά, ήταν ένα μικρό τίμημα, σε σύγκριση με αυτό που συνέβαινε και αυτό που επρόκειτο να συμβεί, αλλά δεν το κατάλαβα.

«Όταν έφυγα από την Ίντερ και έφυγα από την Ιταλία, ήρθα να κρυφτώ εδώ», λέει ο Αντριάνο. «Περπάτησα στη γειτονιά για τρεις μέρες. Κανείς δεν με βρήκε. Δεν υπάρχει τρόπος να το κάνω. Κανόνας νούμερο ένα της φαβέλας: Σιωπή. Νομίζεις ότι θα με κατήγγειλε κανείς; Δεν υπάρχουν ρουφιάνοι εδώ, Ο αδερφός μου τρελάθηκε. Η αστυνομία στο Ρίο έκανε μια επιχείρηση για να με «σώσει». Δεν άντεχα να έχω πάντα το νου μου στις κάμερες όταν έβγαινα έξω στην Ιταλία. Όταν είμαι εδώ, κανείς από έξω δεν ξέρει τι κάνω. Η φαβέλα δεν ήταν για το αλκοόλ, ούτε για τα ναρκωτικά. αλήθεια».