«Μάθε μπαλίτσα από τον... άρχοντα!»

Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνο τον Ιούνιο, που όλος ο υγιής κόσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου λύγησε στο άκουσμα του θανάτου ενός ανθρώπου ρομαντικού. Που χάραξε την δική του ιστορία και αγαπήθηκε όσο λίγοι από φίλους και «εχθρούς».

Ήταν 23 Ιουνίου του 2020, όταν ο Νικόλας Αλέφαντος «άφησε» την τελευταία του πνοή μετά από καρδιακή προσβολή σε ηλικία των 81 χρονών. Η παρακαταθήκη που άφησε τεράστια με τις ατάκες του να μένουν ανεξίτηλες στο χρόνο και στην μνήμη κάθε υγιή φιλάθλου. Αλλά και με τις προπονητικές του τακτικές που θα μείνουν για πάντα «χαραγμένες» στο μυαλό κάθε ποδοσφαιριστή που είχε συνεργαστεί μαζί του.

Ο Νίκος Αλέφαντος, φημιζόταν για το εκρηκτικό ταπεραμέντο και για την αντιπαλότητα που είχε με τους δημοσιογράφους. Έτσι, όταν ήταν προπονητής το 1999 στην Προοδευτική, είπε την πιο «μυθική» ατάκα σε έναν ρεπόρτερ που τον ενόχλησε η ερώτησή του. «Μάθε μπαλίτσα από τον... άρχοντα!». Ακολούθησαν αρκετά όπως το μοναδικό «παραδίδω ποδόσφαιρο» που είπε στην εξέδρα τον φίλων του Ιωνικού από όπου είχε διατελέσει προπονητής τις σεζόν 1991/92 και 1993. Ποτέ δεν δίστασε να εκφράσει δημόσια αυτό που είχε στο κεφάλι του. Ακόμα κι αν αυτές οι δηλώσεις του κόστισαν συγκρούσεις με παράγοντες, οπαδούς. Λίγο πριν απολυθεί από την Παναχαΐκή, είχε δηλώσει για τον τότε πρόεδρο της ομάδας, Άρη Λουκόπουλο: "Όλη την εβδομάδα δεν μου έλεγε καλημέρα. Σαν να μη με γνώριζε. Παίζει διπλό παιχνίδι σε βάρος μου. Μήπως ήθελε να χάσω για να με διώξει; Έχει αρρώστια να ανακατεύεται και να πιέζει για τη σύνθεση της ομάδας. Εγώ, επειδή βλέπω μεγάλη μπάλα, τον έστειλα αδιάβαστο. Να βγει και να πει αν με θέλει ή όχι. Ο κόσμος με αγαπάει και με αποθεώνει".

Το 2002 ανέλαβε προπονητής στον Φωστήρα για... μία μέρα! Ναι σωστά διαβάσατε, έγινε προπονητής της ιστορικής ομάδας των Αθηνών αλλά αυτό δεν κράτησε και για πολύ. Καθώς μετά από τσακωμό που είχε με τον πρόεδρο, παραιτήθηκε μόλις τρεις ώρες μετά την ανακοίνωση του από τον σύλλογο! Η ανεξήγητη και αδικαιολόγητη απουσία του Δημήτρη Μούτα από την προπόνηση ήταν το πρώτο σημάδι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Έτσι λοιπόν μετά το τέλος της προπόνησης ο Νίκος Αλέφαντος εμφανώς ενοχλημένος και φοβούμενος περαιτέρω αντιδράσεις μετά το συμβάν με τον Δημήτρη Μούτα πήρε την απόφαση να μην συνεχίσει την συνεργασία του με την ομάδα. "Δεν τα βρήκα με την διοίκηση στην διάρκεια του συμβολαίου. Εγώ ήθελα περισσότερα χρόνια για να μπορέσω να δουλέψω, αλλά δεν συμφωνούσε η διοίκηση". Αυτή ήταν η επίσημη δικαιολογία του Αλέφαντου η οποία προανήγγειλε το τέλος μιας συνεργασίας που δεν ήταν γραφτό να στεριώσει.

Η μεγάλη του αγάπη ήταν ανέκαθεν ο Ολυμπιακός, όπου τον προπόνησε για πρώτη φορά το 1984, για περίπου 2,5 μήνες. Αξιοσημείωτη έμεινε η συμμετοχή του στο Κύπελλο Ακρόπολις, μαζί με την ΑΕΚ, την Ουντινέζε του Βραζιλιάνου Ζίκο και το Αμβούργο, που είχε πάρει το Κύπελλο Πρωταθλητριών την περασμένη σεζόν. Με τον Αλέφαντο στον πάγκο, ο Ολυμπιακός νίκησε 2-1 την Ουντινέζε κι έχασε από το Αμβούργο στα πέναλτι. Ο Αλέφαντος επέστρεψε ξανά στον Ολυμπιακό το 2004. με αποστολή να σώσει ένα πρωτάθλημα που μοιάζει ήδη κατακτημένο από τον Παναθηναϊκό.

Ο ίδιος θα δηλώσει στα ΝΕΑ ότι η επιστροφή του στην ομάδα ήταν "θέλημα θεού" και θα κάνει μια καλή πορεία με την ομάδα, πετυχαίνοντας άνετες νίκες. Το ντέρμπι της Λεωφόρου με το «πέναλτι του Δούρου» θα γίνει η τελευταία πράξη της προπονητικής πορείας του. Η απόλυση του από τον Ολυμπιακό έρχεται στα τέλη Μαΐου του 2004 κι η εμφάνιση του σε τηλεοπτική εκπομπή που παρουσίαζε η Έλλη Στάη θα γίνει viral πριν ακόμα επινοηθεί ο όρος, με τον ίδιο να ζητάει να βγει στο τηλέφωνο ο Κορίνθιος διαιτητής και να πει γιατί δεν έδωσε πέναλτι στον Ολυμπιακό.

Το 1983, το συγκρότημα «Τα παιδιά της Πάτρας», έβγαλαν ένα τραγούδι για χάρη του το οποίο έγινε σύντομα διάσημο και τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα στην μετέπειτα ζωή του. Το τραγούδι αυτό δεν ήταν άλλο από το μοναδικό «Γεια σου ρε Αλέφαντε...»