Ζητείται… προοπτική

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την ανάγκη που υπάρχει να προσδιοριστεί με σαφήνεια η επόμενη μέρα και για τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν για να μην χαθεί η φετινή χρονιά.

Η ήττα από τον Ατρόμητο με 1-3 την περασμένη Κυριακή, προκάλεσε μια γενικευμένη αντίδραση στον κόσμο του Άρη που βλέπει τη χρονιά να εξελίσσεται με αρνητικό πρόσημο και τα περιθώρια, τουλάχιστον όσον αφορά τη διάκριση μέσω πρωταθλήματος, να στενεύουν και να ενισχύονται από τα συνεχή αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα και την κακοδαιμονία των αλλεπάλληλων τραυματισμών. Εκτός και αν υπάρξει αντίδραση άμεσα και φυσικά σημαντική, ποιοτική, έγκαιρη και στοχευμένη ενίσχυση τον Γενάρη που θα κριθεί και η προοπτική του κυπέλλου (επαναληπτικός με την ΑΕΚ).

Η πίστη στην ομάδα δείχνει να έχει κλονιστεί και μια απλή συμμετοχή στην εξάδα των πλει-οφ ή ένας-δυο αγώνες στα προκριματικά του Conference League, δεν μοιάζει ικανή να κορέσει την άσβεστη δίψα του κόσμου για το κάτι παραπάνω και όχι απλά το αυτονόητο. Την επιθυμία να περάσει το club, στην επόμενη πίστα και να μπορέσει να κοιτάξει στα μάτια τους άλλους μεγάλους του ελληνικού πρωταθλήματος που, είναι προφανές ότι υπερέχουν σε κεφάλαια αλλά και τα… μέσα. 

Ο κύριος όγκος των αντιδράσεων διοχετεύεται πλέον ανοικτά στον Θόδωρο Καρυπίδη, που μπαίνοντας πια στον 9ο χρόνο της παρουσίας του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, και πριν τα σημάδια μιας φυσιολογικής κόπωσης γίνουν πιο έντονα, καλείται να πάρει τις αποφάσεις που θα δρομολογήσουν τις προοπτικές της επόμενης μέρας στην κιτρινόμαυρη ΠΑΕ. Ο ίδιος πριν λίγο καιρό, όπως και η αδερφή του, είχε ανοίξει την κουβέντα περί… συμπαικτών, χωρίς να διευκρινίσει επακριβώς περί τίνος πρόκειται και γιατί ακριβώς μιλάμε. Άφησαν να εννοηθεί ότι πρόκειται για μια συνεργασία που μπορεί να βοηθήσει το club, να αλλάξει επίπεδο, να καλυτερεύσει την καθημερινότητά του και να ανανεώσει το κάπως, κορεσμένο, κλίμα στο εσωτερικό του οργανισμού Άρης.

Μάλιστα είχε τεθεί και ένας χρονικός ορίζοντας εξελίξεων, περί τα τέλη του περασμένου μήνα. Βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ημερομηνίες είναι πάντοτε ενδεικτικές, αλλά όπως και να έχει, πλησιάζει η στιγμή που η οικογένεια Καρυπίδη, θα κληθεί να δώσει ένα… follow στις προ διμήνου εξαγγελίες που δημιούργησαν μια προσμονή για θετικές εξελίξεις. Ό, τι δεν εξελίσσεται βαλτώνει και ότι βαλτώνει; Απωθεί. Ήταν στρατηγική επιλογή της διοίκησης του Άρη να συναρτήσει την επιτυχία και την εξέλιξη από το αγωνιστικό πρόσημο και μόνο. Δοκάρι και μέσα, δοκάρι και έξω. Σε τέτοιες περιπτώσεις μοιραία στα δοκάρια και μέσα η ικανοποίηση κρατάει μέχρι τις πρώτες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και το κοντέρ μηδενίζει. Στα δοκάρια και έξω η απογοήτευση είναι έντονη και η αποτυχία καθολική. 

Ο Άρης δεν επένδυσε στο χτίσιμο, στην καλλιέργεια συνθηκών βελτίωσης: διαρκή βελτίωση υποδομών, ακαδημιών, προπονητικής σταθερότητας και ουσιαστικής στήριξης, εξωστρέφειας επικοινωνιακής, εξελικτικής στελέχωσης και οργανωτικής αναδιάρθρωσης και ενίσχυσης. Μοιραία ο κόσμος του Άρη επικεντρώνεται και κρίνει ότι του υποδεικνύει ως στόχο η διοικητική κορυφή. Επέλεξε το αποτέλεσμα ως κριτήριο επιτυχίας και μοιραία κρίνεται από τον κόσμο για αυτό. Ο τελευταίος συνεπώς που φταίει για το μέγεθος των αντιδράσεων στην όψη μιας καθολικά αποτυχημένης χρόνιας (που δεν είναι ακόμη, τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά ακόμη και το αγωνιστικό ορόσημο μπαίνει πάντοτε στο τέλος) είναι ο κόσμος. Εκεί του υπέδειξαν να επικεντρωθεί, εκεί επικεντρώθηκε.