Το αρνητικό σερί ηττών των τελευταίων ετών εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την φετινή μέτρια χρόνια και την μεγάλη απόσταση που τον χωρίζει από τους τέσσερις πρώτους.
Η φετινή χρονιά για τον Άρη δεν εξελίσσεται βάσει των υψηλών προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί στο ξεκίνημα της. Οι αιτίες για το φετινό αγωνιστικό ολίσθημα πολλές και θα αναλυθούν στο φιναλε που πλησιάζει. Προς το παρόν, το βάρος πέφτει στο να μην χαθεί και ο τελευταίος στόχος που είναι η 5η θέση και η ευρωπαϊκή έξοδος για 5η διαδοχική σεζόν. Το μη χειρον βέλτιστων δηλαδή.
Ακόμη και να επιτευχθεί ο ελλάσον στόχος, σημαντικός για το πρεστίζ και τα οικονομικά του club, το ισοζύγιο θα είναι αρνητικό. Μια ματιά μόνο στις ήττες που μετράει ο Άρης μετά από 30 αγώνες αρκεί για να καταλάβει τι πήγε άσχημα. Ο Άρης έχει ήδη 14, νούμερο απογοητευτικό για τις φιλοδοξίες της ομάδας και την επίτευξη μεγαλύτερων στόχων. Στην ουσία χάθηκαν τα μισά παιχνίδια που έχουν δοθεί. Μακράν η χειρότερη επίδοση από την εξάδα των playoff’s. Όχι ότι σε επίπεδο ηττών τα πηγαίνει καλύτερα από τις ομάδες που συμμετέχουν στα play out. Μόνο οι τρεις τελευταίοι έχουν περισσότερες ήττες ενώ ο Παναιτωλικός με τις τρεις που έκανε έφτασε κι αυτός τις 14. Αυτό εν πολλοίς εξηγεί και την μεγάλη βαθμολογική διαφορά που χωρίζει τον Αρη απο τις υπόλοιπες-πλην Βόλου- ομάδες των playoffs.