Άρης: Κέρδισε σε ποιότητα και κατοχή μπάλας… έχασε σε άμυνες

Η μετάβαση σε ένα καινούργιο αγωνιστικό μοντέλο, δίχως καθαρόαιμο εξάρι, προσαρμοσμένο στα χαρακτηριστικά των δυο χαφ που αποκτήθηκαν (Μόντσου, Σιφουέντες), του έχει ανεβάσει τα επίπεδα της κατοχής αλλά τον έχει κάνει ευάλωτο ανασταλτικά.

Οι περισσότερες ομάδες στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια της σεζόν, έχουν σκαμπανεβάσματα και η απόδοσή τους δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ευθεία γραμμή. Επιβεβαιώνεται από τις απώλειες που έχουν ήδη όλοι. Η ΑΕΚ έφερε ισοπαλία στην έδρα της με την Λαμία σε παιχνίδι που ήταν για να χάσει, ο Παναθηναϊκός, ηττήθηκε από τον Αστέρα Τρίπολης και υπέφερε από την Καλλιθέα, σώζοντας στο τέλος τον βαθμό. Ο Ολυμπιακός… απώλεσε δυο εντός έδρας βαθμούς με τον Παναιτωλικό και ο ΠΑΟΚ, τα χρειάστηκε για να κερδίσει στην πρεμιέρα τον Πανσερραϊκό.

Από την εξίσωση δεν θα μπορούσε να λείπει ο Αρης. Ξεκίνησε με ισοπαλία στο Περιστέρι σε ένα ματς που κάλλιστα (και ελέω διαιτησίας) θα μπορούσε να έχει κερδίσει. Κάτι που έκανε στις Σέρρες, με καλή εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. Στα υπόλοιπα δυο παιχνίδια με Αστέρα και ΟΦΗ, εμφάνισε μαζεμένα όλα τα αμυντικά του προβλήματα, υπέπεσε σε πολλά ατομικά λάθη, είχε μερικές πολύ κακές τοποθετήσεις αλλά ήταν και άτυχος, αφού στα δικά του καλά διαστήματα, δέχθηκε γκολ από προσωπικές αμέλειες.

Γενικότερα παλεύει να βρει μια ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης και δείχνει λιγάκι μπερδεμένος στα νέα αγωνιστικά δεδομένα που θέτουν οι ποδοσφαιριστές που έχουν αποκτηθεί. Έχει προσθέσει ποιότητα στον άξονα της μεσαίας γραμμής, φέρνει εύκολα την μπάλα καλά μέχρι τα 16 μέτρα, επιδιώκοντας να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής με γρήγορη ανάκτηση της μπάλας, αλλά έχασε σε άμυνες, αφού κακά τα ψέματα, τόσο οι Μάνου Γκαρθία και Νταρίντα που προϋπήρχαν στο ρόστερ, αλλά κυρίως οι Μόντσου και Σιφουέντες, δεν έχουν στο φόρτε τους το ανασταλτικό παιχνίδι ούτε φημίζονται για την ταχύτητά τους στις επιστροφές. Αυτό, βρίσκει πιο ευάλωτη και εκτεθειμένη την αμυντική τετράδα, ειδικά όταν σε αυτή, ο Μπράμπετς παραμένει σε κακή κατάσταση και ο Φαμπιάνο δεν έκανε προετοιμασία.

Αν για κάτι φημιζόταν ο Αρης την περασμένη σεζόν, από ένα σημείο και έπειτα ήταν η αμυντική συνοχή του. Η πρόληψη καταστάσεων που δεν επέτρεπε να δεχθεί πολλές φάσεις και ταυτόχρονα να βγαίνει πιο γρήγορα στην επίθεση. Φέτος, στην προσπάθειά του να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του με τους παίκτες που απέκτησε στα χαφ, κινδυνεύει να χάσει τις σταθερές του. Αυτή η μετάβαση από τη μια πίστα στην άλλη δεν γίνεται αναίμακτα. Η εμμονή του να αποδείξει σε όλους ότι μπορεί και πρέπει να παίξει πιο επιθετικά, πιο ελκυστικά. Η επιλογή του να στήσει μια ομάδα δίχως κλασσικό εξάρι, έχει τα ρίσκα της. Ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα, που όποια ομάδα προσπάθησε να το κάνει απέτυχε. Στα ματς με Αστέρα και ΟΦΗ, ο Αρης βρέθηκε ουκ ολίγες φορές με εκτεθειμένα τα μετόπισθεν και σε πλήρη αμυντική ανισορροπία, κινδυνεύοντας να δεχθεί περισσότερα γκολ από τα τέσσερα που έγραψε τελικά το κοντέρ σε αυτά τα δυο ματς. Και αν δέχεται τόσες φάσεις από ομάδες της δεύτερης ταχύτητας, η λογική λέει ότι στα ντέρμπι το πρόβλημα θα είναι μεγαλύτερο.

Είναι μεγάλο ενδιαφέρον πως θα βρεθεί η ισορροπία, έτσι όπως είναι δομημένο το ρόστερ. Εκτός και αν ο Μάντζιος αποφασίσει να πάει στην πεπατημένη με τον Ζουλ αναγκαστικά στο έξι (αφού δεν υπάρχει άλλος ανασταλτικός μέσος), θυσιάζοντας κάποιον από τους τρεις χαφ (Μόντσου, Σιφουέντες και Μάνου Γκαρθία), όσο δύσκολο και αν φαίνεται στα χαρτιά. Ίσως όμως να είναι… μονόδρομος, ειδικά στα δυο ντέρμπι που ακολουθούν…