Ο έλεγχος του πρώτου διμήνου Ουζουνίδη στον πάγκο του Άρη

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης συμπληρώνει σήμερα δυο μήνες στον πάγκο του Άρη και το Sportal κάνει ένα πρώτο απολογισμό των πεπραγμένων του Έλληνα τεχνικού.

Οι πρώτοι δυο μήνες του Μαρίνου Ουζουνίδη στον πάγκο του Άρη είναι ένα συνεχές roller coaster συναισθημάτων και σίγουρα σε καμία περίπτωση μια ευθεία φλατ γραμμή. Έχει συνεχείς διακυμάνσεις και δουλειά πολυεπίπεδη που συνεχίζεται καθημερινά αφού όποιος νομίζει ότι ένας προπονητής, όσο έμπειρος και μπαρουτοκαπνισμένος κι αν είναι, όπως ο Ουζουνίδης, μπορεί τόσο γρήγορα να βάλει την σφραγίδα του, πλανάται πλάνην οικτράν.

Έχει προλάβει όμως να δώσει ένα στίγμα των προθέσεών του, της φιλοσοφίας του και τι θέλει να πετύχει. Άλλωστε είναι προπονητής που δεν κρύβεται, λέει πάντα αυτό που έχει να πει και σίγουρα δεν ωραιοποιεί καταστάσεις. Κατέστη σαφές σχεδόν με το καλημέρα όταν μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΟΦΗ και τις έντονες αποδοκιμασίες στους παίκτες, δεν δίστασε να τα… βάλει με τους οπαδούς απλώνοντας ασπίδα προστασίας στους ποδοσφαιριστές του: «Καταλαβαίνω να υπάρχει απογοήτευση και στεναχώρια, αλλά να γιουχάρουμε δικούς μας παίκτες δεν το θεωρώ σωστό. Στα δύσκολα πρέπει να σταθούμε στους παίκτες. Να ακουμπάνε παίκτες μας την μπάλα και να αποδοκιμάζονται δεν μου άρεσε καθόλου». Όπως μια εβδομάδα νωρίτερα τα… έχωσε εμμέσως πλην σαφώς στους παίκτες του για την παθητική τους εικόνα στην ήττα από τον Αστέρα στο βούρκο της Τρίπολης.

Μετά την δύσκολη και αγχωτική νίκη επί του Πανσερραϊκού στην πρεμιέρα του στον κιτρινόμαυρο πάγκο, ακολούθησαν τρεις σερί ήττες από Αστέρα, ΟΦΗ και Ολυμπιακό που τον.. σύστησαν με όλες τις παθογένειες της ομάδας του αλλά του έδειξαν και τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει ώστε να ισιώσει ξανά το πράγμα.

Το πρώτο πράγμα στο οποίο επένδυσε ήταν η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της ομάδας. Το λεγόμενο team spirit που είχε εμφανίσεις κάποιες ρωγμές. Έκανε δεκάδες ομιλίες, αμέτρητα τετ-α-τετ με όποιον κάθε φορά ποδοσφαιριστή έκρινε ότι χρειάζεται ταρακούνημα ή διαφορετική διαχείριση (Μορόν, Σιφουέντες πχ), ακολουθώντας την τακτική της νουθεσίας στην αρχή αλλά και της αυστηρότητας όπου ήταν αναγκαίο. Μετά από δυο μήνες, θαύματα μπορεί να μην έχουν γίνει (γιατί εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο τραγική η κατάσταση σαν αυτή που κάποιοι περιέγραφαν) αλλά μια κάποια βελτίωση του κλίματος υπάρχει. Ακόμη και η ολιγόλεπτη συμμετοχή του Πάρντο στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, είχε τη σημασία της.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι κοινό μυστικό ότι θέλει από τις ομάδες του να είναι aggressive, πιεστικές, δίνοντας έμφαση στην γρήγορη ανάκτηση της κατοχής, στο physical και στο μηδέν παθητικό. Κάτι που επεδίωκε και η προηγούμενη τεχνική ηγεσία -και που για να είμαστε ειλικρινείς- αυτό το ρόστερ, δεν μπορεί εύκολα να υποστηρίξει. Το πέτυχε σε κάποιο βαθμό αυξάνοντας τις εντάσεις και τα χιλιόμετρα στην προπόνηση. Μαζί ασφαλώς με τις δικές του πινελιές στο τακτικό κομμάτι, έχοντας κάθε φορά να διαχειριστεί μια σειρά από απουσίες βασικών ποδοσφαιριστών (με πιο πρόσφατη την πώληση Μάνου Γκαρθία, Σουλεϊμάνοφ) που δυσχέραιναν το έργο του. Η τελευταία εμφάνιση κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν το πρώτο ματς που το γκρουπ είχε κάτι από τη δική του σφραγίδα και πως περίπου θέλει να βλέπει την ομάδα του.

Όπως και τα δυο προηγούμενα με Λαμία και Athens Kallithea, τα οποία ο Άρης κέρδισε χωρίς να είναι καλύτερος. Αυτό είναι επίσης κάτι που προσπαθεί να περάσει στους παίκτες του. Ότι τέτοια παιχνίδια πρέπει να τα κερδίζουν και στη μέτρια μέρα τους γιατί αυτά είναι που σου δίνουν το στόχο και σου αλλάζουν επίπεδο. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Εγώ δεν ήρθα εδώ για να συνεχίσω κάτι που δεν έφερε αποτέλεσμα αλλά να δοκιμάσουμε τον δικό μου τρόπο. Τον διαφορετικό».

Από αυτό το διαφορετικό πήραμε μια πρώτη γεύση στις χειμερινές μεταγραφές στις οποίες είχε συμμετοχή αλλά και τον τελευταίο λόγο, προσπαθώντας να εφαρμόσει μια νέα φιλοσοφία και να προσθέσει παίκτες που κουμπώνουν στις ανάγκες το ρόστερ. Ήταν κάθετα αρνητικός σε ποδοσφαιριστές μεγάλης ηλικίας και έδωσε έμφαση σε μικρότερης ηλικίας παίκτες, χωρίς να στηρίζει την επιλογή του στα βιογραφικά. Μεντίλ και Σπίκιτς δείχνουν να τον δικαιώνουν και περιμένουμε και τον τρίτο της παρέας, τον Ντουντού. Είναι βέβαιο ότι κάτι αντίστοιχο θα δούμε και το καλοκαίρι που θα υπάρξουν αρκετές προσθαφαιρέσεις. Ενδεχομένως και μια ελληνοποίηση του ρόστερ που ο 55χρονος τεχνικός θεωρεί αναγκαία. Όπως αναγκαία θεωρεί και την αξιοποίηση των τμημάτων υποδομής και την βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας τους. Το παράδειγμα το δίνει ο ίδιος παρακολουθώντας τις προπονήσεις των ομάδων Κ17-19 όποτε μπορεί.

Μετά από δυο μήνες, οκτώ παιχνίδια στα οποία έχει τέσσερις νίκες, τρεις ήττες και μια ισοπαλία, το πιο σημαντικό είναι ότι αρχίζει να πείθει σιγά-σιγά, πρώτα τον Θόδωρο Καρυπίδη και μετά και τον κόσμο του Άρη, ότι η διαφορετική προσέγγιση που κομίζει στο club, μπορεί να είναι τελικά αυτό που έχει ανάγκη. Άσχετα αν πετύχει ή όχι τον στόχο της τετράδας θα έχει βάλει τις βάσεις για την επόμενη που είναι και το μεγάλο προσωπικό του στοίχημα.