Το σχεδόν ολικό λίφτινγκ από τη μέση και μπροστά

Η αναγκαία ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση σε όλες τις θέσεις της επίθεσης που θα σηματοδοτήσει και μια διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση.

Αν και οι πρώτες μεταγραφικές κινήσεις του Άρη, λογικά θα αργήσουν να γίνουν, θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι και πάλι αρκετές σε αριθμό. Ως ποδοσφαιρική φιλοσοφία, κάτι όχι απαραίτητα και σωστό, ειδικά όταν συμβαίνει σχεδόν σε κάθε θερινή μεταγραφική περίοδο. Ως απότοκο όμως των αρκετών μέτριων και- μερικών- λανθασμένων επιλογών, ίσως και αναγκαίο. Σχεδόν σε όλες τις θέσεις της ενδεκάδας, περισσότερο όμως σε αυτές της επίθεσης.

Κινήσεις που, λογικά θα φωτογραφήσουν και μια διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση και θα προσφέρουν τη δυνατότητα στον Άκη Μάντζιο, να υποστηρίξει το αγωνιστικό του πλάνο και να εμπλουτίσει το φτωχό του επιθετικό ρεπερτόριο. Δεν είναι μυστικό, ότι στη σεζόν που ολοκληρώθηκε, ο Άρης, πλην των 21 γκολ του Μορόν και μερικών φωτεινών, μεμονωμένων εξαιρέσεων, δεν βρήκε τις λύσεις που θα ήθελε στην επίθεση. Ούτε στο σκοράρισμα αλλά ούτε και στη δημιουργία. Δυο από τις βασικές επιλογές του περασμένου καλοκαιριού, οι Κάρλσον και Μενέντες… πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ο πρώτος έφυγε τον Γενάρη αφήνοντας παρακαταθήκη… ένα γκολ, ενώ ο Σουηδός δεν μάτωσε καν τα δίχτυα και δεν τον ξαναείδαμε μετά τη διακοπή των Χριστουγέννων.

Ο Σουλεϊμάνοφ, σημείωσε πέντε γκολ αλλά με μεγάλες χρονικές αποστάσεις μεταξύ τους, δείγμα της ασυνέπειας στο σκοράρισμα και της έλλειψης ουσίας που διέκρινε, τον φιλότιμο, κατά τα άλλα, Ρώσο. Λύσεις, περιστασιακά προσέφεραν οι Σαμόρα και Σαβέριο με τέσσερα και τρία γκολ αντίστοιχα στο πρωτάθλημα, αλλά είναι νούμερα που προφανώς δεν κάνουν την διαφορά. Τρία γκολ προσέφερε και ο Φετφατζίδης, ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο, ένα μόλις ο Ανσαριφάρντ αλλά με λίγο χρόνο συμμετοχής, ενώ πενιχρή ήταν η συνεισφορά όλων σχεδόν των μέσων που πατούσαν ελάχιστα περιοχή (εξαίρεση μόνο ο Νταρίντα που σημείωσε πέντε γκολ σε πρωτάθλημα και κύπελλο). Μάνου Γκαρθία, Πάρντο, Τζούρασεκ, Χριστοδουλόπουλος έβαλαν από ένα επίσης….

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει η ανάγκη ενός συνολικού upgrade από τη μέση και μπροστά. Και στα οκτάρια, και στους εξτρέμ, και στο «10» και φυσικά στην θέση του σέντερ φορ, ειδικά αν παραχωρηθεί ο Μορόν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κιτρινόμαυροι, αναζητούν ήδη δυο επιθετικά χαφ που να συμμετέχουν στο επιθετικό τρανζίσιον, δυο winger που να παίζουν και στον χώρο (κάτι που δεν έχει στο ρεπερτόριό του κανείς από τους υπάρχοντες), ένα επιτελικό μέσο και φυσικά δυο φορ (αν φύγει ο Μορόν).

Στόχος να ενισχυθεί η δημιουργικότητα της ομάδας, η ταχύτητά της σε αμυντικό και επιθετικό τρανζίσιον και φυσικά ο πλουραλισμός της στο σκοράρισμα, αφού φέτος τα περίμενε σχεδόν όλα από τον Μορόν.